God zei:

Ik zou graag iets bedenken dat jou rechtop doet zitten en laat lachen. Ik zou graag iets zeggen dat jou uit de oude modellen zou krijgen waarin je gepast hebt. Ik zou jou graag laten ontwaken tot een nieuwe wereld.

Het mooie leven op Aarde heeft slechte kritiek gehad. Het is een wereld van lijden genoemd. De zaak is dat de wereld alles kan zijn wat jij ervan verkiest te denken.

Geen moment zeg Ik dat je alle wendingen en pijlen van het leven naar je hebt toe geroepen. Misschien heb je dat wel gedaan. Dat is een mogelijkheid, maar het is geen zekerheid. Waar jij erbij komt is, hoe jij je druk maakt en kookt van woede over wat er gebeurd is en dan net zo doorgaat. Het is geen vraag of je misschien gewond bent, en dan ben je in het leven gewond voor altijd omdat je ervoor kiest om rond te hinken terwijl je kermt. Oneerlijk behandeld worden kan een thema van jouw leven worden en je zult zeker oneerlijke behandeling ontdekken of je er steeds weer aan vastklampen.

Dat doet iedereen wel een keer. Iedereen is wel gestruikeld of er zijn verhalen over hem verteld of ronduit kwaad over hem gesproken. Er is van mensen gestolen of tegen hen gelogen. Jij hebt waarschijnlijk een mentale lijst van beledigingen in een of andere vorm van vergrijpen tegen jou zelf.

Er zijn mensen gekidnapt en er zijn mensen gedood. Hoe wordt nu jouw laatste uitdraai van vertrapt worden gerangschikt op jouw schaal van schrijnende ervaringen? Op een schaal van 10, wat is jouw cijfer? Heb je misschien jouw laatste belediging groter gemaakt dat hij is? Heb je er elke centimeter hartzeer uit gewrongen? Werkelijk, had je het niet opzij kunnen zetten? Had je niet kunnen zeggen: “Genoeg”, en het laten gaan?

Dit is waar jouw verantwoordelijkheid erbij komt. Wat je is jouw laatste periode van slechte behandeling en hoe behandel je het of mishandelt het?

Je krijgt een ongedekte cheque terug (waar anders dan in de wereld van het leven zou dit kunnen gebeuren?) en je bent in alle staten. De bank moet een fout gemaakt hebben. Dit kon jou onmogelijk gebeuren.

Of misschien krijg je geregeld cheques terug en ben je elke dag hierom in het geweer, of je verbergt de waarheid voor jezelf dat je teveel hebt uitgegeven en je gaat net zo tekeer tegen de wereld als wanneer je geen ongedekte cheque had teruggekregen.

Als al het ongewenste dat jou gebeurt uit de lucht komt vallen, dan ben je inderdaad een meelijwekkend slachtoffer. Ik denk niet dat je dit wilt zijn. Als elke worp dobbelstenen jouw hart verwondt, dan stel jij jezelf open voor hartzeer. Je bent er een soort partij in. Waarom zou je dat doen?

Soms geloof Ik echt dat je geniet van al het krijgsgewoel waar je jezelf in betrekt. Je kon dat onmogelijk, zeg je, maar wat doe je als je steeds weer uitgebreid klaagt over een andere variatie van dezelfde belediging? Het moet zo zijn dat het dilemma iets in jou tevreden stelt. Misschien vind je het fijn de arme dame in nood te zijn van wie elke keer het hart wordt gebroken. Altijd op de tweede plaats. Ik herinner Mij niet dat iedereen die op de eerste plaats kwam zo gelukkig was, dat jij moet vinden dat je op de eerste plaats onfortuinlijk bent.

Ik vit niet op jullie, Mijn lieve schatten. Soms kun je inderdaad een onschuldig slachtoffer zijn. Geniet niet van die rol. Stap er gewoon uit. Bedenk dat je de macht van een God of een Godin hebt en vind nu middelen binnenin jezelf die jou weghalen uit verschillende heropvoeringen van jouw persoonlijke soapopera’s uit het verleden.

Neem een bus die een andere naam erop heeft en een andere bestemming. Neem een bus naar een plaats waar je altijd al heen wilde. Je kunt het. Kom uit het model waar je in geweest bent. Niemand kan het voor je doen, geliefden, alleen jullie en Ik.