God zei:

Er is zwaartekracht om je voeten op de grond te houden en er is Hemel om jou eeuwig Hemelwaarts te laten stijgen. Je voelt in beide richtingen sterke aantrekkingskracht. Daarin begon deze fictieve maar zo echt lijkende kracht van tegenstellingen. Daarin begon zoiets als van mening veranderen. Daarin groeide jouw opmerkelijke groei. Je zou het heerlijk vinden om evenwichtig van geest te zijn en toch ben je dat zelden. Soms ben je ruimdenkend en soms ben je bekrompen. En soms ken je jouw eigen geest helemaal niet.

Soms kun je je voelen als een stuk deeg dat in zo veel richtingen getrokken wordt net als de oude vrouw in de schoen die zo veel kinderen had dat ze niet wist wat te doen. Het woord of was geboren en zo begonnen jouw dilemma’s. Ze zijn echt genoeg voor jou en toch zijn het dilemma’s omdat jij gelooft dat ze dat zijn. Als onderdeel van jouw Vrije Wil bevind je je in een dilemma. Aan de ene kant hunker je naar Vrije Wil en aan de andere kant doe je dat niet. Wat zou het leuk zijn, denk je soms, om altijd de juiste keuze of keuzes te weten. Wat een opluchting zou het zijn niet zo vaak hoog in de lucht te zijn, want het leven zal jou ergens doen landen. Soms moet je aan jouw parachute trekken en zien waar je zult landen.

Jouw beslissingen zijn niet het opgooien van een munt, hoewel je soms zou toegeven dat het leven daarop lijkt. Jouw ogen zijn gesloten en je moet kiezen. Jouw ogen zijn gesloten omdat je misschien niet al jouw opties ziet, laat staan begrijpt waar het een en ander toe zal leiden, zelfs als elke keuze jou dichter naar Mij toe leidt.

Als het op keuzes aankomt, dan zie je misschien geen enkele van wat je goede noemt. Je ziet gewoon geen vrije val of er gemakkelijk vanaf komen, ongeacht hoe vaak je vrije vallen gemaakt hebt en licht landde.

En nu zal Ik tegen je zeggen: Het doet er niet toe.

“Wat”, zeg jij, “God, het doet er niet toe?”

Je leven hangt er niet van af, wat het ook zijn mag. Je hebt veel geïnvesteerd en toch doet het er niet toe. Je spettert in de Oceaan. Uiteindelijk of je nu oostwaarts gaat, naar west, zuid of noord, waarom ben je gestrest? Hmm, misschien geloof je niet echt dat je naar Mij toe komt. Misschien denk je dat je nooit land of nooit stijgt. Soms kun je het gevoel hebben dat je nooit ergens komt, dat je gewoon op de plaats marcheert.

Nou ja, dat idee heeft Waarheid in zich. Er is nooit echt ergens om heen te gaan. Je kunt het Universum doorkruisen. Je kunt veel meevallers hebben en vaak door het oog van de naald kruipen, en toch hoor je Mij tegen je zeggen dat je nooit het volle bereik van Mijn hart verlaten hebt, dat je altijd door dik en dun alle zegeningen van het Universum hebt hoe bang je je ook mag voelen. Je bent in feite in een fata morgana geweest. Je hebt een fantasieleven geleid. Ondanks al jouw reizen, heb je een droom gehad. Je hebt in een droom geleefd, een heel bewogen droom, maar niettemin een droom, een droom in je slaap waarvan je alleen maar kunt ontwaken en je ogen uitwrijven en voor eens en altijd weten dat het maar een droom is. Wat er nu toe doet is dat je wakker bent.

En wat een ontwaken! Je bent nu op het hoogtepunt van een ontwaakte Waarheid dat jij en Ik hand in hand gaan. Wat je ook van je droom dacht terwijl je hem droomde, je hebt een ontwaken als een aardverschuiving gehad die jou in Mijn hart vindt ondergedompeld. Je ontdekt dat Mijn hart het jouwe is en dat We geen twee zijn maar Eén en altijd zo geweest zijn. Je bent aan het ontwaken tot Jouw Zelf.