God zei:

Het leven is vol van beginnen. Beginnen is nieuw. Zoals de wereld het ziet, moet er om een begin te kunnen hebben, een einde zijn. Vanuit jouw visie is dat hoe er ruimte voor verandering is. Al te vaak wordt verandering gezien als ongelukkig. Er is veel dat je hetzelfde zou houden als je kon. Uiteraard kun je dat niet. Onder alle verandering die je ziet en voelt en misschien betreurt, is er een rotsvaste stabiliteit. Oh ja, de oppervlakte kan trillen. De oppervlakte kan op- en neergaan en toch is de oppervlakte niet een maatstaf om je naar te richten.

Dit is een andere manier om te zeggen: “Oordeel niet”. Je weet gewoon niet hoe te meten. Je hebt niet genoeg informatie. In werkelijkheid heb je informatie maar niets over de reden. Hier is het punt: Er is geen finaliteit in het leven. Het is nog niet over. Het is nooit nog niet over. Beschouw het leven in de wereld als het Sopwith Camel vliegtuig waarmee Snoopy gewend was in en uit te vliegen en over en rond. Hij vocht tegen de Rode Baron. Waar vechten jullie tegen, geliefden? Snoopy was steeds in zijn kleine huisje. Het was allemaal verzonnen, niet meer dan een vlucht van de fantasie.

Je neigt ernaar te denken dat de grond onder je echt is. Al die tijd ben je in je echte Thuis.

De Hemel is echt. Jouw Wezen is echt. Ik ben echt. Zelfs op Aarde, of je het op het moment nu ziet of niet, jouw leven op Aarde is als de Zon weerkaatst op een muur.

Dus je moet natuurlijk met het leven meegaan zoals je het in de wereld waarneemt. Als je je misschien slecht behandeld voelt door het leven, vang de schok dan op. Het is tijdelijk. Alles hier is tijdelijk. Waarom is enige tijdelijkheid een verrassing voor je, of een teleurstelling of wandaad of een fout die gecorrigeerd moet worden? In die zin is alles het verleden of zelfs een ogenblik geleden. Fluctuatie is voor de vervulling van het doel op Aarde noodzakelijk. Niettemin is het leven op Aarde op een solide platform gebaseerd.

Geliefden, jullie komen altijd door het leven in de wereld heen, de gedroomde wereld, en je gaat de Hemel binnen waarvan je gedacht kunt hebben dat het een droom was en die toch de enige Werkelijkheid is die er is. De Hemel is waar. We kunnen zeggen dat de Aarde een incompleet onvoltooid schilderij van de Hemel is. Het leven in de wereld, door God geschapen, werd de vrije teugels gegeven. Jij, die de wereld maar voor een korte tijd bewoont, gaat schijnbaar in een rechte lijn mee met extreme hobbeligheid, bent werkelijk bij een drama betrokken dat in jouw fantasie en de verbeelding van anderen wordt opgevoerd. Al te vaak wordt vitaliteit geassocieerd met drama en het concept van Wat Volgt.

Wat Ik zeg is dat je oké bent. Je bent helemaal oké voor welke rechtbank je op een bepaald moment ook mag staan. Je staat niet voor een Hof van Beroep, geliefden. Je hebt schermutselingen, zoals de golven van de Oceaan, maar de Oceaan is de Oceaan, en jullie zijn de Oceaan wat kijken naar je schijnbare leven jou ook mag zeggen. Wat zeg je tegen jezelf, geliefden? Wat rapporteer je over jezelf? Waarin raak je betrokken? De golven van de Oceaan? De golven kunnen alleen maar de golven van de Oceaan zijn. Het water van de Oceaan klotst tegen de rotsen en de Oceaan wijkt terug. Er is geen nederlaag. Alleen in de verbeelding kan er sprake zijn van nederlaag. Wat de wereld ook mag zeggen, Ik zeg je iets anders.

Overwinning is een uitdrukking in de wereld net als verlies. Geen van beide is echt. Wat kan er in de Hemel zegevierend genoemd worden als er niets te overwinnen valt? Wat kan zegevierend genoemd worden als alles goed is? Wat kan overwinning of verlies zijn als er de Hemel is en een God van de Hemel Die ook door schijnt net zoals de zon op de muren van de Aarde?