God zei:
Niemand bezeert jouw hart behalve jijzelf, begrijp je Mij? Het is niet dat wat er gebeurt, dat jou verwondt. Je denkt dat iemand anders jouw hartzeer veroorzaakt. Iemand anders mag de trekker zijn, maar jij haalt de trekker over en kwetst je eigen hart. Jij trekt conclusies en je accepteert de conclusies die je trekt, en je wijst naar een ander. Hij verwondde je hart, zeg je. Hij stak jou en draaide het mes om. Jij bent de enige die de macht heeft dat te doen. Conclusies die je trekt, steken jou in het hart. Wat anderen doen of niet doen is hun zaak, niet de jouwe.
Dezelfde handeling kan op meer dan één manier gezien worden. Jij bent er misschien snel mee een handeling als een aanval op jou op te vatten.
Iedereen probeert zijn leven in de wereld zo goed mogelijk in balans te brengen. Niemand neemt jou gevangen. In zijn poging zichzelf uit een situatie te bevrijden, zoals hij die hij waarneemt zoals hij die waarneemt, kan iemand tegen jou aan botsen of jou zelfs omver gooien. Misschien probeert de vermeende ander gewoon zijn weg in de wereld te vinden. Vrezend wat hij vreesde, misschien een soort gevangenschap van jou, misschien rende hij gewoon naar hoger terrein. Hij probeerde te overleven, net zoals jij probeert te overleven. Hij probeert, laten We zeggen, wat hij als een overstroming ziet te ontlopen, en kennelijk, wordt er op jouw hart getrapt. Jouw aanwezigheid is bijkomstig, begrijp je. Het is iets binnen in hemzelf waarvoor de ander vlucht, maar toch voel jij je in het kruisvuur geraakt.
Er zaten geen echte kogels in het geweer. Je verwondde je eigen hart, want ook jij probeerde alleen een onbehandelde wond te ontvluchten, een wond van lang geleden die je toevallig zijn hoofd ziet optillen vanuit het verleden. In tegenstelling tot jouw inschatting, doet niemand jou nu iets, behalve dat hij een lang vervaagde, lang geleden opgelopen kneuzing en verwarring van het verleden weer bij jou in herinnering roept. Jouw aanvankelijke beoordeling was onjuist, omdat je niet genoeg informatie had. Je legde het in de eerste plaats verkeerd uit. Je nam een pijn op je, die je nooit bedoeld was op je te nemen. Je was daar, maar het was de pijn van iemand anders die jij als die van jezelf aannam. Het was een angst van iemand anders die zich aan jou hechtte. Jij was onschuldig, en toch verklaar jij jezelf schuldig, schuldig aan het gebrek van iemand anders, en dus verklaarde jij jezelf niet geliefd in plaats van geliefd.
Je werd eens in een spel geworpen. Onbewust speel je steeds weer dezelfde rol. Je herinnert je de tekst zo goed en toch ben je vergeten dat je die scène al eerder gespeeld hebt. Je lijkt niet van de bladzijde af te kunnen komen.
Je ziet niet wat er voor jou is. Je ziet in plaats daarvan het verleden. Je hebt het gevoel, dat je iets ongedaan moet maken en je probeert het nu ongedaan te maken. Je kapselt het verleden in het heden. Je weet geen nieuwe tekst te zeggen. Je werd eens verwond en nu verwond jij jezelf weer, alsof dat de rol was die je moest spelen, alsof je geen andere rol kon kiezen. Jij bent capabel. Je kunt rollen wisselen. Je kunt uit een oud kostuum stappen en nieuwe kleren aantrekken.
Een rol die je speelt is maar een rol. Je bent er niet voor altijd aan overgeleverd. Alleen ben jij het die zichzelf moet omvormen. Eens was je een klein kind. Nu ben je volwassen. Eens was er iemand die door zijn eigen gebrek aan visie jouw hart verraadde en jij hebt gebeurtenissen die jou nooit hadden mogen overkomen, maar die je overkwamen, opnieuw afgespeeld. Het is gebeurd. Jij hoeft het nooit meer opnieuw af te spelen. Wat je eens was, wat je eens leed, hoeft niet aan jou te blijven plakken. Jij bent nu krachtig genoeg, dat je jouw script kunt herschrijven en ervan maken wat je wilt. Herschrijf het nu en wees er klaar mee. Doe de deur naar je vrijheid open. Je hebt de sleutel.