CENNET#1908 Hiç Kimse Sofistike Değildir ki, Sevdiklerim Şubat 11, 2006
Tanrı dedi ki:
Sevgiden başka bilmeniz gereken bir şey yoktur. Sevmekten başka yapmak zorunda olduğunuz bir şey yoktur. Bırakın sorgulamayı ve sadece sevin. Akıllı olmayın. Masum olun. Sevgi masumiyettir, sevdiklerim. Sevgi olağanüstü bir oluşum değildir. O masumdur. Tıpkı muazzam bir ışık, muazzam bir sıcaklık veren Güneş gibi masumdur o. Güneş akıllı olma hevesinde değildir. Kafa yormaz o. Parıldar, ışıldar ve böylelikle kendi şarkısını söyler Güneş, sizin de yapmanız gerektiği gibi.
Şimdiye kadar başkalarının ayak izlerini takip ettiniz yeterince. Şimdi ayaklarınızı onlara uyan ve sizi götürecekleri yerlere yöneltin. Onlar sizi daha önce hiç bulunmadığınız, daha önce kimsenin bulunmadığı bir yere götürecekler. Yaşam her an yenidir. Siz, dünyada yaşayan ve soluk alan canlılar, beş dakika önce olduğunuz siz değilsiniz. Otuz yıldır aynı evde yaşıyor ve aynı eşikten bininci kez geçiyor olsanız dahi, o eşikten daha önce olduğu haliyle geçmediniz asla. Herhangi bir şeyi daha önce deneyimlemediniz hiç. Tamamiyle yeni birikimler şekilleniyor ve siz de bunun zaruri bir parçasısınız.
Kimse sofistike değildir ki, sevdiklerim. Kimse sizin bildiğinizden fazlasını bilemez. Bildiklerini düşünebilirler. Siz de öyle olduğunu düşünebilirsiniz lakin şu anda her şey yeni ve eşittir, herkes yeni başlamaktadır daha önce asla bu an mevcut olmadığından ve tam şu andaki mevcut nüfus asla daha önceki olmadığından.
Dünya bir rulet çarkı gibi dönmekte ve merkezkaç kuvveti değiştirmektedir herşeyi ve herşey bilinmez olmaktadır. Üzerine bahse girilebilecek, semeresi olan tek şey sevgidir. Sevmeye karar vermenizle birlikte alnınızdaki tüm çizgiler silinir, üzerinizdeki tüm dertler kalkar. Yapmanız gereken tek şey sevmektir. Önünüzde bir başka vazife yoktur. Her neyle meşgul olursanız olun, yaşamınızda sözde ne beklentiler olursa olsun yapmanız gereken tek şey sevmektir. Bu, her bir durumun üstesinden nasıl geleceğinizdir.
Ve herhangi bir anda yüreğinizde sevgi hissetmezseniz, sorun kendinize; muazzam bir sevgi, herşeyi sarmalayan bir sevgi, gerçekten sevgi hissetseydiniz ne yapardınız? Ne yapardınız ve neler olurdu sevgiyi anımsadığınızda? Kaygı derhal yok olurdu. Bitiş çizgisi fikri kaybolurdu.
Sevgiyle, kendizi kainatın ellerinde taşınır bulurdunuz. Bireyselliğiniz dayanağını yitirir ve kainatın kendiniz olduğunu farkederdiniz ve Dünyanın sizin emrinizde döndüğünü.
Sevginin içinde dururdunuz ve görmeye başlardınız kendi sevginizin ışığının bir çiçek gibi gözünüzün önünde büyümekte olduğunu, veya görmeye başlardınız sevginizin hacminin şişmekte olan bir balon gibi artmakta olduğunu ve yıldızlara ulaştığını. Yalnız sevgi görürdünüz her nereye baksanız ve her nereye bakmasanız da çünkü zaten sadece sevgi varolurdu, sadece sevgi bilinirdi.
Sevgi, havayı dolduran tütsü gibi olurdu. Size nüfuz ederdi. Evet, sevgi tarafından zapt edilirdiniz. Nasıl çınlardı kahkahalar, herkes sevgiden mest olduğunda. Neşenin sonu gelmezdi. Başka bir şey değil, kahkahalar olurdu. Elbette sevginin ve neşenin kaynak bulacağı bir sükunet de olurdu.
Sevginin sükuneti kainatın her tarafına akardı. Bir tatlı bahar yağmuru gibi Yeryüzündeki her bir yüreğin her bir rahnesini doldururdu. Hiçbir yürek kuru kalmazdı. Ve sizin ona verdiğiniz sevgi ile Dünya sele boğulduğunda yalnızca sevinç gözyaşları var olurdu.
Çeviren: Engin Zeyno Vural
[/color]