HEMEL #1854 Harmonie breidt zich uit, 2 december 2005
God zei:
Mijn Aanwezigheid is onontkoombaar. Ik doordring iedere atoom, iedere atoom van jou en iedere atoom van alles. Ik ben de wind die bladeren naar jouw voeten waait. Ik ben de zon die jou verwarmt, en Ik ben de sneeuw. Ik ben de witte maan, en Ik ben de glinsterende sterren, en Ik ben jou.
Jij maakt geen beweging zonder Mij. Er is niet een gedachte die niet van Mijn energie afvonkt. Er is niet een daad waar Ik niet in te zien ben. Zelfs als je zeker bent dat God het niet is, Ben Ik.
Wat denk jij dat God Almachtig betekent? Het betekent niet dat Ik weg ben. Het betekent niet dat Ik ergens anders ben.
Ik ben aanwezig in de macadamia, en Ik ben aanwezig inde pindadop. Ik ben aanwezig in de rijke, en Ik ben aanwezig in de arme. Ik ben onmiskenbaar aanwezig. Als je vraagt, “Waar is God,” vraag je diepzinning waar jij zelf bent. Ik zal hetzelfde vragen: Geliefden, waar zijn jullie?
Jij bent niet op een steile rots. Jij bent niet op de rand van de wereld. Jij bent niet begraven in schuld. Jij bent niet op een boekenplank. Jij bent niet jong of oud. Jouw lichaam is verpakt, een goddelijke verpakking, maar een verpakking niettemin. Jouw lichaam is een omheining, een krib zogezegd. Het is zwijgend zonder jou, net zoals jij zwijgend zou zijn zonder Mij. Maar, natuurlijk, ben je nooit zwijgend geweest of ben je nooit zonder Mij gewest.
Waar was jij toen Ik de Aarde en de planeten en de veelvoud van de sterren makkte? Waar was jij toen ik de wateren formeerde en het leven in hun blies? Waar was jij toen de eerste atoom uitbarstte? Waar was jij toen Ik rustte? Dit is niet een verwijt of een beschuldiging die Ik maak met bedekte woorden. Het antwoord is dat jij hier bij Mij was, geliefden. Jij was precies hier bij Mij. Als Ik nooit weg ben van jou, hoe kan jij dan weg zijn van Mij?
Het is niet dat we elkaar schaduwen. We zijn Een. We bewegen en we stoppen samen. Onze harmonie breidt zich voorbij Onze stappen uit. Wij zijn niet samengevoegd. Wij zijn Een. Ik ben Een met jou, en jij bent Een met Mij. Er is geen jou, en er is niet dat Ik van jou wegga. Wij zijn niet Een Die twee werden. Tweeheid bestaat niet. Anderheid bestaat niet. Het is alleen dat jij buiten jezelf bent gaan staan, maar dit is een geestverschijning. Jij wil alles geloven. Als jij gelooft dat Wij van elkaar weg zijn, dan, zeker, zul jij alles geloven.
Beter dan “Als Ik denk, Ik ben”, is het: “Als Ik denk, is God:”
Eenheid kan niet gescheiden worden. Het kan niet tweeën gesneden worden. Mijn hart kan niet van die van jou afgesneden worden, of de jouwe van die van Mij, zelfs als er geen jouwe en Mijne is. Jouwe en Mijn is een als of.
Onze liefde is niet afgescheiden. Licht is niet verdeeld. Vanuit elke hoek, er is geen logica in het denken dat Wij – Ik – iets anders zijn. Er is zeker geen percentage van. Hoe kan er verdeling zijn als er Eenheid is? Hoe kan er wanhoop zijn op Aarde? Alleen vanwege deze verbeelde verdeling kan het zijn. En, toch, zou jij niet kunnen verdeling kunnen verbeelden als Ik niet bestond. Als Ik niet bestond, zou jij niet bestaan om te verbeelden.
Jij realiseert, Ik heb een conversatie met Mijzelf. Ik praat met Mijzelf. Ik verbeeld wat Ik zou zeggen aan Mijzelf en Ik dacht dat Ik minder was dan Ik ben zoals jij gedacht hebt dat jij minder bent terwijl jij in werkelijkheid meer bent.