HEAVEN #2289 Auth H Yparksh Einai H Dunamh Sas

HEAVEN #2289 Αυτή Η Ύπαρξη Είναι Η Δύναμή Σας 2 Μαρτίου, 2007

Ο Θεός είπε:

Στην πραγματικότητα, είστε ο δικός σας κυρίαρχος εαυτός, και παρ’όλ’αυτά εμβυθίζετε τον εαυτό σας στην εξάρτηση. Αισθάνεστε εξαρτημένοι από το ένα και το άλλο. Αισθάνεστε εξαρτημένοι από τα υλικά σας αποκτήματα επίσης, λες και δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτά. Πολύ συχνά, βλέπετε τον εαυτό σας σαν κάποιον που έχει ανάγκη. Πείτε Μου, δεν είναι αλήθεια ότι το κάνετε;

Και δεν είναι αλήθεια ότι αισθάνεστε πως Εγώ δεν ξέρω πώς είναι να είσαι ένα απλό Ανθρώπινο Όν πάνω στη Γη; Υποθέτετε ότι εγώ δεν θα πρέπει να ξέρω πώς είναι, ειδάλλως δεν θα έλεγα ότι δε χρειάζεστε τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό σας. Υποθέτετε ότι δεν θα έλεγα ένα τέτοιο πράγμα. Υποθέτετε ότι θα ήξερα πόση σημασία έχουν για σας οι άλλοι άνθρωποι και η καλή τους θέληση, και θα ήξερα πόσο πολύτιμο είναι το χαλί πάνω στο οποίο περπατάτε και το σπίτι στο οποίο ζείτε και τα διαμάντια που φοράτε.

Αγαπημένοι μου, καταλαβαίνω, και θα ήθελα να καταλάβετε κι εσείς ότι δίνετε τόση πολλή σημασία σε όλα τα υλικά σώματα και αντικείμενα, επειδή σας δίνουν μαλακό στήριγμα όπως ένα μαξιλάρι. Αυτό που θα ήθελα να σας εκφράσω είναι ότι δε χρειάζεστε μαξιλάρι. Καταλαβαίνω καλά πως νομίζετε ότι χρειάζεστε. Να απολαμβάνετε όλους τους ανθρώπους και όλους τους υλικούς θησαυρούς, και να γνωρίζετε απλώς τι δεν είναι.

Ζείτε μια διπλή ζωή, ούτως ειπείν. Ορίζετε και πιστεύετε σε συγκεκριμένες προτεραιότητες, και η λίστα των προτεραιοτήτων σας σας δίνει παρηγοριά. Βασίζεστε πάνω τους και αισθάνεστε εγκαταλελειμμένοι χωρίς αυτές. Νιώθετε μια σουβλιά στην καρδιά με τη σκέψη και μόνο του να ζήσετε χωρίς αυτές. Τρομοκρατήστε με την ιδέα της απώλειας του ίδιου σας του σώματος. Θα εγκαταλείψετε το σώμα σας. Οι άλλοι θα εγκαταλείψουν το σώμα τους. Τα σπίτια θα πέσουν. Τα χαλιά ξεφτίζουν. Τα διαμάντια χάνονται, αλλά η Ύπαρξή σας, η αμοιβαία Ύπαρξή σας μαζί με τη δική Μου Ύπαρξη είναι παντοτινή.

Ούτε η βροχή ούτε το χιόνι ούτε το χαλάζι ούτε τα ηφαίστεια ούτε οι χιονοστιβάδες μπορούν να παρεμποδίσουν την ύπαρξή μας ως Ένα. Τίποτα δεν μπορεί να το σκεπάσει. Σ’αυτό μπορείτε να βασίζεστε. Έτσι λοιπόν, βασιστείτε σ’αυτό , αγαπημένοι, περισσότερο απ’το να βασίζεστε σ’αυτό που δεν είναι αξιόπιστο, αναξιόπιστο κατά το ότι δεν θα μείνει για πάντα ίδιο. Βασιστείτε περισσότερο στον εαυτό σας και στις Θεόσταλτες ικανότητές σας να ανθίζετε ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει στον κόσμο.

Η άνεση δεν είναι το παν, αγαπημένοι. Η αγάπη στον κόσμο που σας δίνεται ή σας αφαιρείται, δεν είναι το παν, γιατί η αγάπη είναι υπεράνω όλων.

Είστε κάτι περισσότερο από υποκείμενο ή αντικείμενο στον παρόντα κόσμο. Μην παρεξηγείτε όταν σας λέω ότι εσείς είστε ο άρχοντάς του. Εσείς είστε αυτός που τον αντιλαμβάνεται. Έχετε δημιουργήσει τη δική σας εντύπωση για τον κόσμο. Έχετε προσθέσει ένα και ένα και έχετε πάρει δύο, και όμως υπάρχουν κι άλλες πιθανότητες, όπως λόγου χάριν ότι όλοι οι αριθμοί ισούνται με Ένα.

Αγαπημένοι, το Ένα που ψάχνετε δεν βρίσκεται ολότελα στον κόσμο, τουλάχιστον έτσι όπως θα θέλατε να είναι και να παραμείνει. Ο σχετικός κόσμος είναι προσωρινός, και η διάταξή του αλλάζει, και αλλάζει ξανά και ξανά. Η αλλαγή έχει αμετάβλητη αξία. Ευλογήστε τον σχετικό κόσμο, και παρ’όλ’αυτά έχετε υπόψιν ότι ο κόσμος φτάνει μέχρι ένα ορισμένο σημείο, αγαπημένοι, και ότι εσείς είστε προορισμένοι για παραπέρα.

Ένα μαξιλάρι είναι μόνο ένα μαξιλάρι. Ένα κάθισμα είναι πιο στέρεο. Είστε καθισμένοι στον Παράδεισο, και η ουσία σας είναι η ίδια με τη δική Μου ουσία. Να Με πιστεύετε όταν σας το λέω. Αυτή η Ύπαρξη είναι η δύναμή σας και το στήριγμά σας, και δεν μπορείτε να υπάρξετε χωρίς αυτήν. Δε χρειάζεται πια να υπάρχετε χωρίς την επίγνωσή του. Ανεβείτε μ’ένα σάλτο πάνω στην επίγνωση της δύναμής σας. Είναι απεριόριστη. Οι βέργες και οι πέτρες μπορεί να σπάνε τα κόκκαλά σας, αλλά εσάς, την Αλήθεια σας, την αμοιβαία Ύπαρξή σας μαζί με τη δική Μου Ύπαρξη, ποτέ.