God zei:
Hoezeer houd Ik van je, van alles van jou. Zelfs die zaken van jou waar jij over wanhoopt, daar houd Ik van. Ik ken geen wanhoop over wat dan ook. Ik hou van wat jij gebreken noemt net zoveel, als Ik houd van die aspecten van jou die jij goddelijk noemt. Hoeveel houd jij van elke schakering van je goddelijkheid en hoezeer berouw jij dit en dat en elke rimpel die jou mens zijn verkondigt. Voor jou, is jouw menselijkheid een ander verhaal dan je mens zijn. Je kijkt verschillend naar de twee. Je geeft ze een hiërarchie. Jij voegt iets aan hen toe. Je voegt toe aan alles wat, echt, in het daglicht, alleen mooie indirecte uitdrukkingen en reflecties van Mij kunnen zijn. Je nomineert een ding voor uitstekend en een ander voor minder dan uitstekend. O, lieve Hemel, hoeveel meningen heb jij en vaak hangt jouw mening af van jouw denkbeeldige wisselvallige stemming.
Ik houd van je als je helder en gelukkig bent, en Ik houd van je als je steentjes rond schopt met je voeten. Ik houd van je als jij je gelukkig voelt, en Ik houd van je als jij je verdrietig voelt. Wat je misschien voelt en wat je bent, is in het algemeen niet hetzelfde, jij begrijpt dat, is het niet?
Wat jij een goede dag noemt en wat je een slechte dag noemt is gewoon een kwestie van jouw mening. Jouw meningen zijn geen feit. Al de dagen glijden in elkaar over. Een dag is een dag. De zon is de zon. Water is nat, en op jou, plaats Ik mijn weddenschappen. Natuurlijk wed Ik niet op wat dan ook. Ik weet dat het gras groeit en gemaaid moet worden wanneer het jouw gazon is. En terwijl je in een lichaam op Aarde bent, heb jij ook de zorg voor je lichaam en al zijn consequenties. Auto’s worden ouder. Jij groeit, maar de leeftijd van je lichaam heeft niets te maken met jou, met het hart van jou, met de ziel van jou, met de zekerheid van jou.
Je verlang naar dit en je verlang naar dat. Waar het op neer komt, Mijn geliefde Ene, is dat jij verlangt naar Mij. Hoezeer verlang jij naar Onze Staat van Bestaan, Ons kennende niet als Wij, maar als Een. Dit kennen van Eenheid is het hoogtepunt van het Leven. Dit is het! Alles wat je zou kunnen denken dat HET is, is tijdelijk. Alles in de wereld is kortstondig, behalve de Eenheid van Onze Harten en Zielen, die in Werkelijkheid en daadwerkelijk, Een zijn.
Jij kunt het Leven beschouwen als Onze wandeling in het Park. Hand in hand, als Een, lopen We rond en Wij geven commentaar op de bezienswaardigheden. Uiteindelijk, wat maakt het Mij uit (of Ons, als jij denkt op de manier waarop je dat doet - die Ik, in de rol van jou, uit elkaar haal) wat de bezienswaardigheden zijn. Ik zie een berk of Ik zie een pijnboom, of een struik of een cactus, Ik houd van ze zoals Ik van jou houd. Mijn liefde dringt door. Mijn liefde is hardnekkig. Mijn liefde is de Grote Gelijkmaker, want Eenheid is de Waarheid.
In Menselijke Termen, van welk blad aan de boom houd Ik meer of houd Ik minder? Geen. Welke boom betekent meer voor Mij dan de andere? Welk kind? Welk paard? Ik zwem in de liefde, en jij, de jij van Mij, kunt ook alleen maar zwemmen in de liefde.
Laat Mij (Wij, Ik) het rechtuit zeggen: Alles wat er is, is liefde. Klinkt dat oubollig? Laat het zo zijn dan. Er is niets dan liefde. Ik ben liefde, jij bent liefde. Alles is liefde. Liefde is. Al het andere is niet. Er is geen twijfel over. Er is genoeg liefde voor iedereen binnenin alles. Zelfs in je menselijke hart, dat zich soms belaagd voelt, is er genoeg liefde voor iedereen tot in Eeuwigheid. Zelfs in je menselijke hart, dat zich soms zwak voelt, ben jij een Oneindige Oceaan van Liefde. Jij bent de Zeven Zeeën van Liefde. Je bent een Bos van Liefde, een Jungle van Liefde. Jij bent liefde en niets dan liefde, zo helpe Mij God.