Ja, jouw menselijk hart lijkt een soort barometer te zijn. Het gaat omhoog en het gaat omlaag. Jouw geliefde hart gaat tot uitersten. Het doet er niet toe hoezeer je van plan bent niet verstoord te zijn, je raakt nog steeds van streek. Je reageert, alsof het dringend is dat je reageert. Je lijkt niet in staat te zijn jezelf maar een uur in te houden. Het is een onmiddellijk iets met jou. De uitdrukking “leef in het nu” is niet bedoeld van toepassing te zijn op een snel weerwoord dat andere mensen op hun plaats zet.
Wat is jullie plaats, lieverds?
Je hebt het gevoel dat het dringend is om voor jezelf op te komen, alsof dit de laatste minuut van een basketbalwedstrijd zou zijn, alsof het dringend zou zijn om nu jouw homerun te maken. De kwestie is, dat als je kwaad wordt, je jouw hoofd niet gebruikt. Het is waarschijnlijk veilig om te zeggen dat je ook niet je ware hart gebruikt, maar eerder je emotionele hart. Onbesuisde emoties nemen de overhand. Klinkt jou dit alles vertrouwd in de oren? Onbesuisdheid krijgt de overhand en jij trekt je mond open?
Goed, misschien hoef je wat het dan ook is, niet af te reageren.
De volgende keer dat je het gevoel hebt dat je iemand anders op zijn nummer moet zetten, denk er dan aan dat in jouw hart het Mijne ligt. Kom Mijn hart tegemoet. Leg Mijn hart bloot. Leun in Mijn hart. Ik garandeer dat onbesuisdheid gestild zal worden en weg zal slinken. Wat wens je op dit moment, vaak of altijd, nadat je iemand de waarheid zegt, misschien dat je gewacht had tot je was afgekoeld.
Hé, geliefden, waarom praat je niet met Mij voor je aan je rancune toegeeft? Iets wat iemand zegt of deed irriteerde jou. Onthoud dat jouw knoppen jouw knoppen zijn.
Nu ga Ik het tegenovergestelde zeggen. Misschien is het tijd dat je jouw gal spuwt. Misschien heb je te lang gewacht. Het kan zijn dat je jezelf veel eerder moest laten gelden, toen je het op een vriendelijker manier had kunnen doen. Zoals het ligt, laat je wrok ophopen en dan barst je uit met woorden die misschien meer aan wederzijdse rancune toevoegen.
Dus jouw les zou kunnen zijn eerder je mond open te doen.
We zouden je mond niet opendoen kunnen vergelijken met een hele tijd rijden in de verkeerde trein en dan ben je vreselijk kwaad op de conducteur. De waarheid is dat je kwaad bent op jezelf. Je was eerder misschien te verlegen en toen gaandeweg groeide en vlamde jouw humeur, zo boos als je was om jouw eigen verlegenheid. Is dit jouw verhaal? Altijd, vaak, soms? En als je dan je mond opendoet, overcompenseer je dan jouw uitstel?
Wat is het dat jou er in de eerste plaats van weerhoudt voor jezelf op te komen voordat jouw boosheid erger wordt? Je bent bang dat iemand jou zal slaan? Natuurlijk weet je dat ze jou niet zullen slaan. Je bent misschien bang dat je hun gevoelens zult kwetsen, maar waar je waarschijnlijk echt bang voor bent is dat zij die van jou zullen kwetsen. Je bent bang dat ze je niet meer zullen mogen.
Jij bent degene over wie We nu praten en je bent misschien geneigd te lang te zwijgen tot je besluit dat je je teveel laat weggevallen. Er is geen schuld, geliefden, Echt, er is geen schuld aan een ander en geen schuld aan jou. Vergeet schuld. Vergeet verwijt helemaal.
Je denkt misschien dat je je lesje geleerd hebt tot de volgende keer, als je het helemaal opnieuw leert en er weer een herhaling is.
Hoor het van Mij. Je hebt het recht voor jezelf op te komen. Je besteedt te veel tijd aan het wegen van de waarde van wat je denkt en later kwets je de gevoelens van iemand meer dan je in de eerste plaats gedaan zou hebben. Het zou heel goed kunnen zijn dat het beter is je mond in het nu open te doen.
Welke ben je? Te laat? Te snel? Een combinatie van beide?