Kijk, je wilt stoppen met haasten. Je hoeft niet in een opgewonden staat van activiteit te zijn. Het is niet efficiënt om te haasten. Dit betekent niet dat je moet zwoegen.
Als je werk te doen hebt, doe het. Ga door. Soms zou het lijken dat je denkt dat het dringend is om dat waaraan je werkt af te maken. Heb je het gevoel dat je klaar moet zijn of dat je anders van de planeet gegooid zult worden? Wat denk je wel dat er zal gebeuren als je een project niet op tijd of van tevoren klaar hebt – of het nu je huis schoonmaken is of een essay-opdracht – zou de wereld vergaan? Zou jouw wereld instorten?
Geliefden, tijd bestaat niet en toch word je er door geteisterd. Hij klauwt naar je. Hij maakt dat je buiten adem raakt. Je raakt erdoor in paniek. Je weet niet hoe je onder de druk van tijd moet uitkomen.
Wat is er met genieten gebeurd?
Het is zo dat als je eenmaal deze klus geklaard hebt, er twee op je wachten, en je haast je en hijgt en haast je weer. Om iets in jouw benadering van het leven besteed je een hoop van je tijd – en je leven, geliefden – aan haasten om iets af te maken. Je bent als een bezeten wieder in de tuin. Zodra je één stuk onkruid plukt, lijken er twee in zijn plaats te groeien, en je bent klaar om uit te halen.
Oké, wat is er zo belangrijk? Wat is jouw adem in die mate waard dat je hem opgebruikt? Jouw drang is alsof je door een moordenaar wordt opgejaagd. Zodra je een deur in het gezicht van de moordenaar dichtslaat, draai je je om en wacht er binnen weer een gevaarlijke indringer om je te bespringen.
Hoe erg denk je dat Ik overdrijf? Dit is de manier waarop sommige van Mijn kinderen hun dagen, weken, maanden, jaren, hun leven lang, leven in een gespannen race tegen de klok.
Je zet jezelf keer op keer in een bankschroef van tijd. Wanneer ga je jouw tempo gelijkmatig maken? Wanneer ga je eens doen wat je bent vergeten, en dat is de paniek vergeten en in plaats daarvan het leven leven?
In plaats van het leven te zien als een stroper, zie het leven als een heerlijk kalmerend bad waarin je je ontspant. Je zult zien dat er niets achter jou aanzit. Je hoeft niet van tevoren te hijgen en naar adem te snakken om een schuldeiser die op jouw tijd uit is, voor te blijven.
Er is een rustiger tempo aan het leven en je kunt dat hebben. Jouw leven hoeft niet gekweld te worden. Jouw leven kan levendig zijn en ontspannend. Je hoeft niet in de vuurlinie te zijn. Eerlijk, je probeert geen race te winnen. Jij bent het die de lat steeds hoger legt. Iets in je zegt dat je de inzet hoger en hoger moet maken, dat je jezelf moet overtreffen, dat je een race moet winnen, en anders.
Ach, geliefden, degenen van jullie met dit temperament, ongeacht je snelheid, ongeacht je koortsachtige activiteit, je lijkt er nooit onderuit te komen. Je bent je eigen zondebok.
Wat zul je hieraan doen?
Ben je het ermee eens dat je een te groot deel van je leven besteedt aan deze situatie van een soort opgelegde wanhoop? Bewustzijn is een eerste stap.
Kun je de mogelijkheid zien dat je rondloopt in zoveel kringetjes? Dat je niet zoveel energie hoeft te besteden als je doet?
Als je uitgeput bent, dan ben jij degene die jezelf uitput. Op een of andere manier heb je de gewoonte gehad jezelf in een kleine ruimte van tijd op te sluiten zelfs als je probeert eruit te komen. Het is alsof je duwt en je tegelijk verzet.
Dit wordt spanning genoemd, geliefden. Je hoeft niet zo gespannen te zijn. Wie verlangt dat van je? Ik niet. Het is goed om in actie te komen, maar niet in een constante vlaag van energie. Dit is gewoon geen manier van leven.
Misschien heb je niet echt een ogenblik genomen om naar de wervelwind van activiteit te kijken waar je jezelf in plaatst. Pauzeer. Waar jij jezelf mee uitput, gaat een ander rustig mee om. Je neemt teveel op je. Of wat je ook op je neemt, je maakt er teveel van. Neem een pauze. Het leven loopt niet uit de hand, noch hoef jij dat te doen. Er hoeft geen race gelopen te worden.