Het is een erkend feit dat je overstuur raakt door gebeurtenissen zowel als door niet-gebeurtenissen. Het is geen grote kracht overstuur te raken. Het is een zwakheid en vaak jouw ondergang. Dit wil niet zeggen dat iets geen verontrusting waard is, want ja, natuurlijk is er veel dat jou verontrust.
Ik zou je kunnen vragen jezelf te vragen: “Moet ik altijd zo snel op de deurbel reageren? Ren ik de trappen af? Is alles zo dringend aan mij?”
En dan geef je toe: “Nou, ik denk van wel. Zo handel ik, ja, dat doe ik.”
Sta je steeds in de vecht- of vliegmodus? Ben je gericht op de vecht- of vliegmodus van het leven? In hemelsnaam, waarom?
Er is iets wat jou irriteert. Je wordt te vaak gestoord. Je verliest je baan. Je kunt je oorbellen niet vinden. Dit alles brengt jou van je stuk. Er broeit een storm van grote proporties in je. Wat als wat je zoekt niet gevonden kan worden? Zal jouw hart een slag overslaan? Wat als je weer wordt onderbroken? Zeg Mij, is het beter van streek te raken dan te worden onderbroken?
Wie stelde jouw schakelaar in? Wie staat erop dat het juist en nodig voor jou is om van streek te raken? Wat zou er gebeuren als je niet van streek raakte? Het moet zo zijn dat jij jouw eigen knoppen instelt. Je gaf jezelf een lijst en zette ze erop en je liet plaats over voor verdere irritaties die je er een andere keer op zou kunnen zetten. Als je jouw schakelaars ingesteld hebt, kun je ze dan niet opnieuw instellen?
Natuurlijk zijn de knoppen binnenin je. Er is een signaal dat in jou afgaat. Het zegt: “Alarm. Waarschuwing. Raak overstuur.”
Dit sein is niet jouw vriend. Wat dit signaal echt zegt is: “Tijd voor jou om tot op zekere hoogte een driftbui te krijgen. Raak overstuur. Verstoor je spijsvertering. Verstoor je gemoedsrust. Zet een klem op je bloedvaten, ademhaling en vreugde. Drijf jezelf tot waanzin. Wind je enorm op. Maak ondertussen anderen overstuur. Wees er zeker van dat je jezelf wijs maakt dat van streek raken iets waardigs is om te doen. Maak jezelf wijs dat overstuur raken het ENIGE is om te doen. Vind geen andere manier om met irritaties in het leven om te gaan. Maak alles erger.”
Ik zou je aansporen verder te gaan dan de signalen waarnaar je luistert. Ik wil je aansporen op te houden met frustratie op te roepen. Ik zou je willen vragen meer op deze manier te denken. Zeg tegen jezelf:
“Oké, op het ogenblik kan ik iets waarvan ik denk dat ik het nodig heb, niet vinden. En dit en dit en dit ergert me. Moet ik me daar druk om maken? Is dit wat ik nodig heb? Wat ik meer nodig heb dan wat ik niet kan vinden, is gemoedsrust krijgen. Is deze ergernis die ik nu tegen kom, is hij het echt waard dat ik uitgeput raak? Wat denk ik dat ik aan het doen ben? Door van streek te raken is alles wat ik doe nog meer van streek raken. Als ik echt niet van streek wil raken, waarom doe ik het dan?”
Als je geen goede reden kunt vinden, dan moet het zo zijn dat jou iets aantrekt in van streek zijn. Heb je verontrusting nodig? Wat vind je daar leuk aan? Wat brengt het jou dat je fijn vindt?
Je weet dat jouw daad van overstuur raken je aandacht van iets anders afleidt. Misschien voel je je in het leven verwaarloosd. Misschien is verontrusting voor jou een manier om een vonk aan je leven toe te voegen. Misschien is verontrusting een manier om jezelf eraan te herinneren dat je iemand bent en dat er rekening met jou gehouden moet worden.
Houd rekening met jezelf en geef van streek zijn op.
Je zegt misschien: “Oké, God, U heeft gelijk. Maar hoe doe ik het? Hoe breek ik met deze gewoonte? Ik wil wel, maar hoe?”
En dat is de kern van de zaak. Vind een andere manier. Wie gaat hem vinden tenzij jij dat doet?