Er zijn niveaus en lagen. In elk van Mijn kinderen bestaan er vele niveaus of lagen en je houdt als vanzelfsprekend stil bij variërende. Soms ben je echt op en soms voel je je af. Soms schuim je de oppervlakte af en soms scan je de diepten. Jij, jij zelf, bent meer dan één dimensie. Je bent multidimensionaal. Je bent innerlijke ruimte en je bent uiterlijke ruimte. Je bent verreikender dan waar jij jezelf eer voor geeft.
Ondanks jouw dichtheid, ben je niet altijd dicht. Je hebt sprankelende momenten van verlichting waarin je veel meer weet dan je erkent. Soms ben je als iemand die over de wereld gereisd heeft en vergeten is waar hij geweest is. Je kunt een flauw vermoeden hebben dat je ergens geweest bent, maar het is alsof iemand anders naar jou met de vingers knipt, als om te zeggen: “Kom terug hier waar IK BEN. Ontwaak!” Zelfs het deel van jou dat met de vingers knipt moet geweest zijn waar het tegen jou met de vingers knipte om weg te gaan.
Je kunt heel goed ergens geweest zijn waar de Waarheid door het gebied zwerft.
Vraag: Weet je waar je zou moeten zijn, thuishoort, enz.? Antwoord: Precies daar waar je bent. En deze uitleg van Mij kan ook op vele niveaus aangenomen worden.
Ik wil nog een term naast niveaus en lagen. Niveaus lijkt een beetje beoordelend, hoger en lager. Het woord lagen lijkt meer gelaagd te zijn dan Ik wil. Laat Me denken. Hogere noten en lagere noten lijkt ook te oordelen. Hmm, een schaal. Het is niet gemakkelijk aan woorden te ontsnappen die oordelen in de wereld.
Misschien kunnen We over geologische lagen en niveaus en lagen denken als iets niet verticaal maar meer zij aan zij, misschien als taartpunten op een glazen schaal bij een diner. Elke taart is prachtig! Oké, appeltaart, kersentaart, bosbessentaart, pompoentaart, citroenschuimtaart, limoenchiffontaart, chocoladeroomtaart. Allemaal heerlijk en begeerlijk. We kunnen zeggen dat je een keuze hebt, hoewel het vaak niet jouw bewuste keuze hoeft te zijn welke taart jou wordt opgediend. Het zou meer gezien kunnen worden als dat je merkt dat je de ene smaak taart eet en niet een andere. Of misschien heb je zo vaak chocoladeroomtaart gegeten dat je nu openstaat voor een ander smaakgenot.
Of meer op de manier zoals het echt is, zou het kunnen zijn dat een van de taarten jou koos! OF je kiest zonder maar te kijken toevallig de ene en niet een andere. In elk geval merk je dat je op dit moment van de ene taart eet en niet van een andere. Elk stuk taart heeft zijn eigen smaak. Het ene kan een meer gewone keuze zijn, het andere schijnbaar een zeldzame. Niettemin is de echte Waarheid dat je elke smaak van de taart vele malen geproefd hebt.
Ja, Mijn beeld van taarten bevalt Me beter dan lagen en niveaus. Elk stuk taart dient een goed doel. Sommige zijn zeldzamer en niet zo gemakkelijk beschikbaar als andere. De zeldzame kunnen gezien worden als zeer waardevol. Alle zijn waardevol. Alle zijn welkom.
Degene die met zijn vingers knipt en wil dat je dezelfde smaak taart eet die hij eet, kan heel goed een andere keer de smaak eten waarom hij tegen jou met zijn vingers knipt, maar dat is een ander verhaal.
Kijkend vanuit een andere hoek is iedereen overal geweest en allen, buiten hun eigen kennis, weten alles. Ze weten het. Ze weten het allemaal en dragen oogkleppen en beweren dat ze het zich niet herinneren. Er is iets opzienbarends aan de menselijke psyche om zichzelf als een Kenner te erkennen. Hij kan zich gemakkelijker voelen om iemand te zijn die weinig weet en dus beroept hij zich op onwetendheid. Huh? Zegt hij versuft.
In waarheid ligt de Charmante Prins die jou wakker maakt in jouzelf. Tot een magisch moment, wanneer je beiden ontwaakt en naar elkaar kijkt en lacht dat je eens versuft sliep, en nu lacht dat je ontwaakt bent terwijl de afstand tussen slaap en waken steeds maar een haarbreedte weg was.