Zelfs wanneer je iets zegt of doet waarvan je zou willen dat je het niet had gedaan, zelfs als je iets hebt gedaan waarvan jij en iedereen het als vanzelfsprekend ervaart dat het beter is om niet te doen, moest wat er gebeurde een doel dienen voor jou en anderen. Er moet ergens iets zijn, dat je overkwam, dat met een doel kwam, of je het nu ziet of niet. Hoe kan dit zijn? Hoe kon er enige zin zijn in iets wat zeker lijkt zinloos lijkt, zelfs willekeurig.
Tegelijkertijd, geliefden, neem niet een onzichtbaar doel als een excuus.
Als jij in jouw auto rijdt en je raakt per ongeluk een boom, ben jij verantwoordelijk. Als jij in jouw auto rijdt en per ongeluk een andere auto raakt, ben jij verantwoordelijk. Als jij in jouw auto rijdt en je rijdt per ongeluk over iemand heen, ben jij verantwoordelijk. Dat je van plan was om het wel of niet te doen, is niet het probleem.
Je zou Mij kunnen tegenspreken. Je zou kunnen zeggen: "Wat als ik voorzichtig langs reed onder de maximumsnelheid. Ik was niet aan het drinken en ik was niet afgeleid en een auto raakte me? Ben ik verantwoordelijk?"
Natuurlijk, Ik zie wat je bedoelt, en, ja, een ander is verantwoordelijk voor zijn aandeel. Of hij even was afgeleid of te hard reed of wat dan ook, maakt niet uit hoezeer het per ongeluk was, zoals het vroeger werd gezegd in de oorlog, je was daar op de juiste plaats op het verkeerde moment of op de verkeerde plaats op het juiste moment.
Natuurlijk heb je ook gunstige momenten gehad dat je op de juiste plaats was op het juiste moment, en gebeurde er iets bijzonders. Misschien dat je ontdekt werd door een filmproducent en je werd een filmster. Het gebeurde jou. Was dat per ongeluk, toeval?
Men zou kunnen zeggen dat elke bijeenkomst een toevallige speling is van het lot, of men zou kunnen zeggen dat er geen toevalligheden zijn. Kan het misschien ook gezegd worden dat zelfs een opzettelijke daad nog per ongeluk zou kunnen zijn? Een toevallige speling van het lot?
Waarom zou iemand ooit vrijwillig verstrikt willen worden in iets onaangenaams?
Als er vrede in de wereld is, zal er vrede zijn en inbreuken op deze vrede zullen heinde en verre zijn.
Als er voldoende vrede is in de wereld, als hetgeen wat kan worden gezien als rampzalig zich voordoet, hoeft een rampzaligheid niet te worden opgenomen op de tumultueuze manieren zoals een rampzaligheid momenteel opgenomen wordt. Als een hart in vrede is, breekt het niet zo makkelijk.
Een gebroken hart is niet de weegschaal waar zorg op gewogen moet worden. Dat men meer lijdt dan een ander kan alleen betekenen dat men meer lijdt dan de ander. Het kan een aanname zijn dat de ene zich meer bekommert dan de andere. Een conclusie wordt getrokken. Conclusies zijn niet altijd waar.
Wie kan de mate van iemands betrokkenheid van buitenaf meten? Jij denkt misschien dat iedereen voelt in dezelfde mate waarin jij dat doet. Iedereen kan zeggen dat pijn, pijn is. Iedereen zou kunnen zeggen dat iedereen weet wat een ander voelt. En toch, geliefde, hoe weet jij dit? In termen van de wereld, hoe weet jij dit? Redenen voor het lijden zouden gelijkgesteld kunnen worden, en nochtans wie weet wat andermans ervaring al dan niet zou kunnen zijn? Hoe weet je dat andermans ervaring hetzelfde is als de jouwe of van iemand anders of in dezelfde mate?
Het leven kan hetzelfde verpakt zijn, nochtans wie weet alle antwoorden? Er is veel te leren op de Aarde en alle antwoorden zijn niet hetzelfde. Eén Waarheid fungeert niet
op Aarde. De Waarheid schildert op Aarde verschillende schilderijen. Jij zou er goed aan doen om niet te beweren dat jij alle antwoorden weet. Jij kunt alleen de antwoorden weten die jij op een gegeven moment hebt. Absolute Waarheid is niet voor de hand liggend op Aarde.