Soms bereiken Mijn berichten jou zo krachtig en soms lijken Mijn berichten te worden ondergedompeld in de nevelen van de mist, ergens daar, nochtans nauwelijks gezien, bijna van jou om naar te raden. Wie is aan het raden en Wie is aan het vertellen?
Van Mij doen zich Mijn berichten voor en ze doen zich ook voor van jou. Als je Mij hoort, dan hoor jij jezelf. Zoals Ik het jou laat zien, laat jij het jezelf zien. Als er Eenheid is, en Ik verzeker jou dat zij er is, dan is er Eenheid en Alleen Eenheid.
Of zouden We zeggen dat jij en Ik een soort combinatie zijn. Een van ons is een soort van buikspreker. Wie trekt aan de touwtjes, en wie spreekt en wie antwoordt? Een en dezelfde. Wie is God en wie ben jij is dezelfde vraag. En het antwoord is hetzelfde antwoord. Er is geen misleiding.
In termen van de Aarde zijn Wij een onoplosbaar mysterie.
In termen van de Hemel is Eenheid begrijpelijk. Het is helemaal geen geheim. Er is Een Hand die schrijft en Een Hart dat leest, Een Hart dat alles is en niets anders.
Wij zijn Een Verantwoordelijke. Er is geen verschil tussen Ons, behalve in jouw waarneming, deze perceptie die jou dierbaar is geweest.
Hier is wat het is, geliefden, als Ik Mijn Ene Zelf geliefden zou kunnen noemen. Er is Een Liefde, en dat is het. Al de ruwe details zijn niets dan details. Liefde bestaat en IS dat goed genoeg om te weten. Een Hart bestaat en Een Hart, in de vorm van jou, gaat af op raaklijnen. Je gaat af op een parcours dat niet bestaat. Alle vragen die je hebt bestaan niet, want diep in je hart, is alles bekend. Diep binnenin weet je alles. Er is niets wat je niet kent en begrijpt en liefhebt. In Godsnaam, je hebt lief. In Godsnaam, deze illusoire liefde leeft. Jij danst de hele wereld rond en je zingt en je luistert naar jouw inzet en je kijkt naar je dans, en je bent verbijsterd voor zo ver als jij jezelf toestaat om te weten.
Ik kan het honderd keer of een miljoen keer zeggen. Ik heb, en nog steeds, dat het optimale gevoel van Eenheid jou ontgaat. Je bent vertrokken naar de races, en je denkt dat je nog steeds stilstaat, geïsoleerd ergens.
Je bent in volle bloei en jij denkt dat jij verlangend of tanende bent. O, als jij toch eens de Essentie van Jou zou kennen, en haar zou opeisen, en haar zijn, en ervan houden alsof er geen ander spel in de stad is. Uiteindelijk is er geen. Uiteindelijk woon je in de Hemel op hetzelfde moment dat je denkt dat de Hemel ver weg is of zelfs niet bestaat. Als er Eenheid is, waar anders kan iets zijn, maar in de Eenheidstad, meestal aangeduid als de Hemel of het Paradijs of waar jij naar verlangt om te zijn.
Waar jij naar verlangt om te zijn, daar ben je. Er is geen knoop in jouw maag. Er is geen angst om daar te laten verblijven. Eenheid is en Eenheid doet en er is een hele hoop drukte over niets of opgewonden doen over waar jij in onder gedompeld wordt als zijnde het leven, terwijl het leven iets heel anders is! Hoe kon je zo voor de gek gehouden zijn?
Jij bent Eenheid, en jij omarmt veelheid alsof veelheid alleen bestaat in plaats van Eenheid. Eenheid is Alles, en Alles is Eenheid. Alleen Eenheid Bestaat. De rest is fictie, maar toch, geef Ik, de Ene of Ons, ook hulde aan de wilde fantasie die fictie vrijwaart. Wat een Verhaal is geschreven. Wat een Verhaal wordt verteld. Wat een Verhaal wordt geleefd door Een Kloppend Hart op Aarde, Een Hart, Een Klop, Een Liefde, Een Eeuwigheid, Een Oneindigheid, en dat is Al Dat Is, en het is genoeg voor alle tijd, de tijd die niet bestaat, nochtans lijkt te bestaan.