Heerlijk ben jij in de vele vormen van IK BEN. Een vorm van Mij in welke andere Naam dan ook is nog steeds een vorm van Mij. Je speelt Mij op vele manieren, ongelooflijke manieren, en toch, onder de oppervlakte, BEN IK. Jij bent als eindeloze noten op Mijn piano.
Hoe je het oppervlak van jou beoordeelt is eindeloos. Eén God in vele oppervlakten, maar nochtans toch Eén God, volledig, waarachtig aan Mijzelf.
Jij, die compleet bent, ziet onvolledigheid.
Jij, die totaliteit bent, ziet delen, niet totaliteit.
Jij die ziet, ziet niet. Jij die hoort, hoort niet. Jij, die verwijst naar de Waarheid, ziet haar niet, dus ben jij begraven in de illusie. Wat je niet ziet is er. Wat je ziet is er niet. Wat een omgekeerde wereld waar jullie jezelf in verzamelen.
En toch is er ook in de omgekeerdheid van de wereld oprechtheid. Er is Waarheid, zelfs als het is verborgen tussen de biezen. Mozes kwam tevoorschijn uit de biezen, en dat zul jij ook doen.
Beschouw het leven in de wereld als jouw geluk. Geluk in overvloed. Ongeacht wat de wereld mag zeggen, is het leven op Aarde een groot geluk. Het leven op Aarde is jouw grote debutanten-bal. Het leven op Aarde is jouw debuut.
Je bent een debutant op Aarde, een soort van weet-niets debutant, maar niettemin toch mooi. Jij bent hier op Aarde aan de rand. Jij bent aan de rand van de Grote Ontdekking en het komt erop neer dat jij jezelf zult ontdekken.
Zeker, het zou kunnen zijn dat jij op zoek bent naar Mij. Welnu natuurlijk ben je dat en nochtans, bij het zoeken, zul je onvermijdelijk jezelf vinden, jouw Zelf. Jij zult de Ene van Ons Die Twee Lijkt hebben gevonden. Uiteindelijk is er Eén en ben jij de Ene? Of ben Ik de Ene? Dat is niet te zeggen. Er zal niets te vertellen zijn. Wie van Ons spreekt en Wie van Ons luistert als Alleen Eenheid Is?
In dit Veld van Eenheid, is er geen weggaan uit de Eenheid, zelfs niet voor een seconde. Maar toch, als Ik dit zeg, dat je Eenheid geweest bent, ben je al die tijd Onwetendheid geweest. Je hebt jezelf niet gekend zoals Ik weet je. In dat geval heb jij jezelf helemaal niet gekend. Je hebt een beetje gekwinkeleerd, terwijl tegelijkertijd jij je liedje helemaal niet kent.
Natuurlijk, in dit stadium van het spel, maakt het niet uit. Er is een Stille Stem Die Zingt, en jij bent de Zanger. Geuit, of stil, wat een Stem heb je! En wat een Lied zing jij. Zing hoog, zing laag, zing als de vogel die zingt en niets anders kent dan zingen. Hoe wijs ben je om te zingen, zelfs terwijl je niet begrijpt wat of hoe je zingt.
Als We Twee zouden zijn, zou je kunnen zeggen dat We een Duet zijn. Zeker, jij denkt over ons als een Duet, twee violisten, als twee kanten van de kamer of van de zee of de lucht of van welk contrast je momenteel lijkt te zien. En toch, wat een Moment is dit, de twee van Ons, die in werkelijkheid Eén zijn. Denk er maar aan - Eenheid. Welnu, geliefde, je staat op de top van de wereld. Je bent een Stralend Licht en je bent een Stralend Leven zo mooi en zo groots als de Eerste Ster die Jij Vanavond Ziet, want Wij Die liefhebben zijn liefde. Dat is niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. Dit is jouw geboorterecht - liefhebben. Zing je hart eruit, want jouw hart is het Mijne, en Ik hoor Mij graag zingen met die Stem van jou. Jij bent meer dan Mijn echo. Je bent Mijn Stem. Zing luid.