Hiç kimse kalbi yitiremez. Kalp tabii ki bastırılıp susturulabilir ama yitirilemez o. Dokunulmamış, masun olarak kalır yürekler. Kalbinizi serbest bırakmak bir meseledir. Kalbe hükmetmek size göre bir şey değildir. Burada kalbiniz adına konuşuyorum. Asli unsurdur o, böyle kılınmıştır. Üzerinde planlar yapmak, yönlendirmek için değildir. Kapatılıp hapsedilmek için değildir o. Kalbinizi hoşça ağırlayın ve sevin, sonra da serbest bırakın onu. Gökyüzündeki bir uçurtma gibidir kalbiniz. Rüzgar havalandırır onu, alır götürür.
Kalbin durumunda ise onu sevgi havalandırır. Bırakın sevgi sizin müdahaleniz olmadan takip etsin kendi itkilerini. Kalbinizden daha iyi bilemezsiniz. O sizden çok daha iyi bilir. Aklınız kalbinizden daha iyi bilemez. Kalbiniz, aklınızdan daha iyi bilir. Tabii ki mantık da kalbinizin bildiklerini bilemez. Kalbinizle mukayese edildiğinde mantık bomboş kalır. Mantık otoriter bir amir gibidir, her şeyin belirlenmiş olduğu bir takvimi vardır ve bu takvimin takip edilmesini ister; çünkü bu bir sistemdir ve onun mantığı demir gibi katıdır.
Mantık kalpleri kazanamaz. Onları parçalara ayırır. Kalbe mantıktan daha uzak bir başka şey daha yoktur. Farklı lisanlar konuşur onlar. Farklı ülkelere aittirler. Mantık mantıktır, kalp de kalptir ve asla yolları kesişmez. Mantığın yeri belirli bir yerdedir ama kalp her yerdedir.
Mantık aklınızı yoldan çıkaracaktır; zira haklı olduğunu ispat etmeyi pek sever o. Her zaman haklı olduğuna inanır, pek doğrucudur. Kalp ise doğruyu yanlışı, haklı ya da haksız olmayı, azı çoğu düşünmez. Kalp kalptir, canlı ve kırmızıdır o. Kalpler eğlenir, mutlu zaman geçirirler. Kalpler buluşur ve ayrılırlar, sırt sırtadır onlar. Büyük aşamalar kaydeder, devasa adımlar atarlar. Samimi ve yüreklidir onlar. Kalpler sevgiyi umursarlar, mesele de budur. Mantık ekşi bir limonu yalayıp durur; kalplerse kucaklar, kendilerini sonuna kadar dahil eder ve hoş bir kahkaha atarlar.
Mantığın kalbi yoktur. Sizi kandırır o. Mantık, mantık olabilir ama sevgi değildir. Mantık her şeyde kusur bulan bir yapıdadır, kalpse özgür ve açık bir düşünce yapısına sahiptir. Kalp macerasına koyulur ve özgürlüğünü yaşar.
Sevgi, mantığı gölgede bırakır. Mantık tatmin olana kadar sayım yapar. Sevgiyse kalp atışlarına bakar ve hesaba aldırmaz. Sevgi köşeli bir şey değildir, sıcacık ve samimidir o, öyleyse aritmetiğin onunla ne alakası olsun ki? Mantıksa serttir, katıdır ve dişlerini gıcırdatır.
Mantığı akladığımı ne zaman işittiniz ki? Hiç mantıkla birlikte yürüyüşe çıktım mı Ben? Hiç baş köşeye oturması için onu davet ettim mi? Ama yürekler konusunda ısrarcıyımdır Ben. Onları içeri buyur ettikçe daha fazlası gelir hep. Yürekler kesinlikle mantığa ait değildir.
Öyle ki mantık bazen işittiğim en aptalca şey olur.
Sevgiyse her daim gördüğüm ya da işittiğim en harikulade şeydir. Aslında gördüğüm tek şeydir sevgi. Aklımı başka hiçbir şey çelemez Benim, asla.
Mantık akıllıdır ama akıl bir tuzaktır. Sevgiyse bir anahtardır. Her şeyin anahtarıdır o. Muazzam başarılar kaydedebilir.
Dünyada yeterince mantık vardır ve bundan bıkmıştır o. Mantık engelleyici bir unsur da teşkil edebilir. Dünya da yeterince engel vardır zaten. Mantık trafiği idare eden bir trafik polisi gibidir. Yüreklerse “geç” derler her zaman. İleri gitmesi için işaret ederler herkese.
Mantık “Bakın nasıl da akıllıyım. Nasıl da meşgulüm ben,” der. Yürekse der ki: “Her zaman için vaktim var benim. Asla sevmeyecek denli meşgul olmam. Benim için hiçbir şey sevmekten daha önemli değildir. Sevmek sevdiğim şeydir benim. Sevgiden daha büyüleyici, daha etkileyici başka ne olabilir ki? Sevgi denli büyüleyici ne olabilir?”