HEMEL # 1773 Wat is vergiffenis? 12 september, 2005
(Deze Hemelbrief is toevallig doordat ik een probleem had met vergiffenis. De vernedering en wreedheid die de ouders van mijn vriendin haar onderworpen gedurende haar kindertijd hebben mijn begrip van vergiffenis door elkaar geschud. Haar kindertijd was een Gotische nachtmerrie. Over vergiffenis, heeft God gezegd dat het niet aan ons is om beledigingen te nemen, en daarom zijn we niet geweldig om te vergeven. Terwijl dit klopte voor mijn leven, was ik niet in staat om te zien hoe dit op mijn vriendin sloeg.)
God zei:
Dit is waar haar ouders zijn. Dit was hun versie. Voor jou, is er daarom voor dat geen excuus. Voor hun, was dit hun recht. Waren ze ziek? Natuurlijk. Hebben ze enorme wreedheden voort laten duren? Ja.
We komen terug op vergiffenis als realisatie dat mensen vanuit hun eigen niveau van bewustzijn handelen. Mag ik wat aan je vragen? Vergeef je een kind wat is geacht een achtergebleven kind te zijn – vergeef je een kind die een IQ score heeft en niet een ander? Vergeef je een autistisch kind omdat het autistisch is?
Nu zul je zeggen dat deze kinderen geen keus hadden, en de ouders van je vriendin wel.
Vergeef je dan iemand omdat hij slecht in de verte kan zien of dichtbij of astigmatisch is? Misschien kan hij zijn zicht veranderen, maar nu is dat zijn zicht.
In elk geval, geliefden, het is niet aan jou om te veroordelen en, daarom, niet aan jou om te vergeven.
Je kan mededogen hebben voor het kind zonder wraakzuchtig te zijn naar de ouders toe. Vergeet voor even vergiffenis. Kijk alleen even naar niet wraakzuchtig te zijn naar de moeder en vader. Kijk alleen dat je niet eigengerechtig bent. Neem wat afstand van hun. Ze zijn er niet voor jou. Ze zijn niet op Aarde. Je kunt ze nu niet aangeven bij de politie. Je kun niet naar binnen gaan met een geweer en ze neerschieten. Je kan niet naar binnen gaan en het kind weghalen bij ze. Dit is geen gevecht, geliefden. De actie is voorbij.
Zie haar ouders weglopen in de verte waar jouw ogen ze niet kunnen volgen en je hart kan terugkeren naar zijn Bron.
Kan je haar ouders zegenen? Je wilt ze eigenlijk geen zegen geven. Kan je ze aan Mij geven? Kan je zeggen. “God, ik sta ze af aan U. Kan je voor even afzien van oordelen? Omdat je van dit kind houdt, betekent het dan dat je de ouders moet haten?
Redt het kind in je hart. Loop weg met haar, en laat de ouders met rust. Zou je op houden met beschuldigen van de ouders als je het kind kunt redden? Dat zou je doen, Ik weet dat je dat zou doen, dus doe het nu. Laat de ouders gaan. Laat ze ontsnappen aan jouw woede ontsnappen. Dat is vergiffenis.
Denk aan de moed en de schoonheid van dit kind. Denk aan wat ze allemaal goed doet. Denk aan het wonder van een roos die groeit vanuit een mesthoop, want ze is een roos. Kijk naar de prachtige roos. Het maakt niet uit waar ze vandaan kwam. Ze is nu een prachtige roos.
Om te zeggen dat je iemand vergeeft is arrogant. Wie ben jij om te vergeven? Wat maakte jou zo almachtig dat je iemand anders kan vergeven? Sta je echt op zo’n hoge troon?
Er is een reden om al jouw kwaadheid en protesten te laten gaan. De reden is dat je moet. Al het andere is een slechte keuze. In het nieuwe licht van de dag, heb je geen keus maar te laten gaan. De wereld roept deze vergiffenis. Dus je vergeeft voor geen andere reden dan dat je moet.
Je kan niet de ouders op hun hoofd laten vallen, maar je kan het onderwerp laten vallen. Je kan het onderwerp van je gedachten en hart laten vallen. Je kan de pijn van het kind laten gaan. Je kan het voor haar laten gaan. Het is niet aan haar om het te houden. Pijn is niet om te houden.
Nu in je gedachten, neem deze twee ouders. Loop met ze naar de poorten van de Hemel. Laat ze daar. Meer hoef je niet te doen, want, in waarheid, dit is niet jouw zaak. Dit is tussen hun en Mij. Laat ze bij Mij. Ik zal niet beïnvloed worden. Bij Mij, zullen ze misschien hun wreedheden achterlaten.
Denk nu niet dat Ik zeg dat ze niet verantwoordelijk zijn. Ze zijn verantwoordelijk. Ze zijn verantwoordelijk voor hun niveau van hun geweten. Ik praat nu tegen jou, geliefde. Als je hun veroordeeld, reduceer je jezelf naar hun geweten. Je weet dat het voor jou is om er boven uit te stijgen. En dat is wat je altijd moet doen. Luidt een hogere klok. Maak de muziek die jij kan. Speel Mijn lied en niemand anders. Vraag ik te veel van jou?