God zei:
Kom bij Me op de bank zitten, en We zullen piano spelen. Laten we een duet spelen. Ik zit naast je. Ik neurie een wijs. Jouw vingers bewegen de pianotoetsen. Jij bent Mijn pianist. Ik fluister in je oor. Jij bent Mijn handen. Samen zullen We een symfonie spelen, Ik zachtjes, jij slaat op de toetsen. Waar komt de muziek vandaan?
Dit is op het ogenblik onze verhouding. Op een dag zullen We ons met elkaar vermengen tot er maar Eén van Ons op de bank zit en piano speelt. Er zal niet op de toetsen gebeukt worden. De piano zal bijna vanzelf spelen.
Je kunt Ons nauwelijks een orkest noemen, maar toch maken Wij machtige muziek. Onze muziek weergalmt overal. Zij zet de toon voor de wereld.
Onze wijsjes zijn aantrekkelijk. Iedereen neemt ze over. De veerkracht van hun stap is het ritme dat Wij maken.
Mijn geliefde pianist, hoe zijn Wij verenigd. Er is gezegd, dat Ik de Oceaan ben en jij de golf, maar toch, wie is het die dit bespeurt? Niet het hart. Nee, niet het hart. Dan moet het de geest zijn.
Hart en geest zullen samensmelten, net zoals jij en Ik samensmelten. De geest zal een groot ontwaken hebben en zal om zichzelf beginnen te lachen. De geest zal beginnen mooiere muziek te spelen als hij een begeleider naar het hart wordt in plaats van te proberen op zijn eigen trommel te slaan. Kun je beginnen het hart en de geest arm in arm te zien, wandelend in de straat van het leven, terwijl de geest het tempo van het hart volgt, geest en hart beide het hart veredelend? Dit is harmonie, geest en hart.
Deze harmonie bouwt zich op tot de wereld en de Hemel ook Eén zijn. Waarom niet? Waarom kan de wereld niet naar de Hemel opstijgen? Alles wat de wereld moet doen is haar oude schoenen uittrekken en nieuwe glimmende aan doen. Nieuwe schoenen kunnen gezien worden als het paspoort naar de Hemel.
Als de wereld een boot zou zijn, zou ze het oude water eruit scheppen en de wereld zou lichter zijn.
De Hemel streek lang geleden op de wereld neer. Nu is de wereld aan de beurt om boven haar oude zelf uit te stijgen en de Hemel natuurlijk te ontmoeten op Hemelse voorwaarden. Waarom zou de wereld niet opstijgen als ze alles te winnen heeft en niets anders te verliezen dan oude manieren van denken?
De Hemel verwelkomt de wereld. De Hemel nodigt de wereld uit om partners te worden in een avontuur als geen ander. Och hemel, wat kunnen Hemel en Aarde niet samen bereiken als ze er hun hart en geest toe zetten? Alles wat de wereld nodig heeft, is een voornemen en ze zal opstijgen en Hemel en Aarde zullen partners worden.
Wat een muziek zullen Hemel en Aarde maken. Wat een dans zullen Hemel en Aarde dansen. Een nieuwe muziek, een nieuwe dans, een nieuwe wereld en de Hemel zoals hij altijd geweest is. Dit is geen theorie waarvan Ik spreek. Ik spreek over de onvermijdelijkheid van een nieuwe wereld recht voor Onze ogen. Het is niet echt een nieuwe wereld. Het is de oorspronkelijke wereld zonder de valstrikken die hij heeft meegedragen. Een nieuwe wereld van verwondering.
Het was zo, dat Mijn kinderen ontzag voor Mij hadden. En nu zullen Mijn kinderen ontzag hebben voor de wereld als hij zijn rechtmatige plaats in het Universum bereikt. De wereld bereikt zijn rechtmatige plaats door grenzen en beperkingen los te laten, dit door mensen gemaakte niets, die zo belangrijk werden dat visie en heelheid werden vergeten, aan de kant van de weg gelegd, misschien om later bij terug te komen, maar, omdat tijd niet bestaat, kwam later nooit.
Tijd is ook een hindernis, en dus zal er over tijd heen gestapt worden, en de wereld zal het rijk van de Eeuwigheid binnengaan en de heiligheid van dit moment kennen zoals die werkelijk is. Klaar?