God zei:
Je weet intussen, dat gelukkig zijn en ongelukkig zijn in jou wonen. Je maakt je op een gegeven moment het ene of het andere eigen. Ups en downs in het leven zijn tijdelijk. Jouw gelukkig zijn en niet gelukkig zijn hebben te maken met jouw geloof dat tijd werkelijk is.
Jouw besef dat je gelukkig zijn of ongelukkig zijn noemt, had geen enkele naam. De temperatuur is heet en koud, maar bij welke uitdrukking behoren gelukkig zijn of ongelukkig zijn? Stemming hoeft helemaal niet juist te zijn, want stemming is zo vluchtig. Zijnstoestand is niet de juiste uitdrukking, want jouw Zijnstoestand is solide en dieper liggend, ongeacht hoe ver jouw waarneming daarvan ook verwijderd is. Misschien noemen we gelukkig zijn en ongelukkig zijn een staat van waarneming.
Zeker, de wereld geeft jou gelegenheden voor jouw waarneming. Zeker, de wereld laat pakjes achter aan je deur en sommige noem jij gelukdragend en sommige noem je verwoestend. Niettemin is jouw staat van waarneming niet uitsluitend afhankelijk van waarmee het leven jou op een bepaald moment zou kunnen uitbreiden of beperken.
Je hoeft geen reden te hebben om ongelukkig te zijn, maar toch voel jij je ongelukkig. Jij neemt dat waar. Je weet goed, dat er mensen om je heen zijn, die meer reden dan jij hebben om ongelukkig te zijn, maar toch voelen zij zich gelukkig, maar op de een of andere dag merk jij dat jij je niet gelukkig voelt.
Je weet, dat je soms alle reden hebt om gelukkig te zijn, maar toch op een of andere manier, heeft geluk zijn sensatie voor jou verloren. Gisteren voelde jij je gelukkig. Vandaag doe je dat niet. Je bent veranderd. Je voelt je misschien om geen enkele reden ongelukkig.
De waarde van je leven moet niet bepaald worden volgens jouw gevoel van gelukkig zijn. Dat is een wankele basis. Jouw waarneming is vaak onnauwkeurig. Je hebt een dieper liggende rivier waarvan jouw leven afhankelijk is, een dieper liggende rivier die pure energie, pure liefde, pure vreugde is. Maar toch word je van deze rivier afgeleid en kijk je naar de kleine belemmeringen die erop drijven en je ziet ze als grote obstakels, die jou van je rechtmatige erfenis afhouden.
Jouw waarneming is machtig. Ze kan verwoesting veroorzaken. Ze kan jou depressief maken. Alles in jouw leven is hoe je het ziet, hoe je het begroet, hoe je het interpreteert.
Het doel van jouw leven is niet geluk. Geluk heeft zijn edelheid, maar toch is het niet het doel van jouw leven. Geluk is een te beperkt doel. Geluk geven lijkt er meer op. Geluk geven verbreedt jouw grenzen en maakt je niet het middelpunt van jouw leven.
Je kunt specifieke doelstellingen in je leven hebben en deze specifieke doelen leiden jou naar groter geluk. Misschien heb je een doel om de zeeën te bevaren of schoonheid op een weefgetouw te weven of bergen te beklimmen of bloemen te telen of een of andere artiest te worden of schoenen te verzolen.
Het hogere doel, dat allen delen is dichter bij Mij te komen. Ik nodig je uit. Dichter bij Mij is dichter bij jezelf. Ik strek Mijn hand naar je uit om jou omhoog te brengen naar de Hemel terwijl jij op Aarde bestaat. Ik nodig je uit de Waarheid te vinden en haar te leven.
Misschien kunnen We zeggen, dat je nu in de kelder leeft. Hij geeft je beschutting. Hij heeft beslist zijn goede punten. Maar er is een trap vanuit de kelder, die jou naar het paleis erboven zal brengen, waar zonlicht binnendringt en waar er kamer na kamer van onovertroffen schoonheid en kostbaarheden zijn, die jouw voorstellingsvermogen te boven gaan.
Ofschoon Ik bij je ben waar je ook bent, ben Ik in het bijzonder bij je boven in het gouden paleis. Ik wacht erop dat je de trap op komt en bij Mij komt zitten.
Mijn metafoor schiet te kort, want Ik ben jouw fundament, dus kan Ik zeggen, “Kom bij Me beneden,”, maar Ik ben natuurlijk niet je kelder. Noch ben Ik je zolder.
Wat ben jij en wat ben Ik tot We Eén worden?