HEMEL #1892 Vrije Wil, of Bestemming? 26 januari 2006
Zeker het leven in de wereld breng onverwachte gebeurtenissen, en jullie raken ervan ondersteboven -- of geschud – of in de wolken. En toch, hebben jullie wat te zeggen over jullie eigen leven. Op het zelfde moment als jullie leven bepaald lijkt, lijkt het alsof jullie het bepalen. De draaiingen en keringen van jullie eigen gedachten zijn instrumentaal, en toch, niet definitief. Alles wat jullie bestellen in het restaurant van het leven, ontvangen jullie niet meteen op het moment van het bestellen. De ober serveert misschien waar jullie niet om gevraagd hebben. En toch, hier is het voedsel op jullie bord. Het is voor jullie gezet, en de vork is in jullie hand, en jullie hebben een keus.
Jullie beïnvloeden jullie leven en het leven van de mensen om jullie heen, en jullie zijn ook beïnvloed. De verbindingen zijn zo ingewikkeld dat het Menselijk oog de wevende draden kan volgen.
Het is net alsof jullie het orkest horen spelen, en toch spelen jullie in het orkest. Er wordt zulke muziek gespeeld, zulk een groot orkest speelt het, zoveel is er tegelijk aan de gang, dat jullie het haast niet bij kunnen houden. Jullie proberen het. Jullie proberen zelfs om het voorbij te gaan. Buiten adem, hijgen jullie en snakken jullie naar adem.
En toch is er niets om bij te blijven. Welke race is het die jullie begonnen zijn? “Hoe is het,” vragen jullie jezelf, “dat Ik hier in verzeild ben geraakt? En wat moet ik nu doen? Wat is er voor mij te doen? Ik weet niet eens al mijn keuzes.”
En dus geven jullie alles aan de rol die jullie op dit moment van Eeuwigheid spelen. Jullie kunnen niet met het spel ophouden. Jullie spelen het tot het einde. Als jullie je fluit spelen, welke noten de andere leden van het orkest spelen, welke instrumenten, de uitstrekking van hun toewijding, aan wat zij toegewijd zijn, beïnvloeden natuurlijk jullie, en toch, op het zelfde moment, zijn jullie onschendbaar. Jullie zijn afgebakend, en jullie zijn verpletterd. En toch, hebben jullie geen opdracht om bij de minste roep van de andere instrumenten klaar te staan.
Jullie noemen een aantal invloeden positief, en andere negatief, en dus jullie eigen gedachten stuiteren rond van de ene invloed naar de ander. Soms zit een valse noot vast, en jullie slaan met de palm van jullie hand op jullie hoofd. Andere keren, laat een zoete noot zich in de kaarten kijken, en jullie springen van blijdschap. En jullie sjouwen maar door, drentelend, of huppelt verder.
Wat voor instrument iemand anders spelt, jullie hoeven het niet te bespelen. Jullie hebben een keus wat voor instrument jullie spelen, en jullie hebben een keus hoe jullie het willen spelen. Jullie en iedereen in het orkest zijn als cirkels binnen cirkels. Ieder van jullie is een kiezelsteen die in het meer is gegooid, en jullie maken rimpels. Jullie zijn de steen die gegooid is, Jullie zijn de gooier ervan. En jullie zijn het meer waar het in gegooid is.
Beschouw dit. Beschouw dat jullie de leidende steen zijn. Beschouw dat jullie jezelf gooien. Beschouw dat jullie de verandering kunnen beïnvloeden als wel beïnvloed worden. Jullie enige directe stem is over jullie zelf.
In jullie harten, willen jullie meer positiviteit in jullie leven en in de wereld. Ik zou niet denken dat jullie naar meer negativiteit streven. Geliefden, maak aanbiedingen van positiviteit aan de gemanifesteerde wereld. Doneer verheffing. Wat ook jullie mag overkomen, stijg hoger en neem de wereld met jullie mee. Neem een persoon in de wereld met jullie mee. Neem jullie zelf hoger. Klim een tree hoger op de ladder, en ga niet naar beneden.
Ik begrijp jullie hart die steeds gepijnigd wordt. Steeds weer komt iemand zijn belofte niet na, en jullie zijn ontmoedigd. Het maakt niet uit. Jullie, Mijn geliefden, jullie die nu Mijn woorden lezen, jullie, op dit moment, jullie, geliefden, houden zich aan jullie belofte.
Vertaald door Emmy Bouwman