Jij spreekt over gebrek. Gebrek is een gewoonte geworden, een manier van kijken. Als je naar het leven kijkt, neig je ertoe een beeld van gebrek te zien, terwijl je een beeld van overvloed zou kunnen zien. Je hebt van een hoek naar een hoek gekeken.

Een vis in een vissenkom ziet zijn hele wereld. Hij wordt erdoor omhuld en hij ziet zover hij zien kan. Er is een oceaan en toch houdt hard glas, onzichtbaar als het is, hem tot zijn kleine kom begrensd. En zo is de wereld die je hebt uitgesneden. Een vis is tot de kom waarin hij zit beperkt. Hij is afhankelijk van anderen om hem te beschermen. Natuurlijk is een vis in een kom naar een kom verbannen. Hij heeft niet de beweeglijkheid die jij hebt.

Jij bent niet verbannen. Jij die kwam van de zee kunt op land of zee gedijen. Voor een vis zou je een tovenaar zijn. Jij bent de strooier van voedsel in zijn kom. Jij bent de hand die voor zijn wereld zorgt.

Toch is een vis tevreden in het leven. Hij is tevreden een vis te zijn, zelfs in een kleine kom in jouw keuken.

Jij neigt ertoe in het leven niet tevreden te zijn. Je bent niet tevreden met gewoon en alleen een mens te zijn. Natuurlijk niet. Je bent niet de huid van een mens, en toch tuur je en graas je ver daar buiten. Een vis kan het niet lang zonder water uithouden. Jij bent, zo lijkt het, uit het water geweest sinds jouw lichamelijke geboorte. Je werd uit het water van de Hemel geboren en nu vind je je weg op droog land. Droog land is geen oceaan en toch heeft droog land veel te bieden.

Het is niet erg op het droge land van de Aarde te zijn. Zelfs op droog land bloeien bloemen. Zelfs in een woestijn bloeien bloemen. De Aarde bevat grote schoonheid. Moge het zo zijn, dat je meer naar de schoonheid zou kijken dan dat je kijkt naar datgene waar je bezwaar tegen maakt en wat jouw positionering van gebrek bevestigt.

Je hebt een hart dat jou verbonden houdt met jouw Ware Geboorteland, en een geest die jou met het tijdelijke land, waar je op het ogenblik rondtrekt, verbindt. Je begeeft jezelf van het ene land naar het andere en toch is de Hemel jouw oorsprong. Jouw tijdelijke woonplaats is op Aarde. Een vis kan uit zijn geboortewater genomen worden, maar jij kunt nooit uit de Hemel worden verwijderd. Je denkt van wel. Je hebt dat gedacht. Je bent er zeker van geweest. En toch ben je hecht op het Eiland van jouw oorsprong, terwijl je op Aarde worstelt. Je ruilde jouw gedachten van de Hemel in voor gedachten over gebrek op Aarde.

Bepaal vandaag jouw positie. Er is een zeilboot in jouw hart, die jou eraan zal herinneren wanneer je de Zeven Zeeën van de Hemel bevoer. Jouw hart is het schip dat jou over de grenzen van de wereld brengt. Je vaart nu door dit ingebeelde Universum. De Aarde is kostbaar voor jou. Je bent op een zeldzame reis. Kijk door het kijkglas van je hart en zie de Hemel die je met je meedraagt. het Koninkrijk dat je zoekt is altijd in jou geweest. Dit komt nauwelijks bij je op. Jouw geest weet niet hoe hij dit concept moet inpassen. Jouw geest probeert het. Jouw geest staat erom bekend dwalend te zijn. Maar jouw hart, dat jij als gebrekkig ziet, is met gouden draden van liefde met de Bron van Liefde verbonden. De gloeidraden van Liefde zijn sterker dan het sterkste ijzer op Aarde. De tralies van de Aarde hebt je je slechts verbeeld, begrijp je. Je kunt door de illusie, die uiteindelijk alleen jouw gedachten zijn, heen breken. Alleen jouw gedachten binden jou aan de Aarde.

De fysieke werkelijkheid die je ziet en aanraakt is uit jouw gedachten gemaakt. Hoe krachtig zijn jouw gedachten. Leid je gedachten af en wat zie je?