Je bent in Mijn leven gekomen. Ik ben in dat van Mijzelf gekomen. Jij bent alles wat Ik ben, alleen voel jij je verloren. Voel je in plaats daarvan nederig. Wie is de grootste Dienaar van allemaal? Nou, dat ben Ik. Ik dien nederig. Ik vraag je nederig te dienen als een vertegenwoordiger van de Grote IK BEN. Jou ontbreekt geen Heelheid. Er ontbreekt jou besef van Heelheid. Je worstelt met Heelheid, als het ware, en je houdt vast aan afgedreven zijn. Je voelt je als een klein ding midden in een grote Oceaan, terwijl je inderdaad de Oceaan bent waarin je zwemt. Ik ben de Heelheid en weet Wie IK BEN, terwijl jij een klein deeltje pakt van Wie je bent.

Je kunt het gevoel hebben dat je gered moet worden, terwijl er niets is om je van te redden, behalve jouw dwalende gedachten. Weten Wie je bent is een nederig iets. Daar komt geen arrogantie bij te pas. Als je de mate weet van Wie je bent, smelt jouw individualiteit en is niet langer zo duidelijk. Ik ben de Kracht en de Glorie en jij bent de Mijne. Wij zijn de Onze. Woorden, en vooral voornaamwoorden, houden Ons ervan af op hetzelfde blad te zijn. Zij houden ons van bewustzijn af. Er is geen U en Uw. Op een dag zul je hiertoe als de Werkelijkheid die het is, ontwaken.

Jouw individualiteit verdwijnt niet echt. Jouw vertrouwen erop verdwijnt. Het belang van jouw menselijke rol in het leven verdwijnt op hetzelfde moment dat het allerbelangrijkst wordt maar anders dan voorheen. Nu plaats je je hele hart in het leven op hetzelfde moment dat je zijn greep loslaat. Je kent Eenheid omdat je jouw Alleszijn kent. Het geheel is inderdaad de som van zijn delen en je ontdekt dat er geen delen in Heelheid zijn. In Heelheid is er Eenheid. Besef van Eenheid geeft jou een groot besef van vrijheid. Het geeft je vrijheid en vrijheid geeft jou erkenning van wat je nog niet hebt maar bent. Met dit besef word je onschuldiger en toch weet je alles wat er te weten is, en je vertrouwt op Mij Die alle vertrouwen in jou heeft.

Je hebt Mijn vertrouwen. Is dat niet iets moois wat je de ogen opent? Hoe dan ook, vol vertrouwen in Mij hebben is moeilijk voor je geweest, omdat je jezelf ziet als een zwerver ergens in de wildernis waar het moeilijk is uit te komen. Je bent al uit de wildernis. Analyseer niet langer. Er is niets te analyseren. Liefde is, geliefden, en wat valt er meer te zeggen?

Je hebt jezelf aan de rand van het leven teruggetrokken, terwijl je het leven zelf bent. Je bent een Wezen van Licht en je ziet je licht niet. Misschien richt je je op de schaduwen in plaats van op het licht. Je werd niet van schaduwen gemaakt, want er zijn geen schaduwen om van gemaakt te worden. Je bent de Heelheid van licht, maar je kunt jezelf een verschoppeling uit een geliefd land voelen. Je hebt Mijn hart nooit verlaten. Daarom heb je de Hemel nooit verlaten. Je bent als een schildpad die zijn eigen schild draagt en dat is het.

Je bent Welzijn, alleen ben je een Wezen die de kennis ontbeert van de Boom van Goedheid. Lieve hemel, wat zou Ik anders geplant hebben? Kom op zeg, zou Ik een boom planten die niet uit goedheid bestond? Alleen in jouw verbeelding zou Ik dat doen. Natuurlijk heb je aan verbeelding geen gebrek. Jouw verbeelding is voortreffelijk en je wilt liever niet van gedachten veranderen, alsof door van gedachten te veranderen je iets zou verliezen, terwijl er niets te verliezen is behalve het niet kennen van de Werkelijkheid.