Zolang je het nodig hebt dat andere mensen zijn wat jij gelooft dat je nodig hebt dat ze zijn, zul je teleurgesteld worden. Liefde komt niet voort uit behoefte. Het mag voor jou als liefde voelen, deze behoefte die je voelt, maar liefde komt voort uit geven, niet uit behoefte. Zolang je behoeftig bent aan iets uit een relatie, ben je controlerend. Je stelt eisen. Je zet iemand onder druk om te zijn waarvan je zeker bent dat ze dat voor jou moeten zijn. Je hebt een beeld van wat zij verondersteld worden voor jou te doen en als ze niet aan deze toegewezen rol voldoen, dan ben je er zeker van dat ze jou in de steek gelaten hebben.

Waarom moet iemand iets voor jou zijn? Het is niet aan jou het wezen van anderen te grijpen. Jij bent niet hun reden er te zijn. Het is niet aan jou een klem op anderen te zetten, maar als je denkt dat je van anderen iets nodig hebt, als je het gevoel hebt dat er iets is wat zij jou moeten schenken, dan ben je eisend en zet je hen onder druk om jou te dienen.

Als je opgebouwd moet worden, dan zoek je op de verkeerde plaats. Niemand bouwt jou op in de mate die jij wenst. Niemand gaat jouw behoeften vervullen. Niemand moet dat. Jij moet je eigen behoeften vervullen.

Niemand moet er voor jou zijn. Het is zo dat mensen er voor jou zullen zijn uit hun eigen vrije wil, niet jouw wil. Je moet vervulling niet van anderen eisen. Zij moeten de vrijheid hebben te kiezen en jij moet hun de vrijheid geven die al aan hen toebehoort.

Als je behoeftig bent, is dat jouw probleem, niet dat van hen.

Blijf niet naar anderen kijken om jouw behoeften te vervullen. Zij zijn niet je moeder of vader. Zij zijn gewone mensen die proberen hun weg in een mysterieuze wereld te vinden. Alle anderen hebben één behoefte waarvan je zeker zijn kunt en dat is de behoefte vrij te zijn.

Jij hebt ook dezelfde behoefte om vrij te zijn, maar je denkt dat je een springplank nodig hebt, zoals de schouders van een ander. Maak je eigen schouders breed.

Eis niets van anderen. In liefde kun je niet altijd zeggen: "Geef me. Geef me. Geef me waarom ik huil".

Laat anderen een geschenk voor je zijn en jij een geschenk voor hen.

Je kunt jezelf als slachtoffer zien, maar in jouw slachtofferschap probeer je een ander tot jouw troubadour te maken.

Het komt hierop neer: Niemand is jou iets schuldig. Jouw kinderen niet. Jouw man niet. Je vrouw niet. Niemand is aan jou verplicht. Niemand moet doen wat jij wilt. Niemand moet zijn wat jij wilt. Alleen jij, moet dat. Jij moet zijn wat je wilt zijn. En je wilt je niet aan anderen vastklampen. Als je je aan anderen vastklampt, dan kunnen anderen jou alleen maar wegduwen.

Je bent misschien in een positie geweest dat er aan jou werd vastgeklampt. Hoe ging je ermee om? Dat is dezelfde manier waarop anderen ermee omgaan.

Verlaat je op jezelf, geliefde. Wees verrast als anderen zichzelf aan je aanbieden. Verwacht het niet. Eis het niet. Zelfs als anderen iets honderd keer voor jou gedaan hebben, hoeven ze het niet weer te doen. Het komt jou niet toe. Je hebt hen niet in eigendom.

Denk eraan te geven zonder iets terug te verwachten. Verwachten is gehechtheid. Je bent bedoeld lief te hebben en niet dat jou ook maar een sou verschuldigd is.

En toch in de wereld, wat er tussen twee mensen gebeurt, wie weet welke stil contract er geschreven werd. En toch is er vrijheid. Niets moet worden afgedwongen. Niets wordt verschuldigd. Veel kan worden gegeven, maar niets is verschuldigd. Alles is een geschenk. Het is gezegend te geven en het is gezegend te ontvangen. Het is niet gezegend verschuldigd te zijn en het is niet gezegend verschuldigd te worden. Het is gezegend te geven.