Waar jouw lichaam toevallig is, is niet jouw stabiliteit. Het mag zo lijken. Je vindt het heerlijk iedere dag dezelfde deur in- en uit te gaan. Je vindt het heerlijk thuis te komen naar deze doos, die jou tegen de elementen beschermt en die je, of je huurder of eigenaar bent, jouw eigen noemt. Dit is jouw toevluchtsoord. Dit is waar je eet en slaapt en je gezin groot brengt.

Al die tijd woon je nergens behalve bij Mij.

Je woont in een wereld. Je zegt het woord wereld gemakkelijk genoeg. Je ratelt het woord wereld af zonder zijn betekenis te omarmen. Met Universum hetzelfde. Als je de betekenis van deze woorden zou inbrengen als je ze zegt, dan zou je verootmoedigd worden en veredeld tegelijk. Je woont in een WERELD. Je woont in een UNIVERSUM. Je woont in EEN WERELD. Je zou zo door deze woorden geraakt worden, zo overweldigd, dat je ze nauwelijks zou kunnen uitspreken. En toch ratel je de woorden af alsof ze helemaal niets zouden zijn.

Je mag zeggen: "Wat een wonderbaarlijke wereld". Je kunt zelfs een mooi lied met deze woorden zingen en toch heb je jouw hart van deze vier eenvoudige woorden afgescheiden. Je kunt zelfs je handen in de lucht gooien en onthutst zeggen: "Wat een wereld", als je bedoelt minder dan wonderbaarlijk.

Je woont in een wereld vol wonderen. Dat je erin woont en de wereld rondtrekt is zijn eigen wonder. Dat je in de Hemel woont zonder je daarvan bewust te zijn is fenomenaal. Je bent bij Mij. In dat geval, is dat je in de Hemel bent onontkoombaar, maar je ontkwam aan het prachtige onontkoombare en je hebt jezelf ergens anders gedirigeerd. Wat een prachtige geest toch doen kan.

Je leest een sprookje en terwijl je leest, geloof je het. Je gelooft in boemannen en goede feeën en allerlei magie. Even was je in sprookjesland. Even was er geen andere wereld.

Wat je het gewone leven noemt, is een buitengewoon sprookje in die zin dat, terwijl je daar bent, je er bent. Je leeft met de zinnen en even vergeet je dat er daar buiten een andere wereld is, vergeet je dat er de Hemel is en je kunt hem niet echt voorstellen. Je stelt je de wereld voor en zij overheerst jou. Je kunt je niet echt de Hemel voorstellen, en toch bestaat het woord Hemel, en het is de enige Werkelijke.

Natuurlijk ontmoeten de Hemel en de wereld elkaar. Er is de Hemel op Aarde en nu verheft de wereld zich. Er zal zelfs geen rand tussen hen zijn. Het licht in de wereld zal een andere vorm aannemen. Het zal duidelijker, helderder worden, want volgens jouw waarneming verandert de wereld.

Je gaat andere dimensies binnen. Er is geen ruimte en toch ga je nieuwe dimensies van waarneming in. Je begrijpt meer. Er is een verschuiving geweest. Als je je auto in een andere versnelling zet, dan laat je een nieuwe snelheid toe. Wat is de snelheid behalve tijd? Je haalt in op de snelheid van licht. Hoera, je haalt in op de snelheid van licht.

De versnellingen van het leven zijn al versteld. Je rijdt in die auto en natuurlijk ga je waarheen hij je brengt, waarheen hij jouw schijnbaar brengt. Hij brengt je hoger en toch was je altijd hoog. Goed, wat zou je in Mijn hart anders dan hoog zijn? Je bent gestegen. Je bent al waar Ik ben, en Ik ben nergens behalve in die niet-ruimte Hemel genaamd, en jij bent nergens behalve bij Mij. Je bent van Mij. Je bent niet perifeer. Je bent integraal. Wij zijn Eén Liefde.