Niets is verborgen. Jij verbergt je voor jezelf. Als er een onthulling komt, heb jij het steeds geweten. Jij had het lang geleden kunnen zien. Jij had de ring kunnen voorzien die je zou vinden. Jij had het verlies van de ring kunnen voorzien. Jij had het kunnen voorzien. Voel je de waarheid hiervan?

Precies zo, had je aldoor de vertrouwelijkheid die jij met Mij hebt kunnen weten. Mijn geliefden, soms duw jij bewustzijn opzij. Vroeg of laat, haalt het jou in, of jij haalt het in.

Als er ongelukken gebeuren, heb je een aanwijzing en het ongeluk had mogelijk voorkomen kunnen worden. Je moest het niet voorkomen, begrijp je. Je deed dat niet. Het was gewoon zo dat jij het toeliet. Alsof het allemaal in slow-motion gebeurde, jij kon gewoon de deur niet snel genoeg open doen, of het raam snel genoeg dicht doen, of een andere bocht op de weg nemen. Je bent verantwoordelijk, en toch niet onverantwoordelijk, geliefden. Misschien stond je op een soort automaat.

In zekere zin is het als wanneer jij een derde stuk taart at, en je wist dat je dat niet moest doen, en je deed het toch. Je was er bij en je was er niet bij. Je was aanwezig, maar toch niet helemaal aanwezig. Hoe dan ook, je at het derde stuk taart.

Wat betreft jouw bewustzijn van Mij, de God Die jou liefheeft, jij hoefde je ogen niet voor Mij te sluiten. Je had je ogen elk moment kunnen open doen. En toch deed je dat niet. Je had het kunnen doen, en toch was het voor jou niet echt mogelijk. Misschien zelfs een ogenblik geleden, kon je het niet.

Maar nu is het anders. Nu is er het ritme van Onze wals. Je kunt op het ritme dansen. Je kunt nu je ogen openen. Open ze nu. Gooi je in Mijn armen van liefde. Neem jouw rechtmatige plaats in. Neem jouw rechtmatige erkenning ervan, precies waar Wij nu zijn. Het is niet nodig op een grote manifestatie te wachten. Het ritme is al in jouw hart. Nu bereikt het jouw voeten, en Wij dansen. Hoe dansen Wij.

Je beleeft de manifestatie, geliefden. Het is niet nodig op een grote manifestatie te wachten. Het is helemaal niet nodig te wachten.

Je hebt misschien het gevoel dat je de eerste stap niet kunt zetten. Je hebt misschien het gevoel dat er met een dirigeerstokje gezwaaid moet worden en je een knikje moet krijgen voor je op de dansvloer kunt stappen. Je hebt misschien het gevoel dat je eerst de muziek moet horen. Nou, hoor dan de muziek. Ons lied werd al gespeeld voordat jij op Aarde kwam. Ik heb met het dirigeerstokje gezwaaid. De muziek speelde. Je werd misschien in beslag genomen, geliefden. Misschien vertrouwde je er niet op dat je kon ophouden in de richting te gaan waarin je zag dat je ging. Misschien vertrouwde je er niet op dat je helemaal in een andere richting kon gaan.

Het is gemakkelijk. Je stopt gewoon en draait om. Met of zonder vertrouwen, je kunt zo maar omkeren.

Wat je ook mag denken, wat je ook mag voelen, jouw hart vliegt naar Mij toe, nu op dit moment. Je kunt zien waar je nu bent en waar je nooit niet geweest bent. Wij zijn verstrengeld, geliefden. Wij zijn altijd arm in arm geweest. Het is geen fantasie waarvan Ik spreek. Het is Werkelijkheid. Het is fantasie waarin je voorheen verzeild bent geraakt. Alleen maar een klein draai in de kiesschijf van jouw geest, en je zult weten wat je altijd echt hebt geweten, dat Wij Eén Ondeelbare Eenheid zijn.