Hallo, wie je ook bent. In waarheid ben je Mijzelf. Ik schiep jou. Door dat te doen maakte ik jou naar de beeltenis van Mijzelf. Niet een vals beeld, nee, helemaal niet, en ook geen zwak beeld. Zeker niet, maar je hebt een beeld op jezelf geprojecteerd dat niet in de buurt van het werkelijke beeld van jezelf komt. Natuurlijk zou ik geen zwak beeld maken, zeker niet een zwak beeld van Mijzelf. Waarom zou Ik? Tot welk nut? Zeker niet voor amusement. Dat zou zijn een grap met Mijzelf uithalen. Ik waardeer Mijzelf. Ik kleineer Mijzelf niet. Maar jij kleineert jezelf.

Je bent erg ver van de Waarheid van jezelf afgedwaald. Je neemt jezelf te serieus, en toch niet serieus genoeg. Misschien denk je dat je een grap bent, en dat de grap om Mij gaat. En toch zie Ik je niet lachen, of erg veel lachen, of genoeg lachen. Je neemt jezelf te serieus en misschien niet serieus genoeg.

Jezelf te serieus nemen is jezelf te belangrijk maken, dit alles zonder de diepte van jouw belang te vatten. Je overspeelt je rol en toch bagatelliseer je jezelf. Je bewondert jezelf niet echt. Je maakt er een goede show van. Je blaast jezelf op. Dan laat je de ballon op jezelf knappen, of de wereld doet het, want het is belachelijk van jou jezelf met trots op te blazen en de liefde waarin Ik jou houd over het hoofd te zien. Soms speel je de rol van liefde en toch zijn jouw hart en geest ergens anders. Je bent een hele toneelspeler. Je hebt jezelf overtuigd. Je buigt voor een beeld van jezelf dat niet waar is, terwijl je dat wat waar is over het hoofd ziet of bespot.

Misschien denk je zelfs dat Ik in een fantasiewereld leef, en dat jij in de werkelijke wereld leeft. Je kunt er zelfs zeker van zijn dat je meer dan Ik weet. Onwetendheid is zo. Onwetendheid trekt het gordijn over jezelf heen. Je zoekt naar de heldere toneellampen om op je te schijnen, als je al een ster in de Hemel bent.

Is het geen schande dat je je ware licht ontkent? Je wordt verblind door de toneellampen en bent niet zo onder de indruk van zonlicht. Toneellampen schijnen op jou en een paar anderen, terwijl de zon haar licht op allen schijnt. Je hebt de schijnwerper verlangd. Je hebt zelfs een paar ogenblikken onder de heldere lampen verlangd. En wat heb je dan, behalve voor even een vervaagd zicht? Je hebt zelfs geen kleurtje om te laten zien. Alles wat je hebt is een geringe herinnering van wat jouw dag in de zon genoemd wordt, maar wat werkelijk jouw dag onder de toneellampen was.

Je bent inderdaad een groot toneelspeler. Nu verzoek Ik je een Groot Menselijk Wezen te zijn, die verder dan zichzelf kijkt en er misschien naar zoekt de wereld te verlichten en licht op anderen te schijnen. Het is heet onder de schijnwerper, en het licht is kunstmatig. Laten We de zon introduceren die voor allen gelijk schijnt.

Jij bent een ster van het firmament. Is dat niet genoeg?

De Groten zochten geen roem. Hadden zij roem gezocht, dan zouden zij geen Groten zijn. De Groten waren er niet op uit in de schijnwerpers te staan.

Zij zouden net zo snel niet in de schijnwerpers geweest zijn. Zij zouden er de voorkeur aan gegeven hebben van het toneel af te zijn, terwijl ze jou voorstelden aan de werkelijke zon die de weg naar de Hemel verlicht en een voorspel speelt, een ouverture zingt, en jou aan jezelf laat zien. De Groten zochten niets, behalve Mijn licht te schijnen zodat jij het zien kunt. De Groten wilden dat jij meer had dan een flauw idee van de pracht van wie je werkelijk bent, werkelijk bent, werkelijk bent zonder uitvluchten, zonder verheerlijking.

Zij wilden dat je in de spiegel van jezelf kijkt, en zegt: "Dit ben ik, Gods Goddelijk schepsel geschapen voor de glorie van allen."