HEAVEN #2651 Bir Işık Hüzmesi 27 Şubat 2008
Yüreğime gelin. Herkese yer var burada. Bilinen ve bilinmeyen galaksiler de dahil olmak üzere Kainattaki her şeyin yeri burasıdır. Yüreğimdeki bu alansız alan bilhassa size ayrılmıştır. Burada yerleşebilir, fırtınaların ve diğer tüm hayali şeylerin yol açtığı sıkıntıların uzağında kalabilirsiniz. Olabileceğiniz denli yakınsınız Bana ve Ben de olabileceğim denli yakınım size. O denli yakınız ki, sevginin tek Bir incecik ipliğiyiz, Bir ışık hüzmesiyiz, o denli Bir’iz ki Birliğimiz çok sübtil, çok derin. Bu şekilde olmalıdır zaten. Birliğin nesnel hali değiliz Biz. Köşeleri olamaz Bizim sevgimizin. Alenileşemeyen Birliğin titrek ışıklarıyız Biz. Sevgimiz vasıtasıyla tanınırız. Sevgimizin Birliğiyle sarmalanmış olarak, çok yönlü, çok yüzlü, çok ihtişamlı bir sevgiyiz Biz. Yorulmak bilmez bir ışık, tek Bir ışık, tek bir Sevgi halindeyken sayısız kıvılcımlar şeklinde görünen sevgiyiz Biz; lakin bizim Bir sevgimiz güneşle varolan, sevgiyle enerji kazanan Dünya üzerinde benek benek, tane tane görülmektedir. Gözün göremeyeceği kadar parlak, aklın alamayacağı denli muhteşem bir mucizenin parçalarıyız Biz. Işığımız perdeler ya da kılıflar altında değildir; fakat üzeri şüphelerle, inançsızlıkla, güvensizlikle örtülmüştür onun.
Sıradan bir adamın Benim ışığımın parçası olması, göreli dünya için kolay hazmedilir bir şey değildir. Işığım partiküllere ayrılmaya muktedir değildir Benim, sadece Birliğe muktedir olabilir o. Ayrılamaz, bölünemez mutlak bir yapı içindedir. Kıvılcımlar çakmaya, yanıp sönmeye, parlayıp solmaya da muktedir değildir; zira Bizim Parlaklığımızda hiçbir bozulma ya da kesinti olamaz ve lakin Bizim Parlaklığımız, Işığımızı görmeyen, ondan korkan dünyada ancak sevgi noktacıkları olarak algılanmakta, parçalar halinde tasavvur edilmekte ve bütünlüğü göz ardı edilmektedir.
Nasıl da bir hayal gücü vardır insanoğlunun! Dünyanın yoktan var ettiği, tamamen uydurmaca olan, kendini üzerinde yapılandırdığı ve önünde yerlere eğildiği tüm o sevgisizliği düşünün bir. Gazeteler dünya ile ilgili olarak “Tüh, tüh, tüh,” diyorlar.
Gerçekten mevcut olan tek şey sevgi olduğu halde, savaşlara dahi paye verilmektedir. Sevgi hakikidir, savaş sahtedir. Tüm o bombalamalar ve diğer şeyler hakiki değildir. Farkedilmiş de olsa, farkedilmemiş de olsa, beyan edilmiş veya edilmemiş, aşağılanıp alay edilmiş ya da göklere çıklarılmış da olsa sevgi tek Gerçekliktir. Lakin gazete başlıkları tam aksini söylerken bunun böyle olduğuna inanmaya kim cesaret edebilir ki?
Hakikat basittir. Yalan, dolan halleri ise karmaşıktır. İnsanoğlu dünyayı ve kendini başka bir kılığa sokma konusunda büyük mesafe kaydetmiştir. Parlak Işığın altında karanlığı görmektedir o. Onunla yumruklaşmaktadır. Kendisinin ve herkesin olduğu Işığı, bütün olarak görebilmek için kendisine müsaade etmediği içindir ki ışığı parçalara ayırmaktadır insanoğlu. Tanrı’nın ışığı altında yanıp gitmekten ve kaybolmaktan korkmaktadır. Kaybolmaktan o kadar korkmaktadır ki bayağı bir kılık giymektedir üstüne. Her yerde satılan o kılığı giymektedir üstüne. İpekleri kaldırıp atmıştır, Benim müziğimle ve Hakikatle aynı bedelde olan çaputlar satın almıştır; ucuza satın almıştır o çaputları fakat bedelleri çok yüksektir aslında. Böylelikle de çok kötü bir pazarlık yapmıştır.
Kılık değiştirmiş adam poz yapa yapa, kasılarak yürümekte ve başka bir şey olduğunu düşünmektedir. Kuralları, yasaları görmekte fakat Hakikati görmemektedir. Savaşları görmektedir, Sevgiyi değil. Altın fiyatına tenekeler satın almakta, iyi bir alışveriş yapmadığını tasavvur edememektedir, ki bu alışverişi kendisiyle yapmaktadır o, tüm dünya da buna şahit olmaktadır.
Ve böylelikle diyorum ki, ait olduğunuz yere gelin, sadece yanlış hesaplar içindeki düşüncelerinizle ayrılmış olduğunuz ışıklı yüreğime gelin Benim. Nerede bulunduğunuzu ve asla oradan ayrılmamış olduğunuzu görmemiştiniz, elçi olmuş tüm o Yüce Varlıklarla aynı kılıkta olduğunuzu görmemiş, kabuğunuzdan çıkmaya tereddüt etmiştiniz siz.
Çeviren: Engin Zeyno Vural :wub: