God sprak:
Zovele problemen die niet zouden bestaan zonder ‘tijd’ in de wereld. Tijd is een impasse; een veroorzaker van verwoesting.
Zonder tijd… wat zou je vrede nog kunnen verstoren? Waarom zou je dan haasten? Wat zou je nog kunnen kwellen?
Wat zou er nog te vroeg of te laat kunnen zijn? Alles zou NU zijn. Wat een zegen dat zou zijn.
Aan de andere kant, in termen van de relatieve wereld, heeft tijd een doel. Hoe zouden, in deze snelle wereld zoals wij die kennen, treinen op tijd kunnen rijden of school op tijd uit kunnen zijn?
Helaas is er een overtuiging in dewelke tijd - deze fictieve tijd - de wereld draaiende houdt. Als er een schil van tijd om de wereld ligt, zal de wereld zich daar aan moeten houden.
Toch zou het zo'n zegen zijn als de wereld zich niet in de klem van tijd bevond.
Zonder tijd, wie zou haastig eten? Wie zou er indigestie kunnen hebben? Wie zou moeten vertragen of opschieten?
Wie zou een langzame of snelle leerling zijn? Zou zonder tijd zo’n beoordeling überhaubt bestaan?
Zonder deze sterk verankerde illusie van tijd, waar zou er nog spoed of afval bestaan?
Als je weer in het vroegere primitieve tijden zou leven, zou de zon je zachtjes wekken en je zou je ogen sluiten zodra zij onder ging. Je zou zo dicht bij de natuur zijn. Ach, soms verlang je terug naar zulke tijden, ongehinderd door alle zaken van het moderne leven.
Toch ben je behoorlijk gewend geraakt aan de afhankelijkheid van elektriciteit. Natuurlijk kost het schoonmaken van je huis veel moeite; je moet zuigen en stoffen en je zou liever iets anders gaan doen.
Er is veel voor te zeggen om een tipi-tent te hebben en die steeds mee te kunnen nemen zodra je wilt verhuizen. Tegenwoordig is een soort genoegen voor velen om te gaan kamperen in de bossen en gaan vissen in een beekje. Er zijn echter nog meer beslissingen te nemen; je kunt niet eenvoudigweg je bed uitrollen en dan maar zien wat er komt.
Niettemin speelde tijd een rol in het leven vroeger, alleen was zij nauw verbonden met de natuur. De zon en de sterren vertelden hoe laat het was. De seizoenen vertelden de tijd. Ook toen was er ‘het weer’, inclusief guur weer.
Er kan nog steeds een verlangen zijn naar het leven zoals het ooit was. Het is waar dat alle voorzieningen je tegelijkertijd kunnen afremmen en vooruit brengen. Het lijkt erop dat je minder geïntegreerd bent met het leven, dat je het niet meer in de hand hebt.
In die vervlogen dagen, toen het leven meer van jou was, was er achteraf bezien meer vrijheid voor jou. Ach… de dagen bij het kampvuur, slapend onder de sterren. Hoe afhankelijk ben je geworden van de krachten buiten je; door de mens gemaakte en aan jou opgelegde krachten.
Tegelijkertijd, wat zou je zonder boeken doen tegenwoordig? En voor velen, wat zouden jullie doen zonder tv en computers? Wat ooit niet bestond, kan nu belangrijk voor je zijn. Auto's natuurlijk. Openbaar vervoer. Hogere snelheid dan de wind.
Er zijn meer keuzes tegenwoordig.
Is niet alles tegelijk deels een zegen, deels een last?
Is de wereld je bent geboren alles waaruit je bestaat?
Jijzelf bent voor een groot gedeelte je eigen schepper – en ja - ook de omgeving, de tijd waarin je bent geboren spelen een grote rol. 'Tijd' lijkt beslist echt te bestaan en zeer zeker lijkt de tijd steeds maar verder te gaan.
En toch zeg ik dat je in Oneindigheid leeft, wat gelijk staat aan Tijdloosheid.
Wat je als menselijk wezen doen? Waar moet je over denken? Hoe zou de loop van je leven moeten zijn? Hoe zouden Wij aan jouw leven betekenis kunnen geven, in het bijzonder voor jouzelf?
Wanneer oneindigheid en eenheid bestaan en de tijd illusoir is, hoe kan dan niet-bestaande tijd zo machtig zijn als men wel denkt? En toch is het zo.
Vertaald door: Albert Bakx