HEMEL #1817 Het Einde van de Boosheid, 26 oktober 2005
God zei:
Wat is het dat jouw hart toestaat om pijn te hebben? Jouw hart was niet gemaakt voor pijn, toch is het
er aan gewend geraakt. Hoe verwijder je de pijn uit je hart? In de eerste plaats hoe laat je het niet meer toe? Wat is het in het leven dat jouw hart wringt, uitgeput raakt, het rauw maakt? Waar komt die gevoeligheid vandaan?
Het komt van jou. Jouw verstand geeft een order om zich te onthullen. Het geeft een order aan jou iedere gebeurtenis en persoon in je leven om te draaien en uit te vinden wat voor ruwheid daar is, en dan om het als een persoonlijke belediging te nemen. Het is als of iedereen binnen jouw bereik die iets raars doet of zegt een raar ding gemeend moet hebben voor jou. Geliefden, het is hun eigen harop denken. Het is hun eigen mompelen van hun lippen. Het heeft niets met jou te maken.
Zelfs als iemand jou zou slaan en jouw naam zou vervloeken, het is alles van hun, niet van jou. Hun zijn verkeerd. De groter hun fout, de minder het is voor jou om persoonlijk te nemen. Is dat misschien het tegenovergestelde van wat jij tot nu toe gedacht hebt?
Als iemand boos is op jou, hij of zij werkt iets uit in hun eigen hoofd. Ze mogen tegen jou schreeuwen, maar het is hun zelf waar ze boos mee zijn.
Hun boosheid behoort aan hen. En hoe ze ook proberen, ze kunnen er niet van afkomen door jou. Is het niet belachelijk om iemand de schuld te geven voor hun eigen afschuwelijke boosheid? Ben jij hier mee eens?
Dan is hetzelfde voor jou. Zelfs wanneer iemand anders zijn boosheid bij jou boosheid ontlokt, zijn zij niet verantwoordelijk. Jij bent dat. In ieder geval, jij bent niet hier op Aarde om boosheid voor boosheid te verhandelen.
Het is voor jou om liefde te verhandelen, dat is alles.
De andere wang toekeren betekent niet om aan te bieden om meer geslagen te worden. Het betekent om weg te keren van boosheid. Het betekent om een verschillend aspect van jezelf te laten zien. Je mag denken dat jij hier niet capabel voor bent. Wanneer heb je het geprobeerd?
Wat is het dat jij denkt dat jij moet verdedigen? Jouw eer? Als het jouw eer is die op het spel staat, vertegenwoordig jezelf dan met eer. Een vuist voor een vuist is niet eer. Ik weet niet wat jij het noemt, maar het is geen eer. Ik noem het ego, die deftige pompeuze indringer die jou ophitst en aan jou oneer veroorzaakt.
Iemand kan jou alle namen noemen waar ze aan denken, en jij hoeft aan niet een te antwoorden.
Als jij continue kookt van woede over iets, is het jouw ego’s gloeiende kolen die jij aansteekt.
Woede en vechten zijn een verknoeiing van het leven. Zij zijn niet wat het leven bedoelt is voor. En wanneer jij kijkt naar de woede in het kille licht van de dag, zie je ook de bedrieglijkheid en dwaasheid ervan. Woede is een spel die jij speelt en dat jij niet kunt winnen. Zelfs als jou een wedstrijd wint, ben je zegeloos. Wat is de schat in jouw woede om iemand anders zijn woede te overheersen? Of wat is de schat in jouw spieren die groter dan iemand anders zijn spieren zijn, of jouw stem luider zijn, of jouw argumenten beter zijn? Wat is daar wat jij mogelijk kan winnen dan verslagenheid?
Sla jouw woede bont en blauw als je dat wilt, maar niet iemand anders voor die van hem.
Er zijn niveaus van woede. Sommige woede suddert. Sommige woede is woest kokend. Alle woede werkt tegen jou. Het kookt jouw bloed, en het ondergraaft jouw energie. Het versmalt jouw bloedaderen. Het maakt jouw slagaders dicht. Woede straft jou omdat jij het hebt.
Als je nu niet de woede kan uitbannen, zet het dan in ieder geval op zijn plek. Er is daarvoor geen plek in je hart.