HEMEL # 1761 Verrukt in het Leven, 31 augustus 2005
God zei:
Wat voor jou is, is voor jou. Jij bent ervoor. Het leven is altijd aanstaande. Het is voor je uitgespreidt. Je komt op het toneel, en je zegt je tekst, en morgen doe je het opnieuw.
Het leven is niets anders dan jouw gedachten, geliefden. Jij leeft jouw leven in je gedachten. Jouw indrukken leven jouw leven. Zij maken het uit.
Jij herinnert het verleden vanwege jouw gedachten, en jouw gedachten zeggen dat het verleden bestaat, en toch is het allemaal een droom. Het leven bestaat alleen in jouw gedachten.
Het laten gaan van het verleden is alles bij elkaar het laten gaan van jouw herinneringen. Het is niet zo zeer ze vergeten. Het is vergeten dat zij je vasthouden. Het is herinneren dat het zogenaamde verleden niets anders is dan een droom. Verzon jij het allemaal? Waar bestaat het verleden nu anders dan in je gedachten? Waar bestond het dan?
Je had een kindertijd met een moeder en vader en broers en zussen. Waar bestaat dat verzamelwerk van momenten nu? Het bestond immers net zo min toen als nu.
Het vasthouden van het verleden is net zoveel fantasie als jouw dagdromen over de toekomst. Jouw dagdromen mogen voorbij gaan, maar zij zijn nog steeds fantasieën. Alles van het relativerende leven is gemaakt van fantasie.
Dat wat niet Waarheid is, is fantasie, Waarheid duurt voort. Het verandert niet. Fantasie verandert. Fantasie is een feit van het leven, maar het is niet de Waarheid. Fantasie is een presentatie van het leven. Het is het drama.
Zelfs wanneer je naar het theatre gaat, waar bestaat dan het drama? Je ziet het voor jou. Je kan lachen of huilen, en dan applaudisseren, en dan verlaat je het theater. Wat was eigenlijk het spel? Wat was het? Bestond het toen? Bestaat het nu? Kan het ooit weer bestaan? En wanneer je het herhaalt in je gedachten, bestaat het dan meer of minder als het nooit heeft bestaan?
Dit is niet om te zeggen dat jouw voorgestelde ervaring in het leven zonder doel is geweest. Helemaal niet. Het leid jou. Het leid jouw gedachten naar nieuwe weiden en nieuwe ontdekkingen van illusies en op een gegeven ogenblik naar de Waarheid. Dit leven dat jij ondertussen leid is een magische truc, en toch is het er een om diep in te geloven.
Jij find jezelf een weg aflopen met anderen naast jou die dezelfde weg lopen. Jullie hebben allemaal verschillende poorten, en jij springt over stenen of je struikelt er over, en toch is dit hele scenario van het leven niet bestaand. De stenen die jij denkt die echt zijn en die jij weg kunt schoppen zijn rekwisieten, geliefden. Dit hele lichamelijke leven is een akte in een toneelstuk. Alles. Alles dat jij het liefste hebt, en alles wat je niet het liefste hebt.
Het leven is een fantasie die voor jouw eigen ogen zich afspeelt. Jij bent verrukt in het leven. Jij denkt dat het echt is. Jij denkt het is zeer echt is, en toch is het allemaal een film die zich afspeelt voor jouw ogen. Jij zit niet vast op Aarde. Toch ben je er op vastgelijmd.
Jouw gedachten zijn de lijm. Jouw gedachten zijn door het universum geplakt. Jij maakt foto´s en ze worden opgehangen door het universum net als wolken voor iedereen om te zien.
Wat is het universum dan? Het is een gewone gedachte.
Wat is Hemel dan? Het is een minder gewone gedachte. Het is een bestemde plaats die de Waarheid beschrijft. Het is net als een gedicht over Waarheid. En waar bestaat Waarheid? De Waarheid waar Ik van spreek bestaat onafhankelijk van jouw gedachten, en toch bestaat het ook hier. De Waarheid slaat in het zelfde tempo als Mijn hart, en toch weet je dat hart een metafoor voor liefde, en dat liefde en verbintenis alles is dat bestaat, of het nu gedacht wordt of niet.
What is Heaven then? It is a less common thought. It is a designated place describing Truth. It is like a poem of Truth. And where does Truth exist? The Truth I speak of exists independent of your mind, and yet it also exists there. Truth beats in the pulse of My heart, and yet you know heart is a metaphor for love, and that love and union are all that exist whether thought of or not.