God zei:
Eeuwig. Voor-immer-meer. Tijdloosheid kan worden gezien als het zich uitrekken langer dan voor-immer-meer.
Citeer ‘the Raven’ nimmermeer. Citeer ‘the Raven’ alsof er verlies is en dat is het.
In een zekere besef, verlies kan niet bestaan ooit, omdat, in Waarheid, er wordt niets vastgehouden, niets erop nagehouden, niets om echt helemaal aan te trekken. Hoe kan er verlies zijn als er niets was? Maar, natuurlijk, er is veel wat wordt behouden als waar, terwijl het niet eens gedeeltelijk waar is. Het is goed bedacht, niettemin.
In luchtspiegelingen (mirage) wordt geloofd. Er zijn brandstapels van iets (mirage) uit het illusionaire die in rook op gaan.
Ik heb handen gemaakt om vast te houden, zelfs als er niets voor handen is om aan vast te houden. Het is de ‘mind’ die grijpt. Het is het hart dat laat gaan.
Dit alles wordt als tragisch gezien, door het vasthouden van ideeën.
Mijn kinderen geloven dat leven in de wereld waar is. Jij/jullie, Mijn kinderen, geloven dat de wereld concreet is en heel echt. Jij/jullie, Mijn kinderen geef trouwhartigheid aan de wereld. Je mag zeggen dat je niet van leven houdt in de wereld en toch wil je het voor eeuwig houden. Je zou op de rails van leven voor-immer-meer willen rijden. Je bent niet genegen voor nimmermeer.
Leven is voor eeuwig., niettemin. Er is geen duur aan leven. Leven op andere niveaus is nog altijd leven.
Leven is Oneindig. Leven is Eeuwig. Toch het woord voor-immer-meer spreekt over tijd. Het woord nimmermeer spreekt over afwezigheid van tijd wat het idee over tijd ondersteunt. Het woord tijdloosheid probeert te spreken over het niet-bestaan van tijd, hoe kunnen woorden voor hun rekening nemen dat wat nooit was?
Woorden zijn ideeën. Ideeën dienen de wereld niet. Woorden zijn vogels tijdens hun vlucht. Woorden zullen niet stil blijven staan. Woorden zijn denkbeeldig. Woorden zijn, in de uiteindelijke analyse, woordeloos. Ze zijn alleen woorden en toch zijn woorden heerlijk voor je en een universele menselijke benodigde behoefte. Baby’s babbelen en maken geluidjes en maken dan woorden tot grote vreugde van hun mamma’s en pappa’s.
Wanneer je ronduit erop neer komt, wat is iets in wereld leven behalve een voorbijgaande mythe? Je leeft leven door te doen. Je stijgt op!
In Waarheid, je zit nog steeds op een bergtop. We zouden kunnen zeggen dat al het Leven op Aarde is een soort van vurige activiteit, en rust en slaap bestaan ook. Zou het leven op Aarde op zich een soort van bovennatuurlijke overspanning kunnen zijn? Natuurlijk, je praat tegen jezelf. Je kan zelfs praten in je slaap.
Je zoekt om te weten wat er aan de gang is wanneer al het schijnbare aan de gang zijnde --- al de hilariteit en al de droefheid --- rimpelingen in een vijver zijn. Er is eigenlijk niets aan de gang en er is echt geen plaats waar iets aan de gang kan zijn.
Verstaanbaar, zou je dit willen ontkennen. Iets moet aan de gang of aan de hand zijn, jij zegt, omdat je gelukkig bent of niet gelukkig, droevig of niet droevig. Je vind jezelf in diverse aspecten van leven, toch je bent noch hier noch daar. Leven op Aarde is onverklaarbaar. Leven zingt vele liedjes en je staat te popelen om mee te doen.
Je wil deze episode in tijd met bewustzijn zijn en uit deze wereld tegelijkertijd. Je hopt heen en weer van waarheid naar bewustzijn, als het ware.
Je denkt over jouw ervaringen van leven op Aarde als gedenkwaardig. Het is gedenkwaardig voor jou. Je maakt er kabaal over. Je zet jouw naam erop. Je mag het niet volledig willen noch wil je het volledig opgeven. Ondertussen, is dit Leven op Aarde strovuur. (Een korte opleving)
Als tijd zou bestaan – op het zelfde moment – neem je leven ernstig alsof – alsof – er geen Oneindige Eeuwigheid of Eeuwige Oneindigheid waren.
Vertaler: Anja