God zei:
Wie is het om te zeggen welke kleur van de regenboog het beste is?
Wie is te zeggen –wat hetzelfde is als verklaren- welk moment in leven uiteindelijk beter is dan de andere? Wie is de aangever die alles verklaart?
Wie doet de uitspraak dat zijn gezondheid achteruit gaat en waarom zou hij?
Beter te geloven in gezondheid en niet zozeer in ziekte. Gezondheid is natuurlijk.
Ziekte is…..wat? Een woord. Een fantoom. Een uitvindsel dat is bedacht en gebogen en gehandhaafd in gebouwen en universiteiten en onmetelijke teksten.
Christus en andere Groten genazen mensheid omdat ze de te genezen ziekte niet zagen.
Ze zagen de zegen van God’s Wil en God’s Liefde. Ze zagen Helend Licht. Ze zagen geen ziekte.
Ziekte was niet waar. Ze zagen Waarheid. Ze dansten niet naar de schaduwen. Hun ogen keken door de schaduwen heen. Ze zagen Mij overal waar ze keken. Ze wisten dat dood niet is en dat eeuwige Liefde uit de Hemelen roept. Ze wisten dat alleen gezondheid waar was.
Christus onderzocht ziekte niet. Hij zag Waarheid, en hij bekrachtigde Waarheid.
Christus liep niet over het water om iedereen te imponeren of om een talent te onthullen of om te worden uitgeroepen tot wonderdoener.
Hij liep over het water om ergens te komen.
Waar zijn stap ging, genas zijn aanwezigheid. Wat is genezing, behalve de zegen van erkende gezondheid?
Christus was altijd aan het verrijzen. Hij hoefde niet wat dan ook te doen, want hij was wie hij was.
Hij, zoals jij bent, was het Licht van de Wereld. Hij dacht er nooit anders over, noch is het anders voor jou, behalve dat je het niet gelooft.
Misschien heb ik vandaag wel genoeg gezegd. Misschien is er niets meer te zeggen, alleen maar voor jou om te realiseren.
Christus was wat jij noemt, zelfverwerkelijkt, wat betekent dat zijn voornaamste zorg niet over zichzelf was. Hij hoefde niet na te denken over zichzelf, want Hij wist al wie hij was en waarom hij op Aarde was, in dienst van Mij en de wereld die Ik aan al gaf om in te spelen.
Christus was heilig, omdat hij zijn heiligheid zag. Hij doorzag fictie. Hij zag eenvoudigweg de fictie niet. Hij zag Waarheid. Christus was Wandelende Waarheid.
Gezegend waren zijn voeten die op Aarde liepen, want zijn aanwezigheid verhief de Aarde.
Hij stak liefde en licht aan op Aarde. Hij was geen gelukzaligheid. Hij was bescheiden.
Hij hield van met een liefde bovenstaand aan Aardse Liefde.
Hij hield van, hoger en groter dan je menselijkerwijze voor mogelijk kan houden.
Toch was hij een mens. Hij was een verheven mens omdat hij zo eenvoudig was, gevuld met Licht als hij was.
Christus was niet de enige Grote Spirituele Iemand om op aarde te lopen en de harten van zovelen te raken, Vele Groten hebben op Aarde gelopen. Velen zijn bekend, maar niet alle waren of zijn bekende. Ze hoefden niet bekend te zijn. Zij beïnvloedden leven op Aarde precies hetzelfde.
Natuurlijk, Ik had en heb meer dan één zoon. Jullie zijn Mijn Verlichte zonen en dochters van Licht.
Als jullie eens wisten.
Christus had geen vijandigheid. Hij had in de eerste plaats nooit vijandigheid.
Hij had het gemeenschappelijke verstand, dat niet zo gemeenschappelijk is, dat genoemd kan worden Goddelijk Besef.
Wist Christus zijn Omvangrijkheid? Hij wist niets anders dan Omvangrijkheid.
Hij hoefde niet na te denken over Omvangrijkheid, want hij Hij was Omvangrijkheid.
Hij scheen zijn Licht. Hij gaf het gaarne. Dat is wat hij deed, en hij kon niet minder doen.
Hij vroeg om niets anders te zijn dan om te zijn Wie hij was. Hij gaf zijn leven niet weg, zoals jij begrijpt. Hij leefde zijn leven. Hij was Wie hij was alom. Wie hij was, was niet altijd gezien en dat is hoe het is geweest in de wereld.
Met voldoende Licht op Aarde, zullen de harten van al worden gezien. Zo zal het zijn.
Er zal geen groter commotie zijn. (hullabaloo) Al Mijn Kinderen zullen als Grote Lichten van de Wereld schijnen zoals de Zon.
Vertaal door: Anja