God zei:
Onze relatie, van jou en Mij, begon lang geleden. We zijn niet in deze eeuw tevoorschijn gekomen, al moet Ik jou er ook aan herinneren dat de relatieve tijd niet bestaat, behalve in de denkgeest van de mens. Tijd is slechts een decor voor de wereld. Vanzelfsprekend, aangezien We bestaan in de Eeuwigheid en Oneindigheid, zijn We Eeuwig en Oneindig samen geweest.
Onze kennismaking is niet nieuw. Het is meer juist om te zeggen dat je opnieuw kennis met Mij hebt gemaakt. Ik heb een onveranderbaar geheugen. Jouw geheugen knippert aan en uit, maar je bent echter je geheugen aan het herwinnen. Soms komen je herinneringen in een flits, en soms herinnert je geheugen zich dingen in stukjes en beetjes. Ik herinner jou eraan dat je geheugen niet nieuw is. Jouw geheugen is geen kleinigheid. Het is eeuwenoud sinds mensenheugenis.
Voor sommigen lijkt het misschien alsof We elkaar nooit hebben ontmoet. De waarheid is dat We elkaar nooit NIET hebben ontmoet. We zijn altijd samen geweest. We zijn nog nooit uit elkaar geweest. We komen elke dag bij elkaar – nee, beter gezegd - Onze samenkomst is een constante. Wij resoneren altijd.
Ja, niettemin, ben jij goed in vergeten. Op dezelfde manier als je sommige dingen niet uit je hoofd kunt krijgen, ben je ook niet in staat geweest om enkele aspecten van het leven te laten binnen gaan in jouw denkgeest. Misschien denk je dat het te veel zou zijn voor jou, of dat jij misschien jouw identiteit verliest, en je voelt dat je niet zonder kunt leven.
Geliefden, zonder Onze Identiteit als Een, zonder jullie geheugen aan Ons, heb je een groot deel van de Kostbaarheid van het Leven op Aarde misgelopen. Ons geheugen is het geheugen dat telt.
Natuurlijk, Ik zeg jou om het verleden los te laten. Ik zeg jou echter niet dat je de Essentie van het Leven moet loslaten. De herinnering waar Ik over spreek is niet statisch. Zij is niet van het verleden. Het is, inderdaad, het Actuele Heden. Dit is het Geheel dat je vergeet. Het is je Eigen Zijnswezen dat jij vergeet. Deze herinnering is in je DNA. Het is Altijd-Aanwezig. Ik besta, en Ik besta ook binnenin je DNA.
DNA is niet deze louter fysieke aanwezigheid. We gaan dieper dan dat. Jij bent dieper dan huid-diepte. Jij bent dieper dan je vingerafdrukken. Jouw DNA heeft ook een poëtisch aspect, een mystiek metaforisch aspect. We gaan lange tijd terug, jij en Ik. Jij kent Mij heel goed. Kijk naar boven. Kijk omhoog in Mijn ogen. Je ziet Mij niet door naar beneden te kijken.
Nu, op hetzelfde moment dat je Mij aan het zoeken bent, maak je geen zorgen, ben Ik bezig met jou naar Mij toe te trekken. Ik laat jou niet aan je lot over. Ik zal jouw aandacht zien te krijgen. Ik dans voor je. Ik kondig Mijzelf aan jou aan. Jouw schijnbare aandacht voor Mij kan misschien geleidelijk zijn, kan vrijwel zeker geleidelijk zijn, maar plotseling, opeens, spot je Mij vanuit je ooghoek, en dan is er geen weg terug. Ik, Die altijd in je hart geweest ben, verschijn plotseling voor je. Ik, Die altijd hier geweest ben, neem het midden van het podium in. We staren in elkaars ogen. Het is net als liefde op het eerste gezicht, maar Onze liefde is een vernieuwde liefde. We zijn altijd dicht bij elkaar geweest. We zijn altijd Eén Verenigd Hart geweest. Je bent nooit uit Mijn blikveld geweest, zelfs niet één keer.
En nu, terwijl jij Mij herontdekt, zegt je hart:
"Ah, ja, dit is God, de liefde van mijn hart en mijn leven. Ik verlangde naar U, God, U, Die altijd diep in mijn hart was. Nu bent U mij aan het overweldigen met Uw Liefde. U bent mij aan het vullen met Uw Liefde. U, Die mij vertelt niet te bezitten, hebt mijn hart bezeten. Mijn hart was altijd van U. Nu is Uw Hart van mij in mijn bewustzijn. Mijn bewustzijn is Gods Bewustzijn. Mijn hart is gevuld met U, God. Nu neem ik Uw hart alsof het mijn eigen is. Het Uwe, het mijne, geen verschil. Eén Hart klopt in het Universum. Dank U, God."