God zei:
Jouw leven gaat helemaal over jou. Natuurlijk, Ik heb gezegd dat het leven niet helemaal over jou gaat. Ja, het leven gaat over veel meer dan over jou. Niettemin ben jij degene die jouw leven leeft. Het is aan jou om hooi te maken terwijl de zon schijnt. Je leven lijkt zeker te gebeuren met jou. Jij bent degene die jouw leven leidt. Luister naar die uitdrukking – jij leidt jouw leven. Daar is het deel waarin jij jouw leven stuurt om op de ene of de andere manier te zijn.
Bijvoorbeeld, het kan zijn dat je een dag hebt of gedeelte van een dag, waarin je lacht, lacht, lacht. Vermoedelijk lach jij omdat grappige dingen gebeuren, of je leest over grappige dingen, of je herinnert je toevallig iets dat je aan het lachen maakt. Jij beslist dat er een bonafide reden moet zijn voor jouw gelach, en dus vind jij die reden.
Natuurlijk, iets van buitenaf kan misschien je gelach triggeren. Al die tijd komt de lach vanuit binnenin jou. Het gelach borrelt op vanuit je binnenste. Dan is er iets van buitenaf dat jouw lach een por geeft, en dus vind je een excuus om lachen. Bent jij het ermee eens, dat welk alibi je ook hebt voor de oorzaak van het lachen, de stimulatie diep uit jouw binnenste komt? Het een of ander stimuleert jouw gelach. Je hebt er op gewacht.
Het is hetzelfde met de stimulatie van tranen en verdriet. Al het verdriet verblijft binnenin jou. Eerst het verdriet. Dan koppel je het aan iets. Misschien mis je iemand die niet opnieuw kan verschijnen in dit leven, of je verlangt naar je jeugd, of omdat je een bepaalde richting in het leven nam op een bepaald moment, vraag jij je nu af hoe het zou zijn als je een andere richting had genomen en niet degene die je nu genomen hebt - wat als je in plaats van rechts af te slaan, links was afgeslagen, hoe zou je leven er nu uit zien?
In ieder geval zie jij de vluchtigheid van dit leven, dat is net als fijn poeder in je handen, en dan is het weg. Je kunt jezelf niet laten blijven zoals je ooit was. Het maakt niet uit wie je bent, maakt niet uit wat je ook probeert, de zoetheid of het verdriet van het verleden zal niet vlak voor je terug komen.
In zekere zin zijn de zoetheid en het hartzeer hetzelfde. Ze raken je. Herinneringen eraan raken je. Je kon op je hoofd gaan staan, en, nog steeds, zal het verleden nooit meer terug komen, hoewel het vaak genoeg tevergeefs terug komt in je gedachten.
Je weet wel, bij sommige paarden worden oogkleppen opgezet, zodat ze noch links noch rechts kunnen kijken, niet op een zijspoor kunnen gaan, kunnen alleen maar rechtdoor gaan. Mijn kinderen hebben geen dergelijke oogkleppen. Omgekeerd, hebben Mijn kinderen gedachten uit het verleden, die dienen als oogkleppen voor hetgeen dat vlak voor hen staat.
Het is net als wanneer je wacht op een bus, en de bus komt, ben jij het die op de bus stapt. Zelfs als je de bus pakt op het laatste moment, ben jij het die rent om de bus te halen. Je wacht vandaag op de bus genaamd Gelach, en op een andere dag wacht je op de bus genaamd Verdriet. Elke keer komt de bus waar je op wacht. Dit is hoe het is, bent jij het ermee eens?
Natuurlijk, sommige bussen komen voor jou als een verrassing. Je was niet op hen aan het wachten, ze komen echter aan. Deze bussen kunnen namen dragen als Dood, Ongeluk, Problemen, en je stapt met volle kracht op de bus. Je kon ook op bussen wachten genaamd Vreugde, Vrolijkheid, Schoonheid, wat jouw plezier ook moge zijn. Er zijn tal van bussen in de wereld. Stap op de bussen die jij wil met beide voeten, en laat degene die je niet wilt, stoppen als ze ervoor kiezen, maar je hoeft echter niet in te stappen en te gaan zitten. Jij kunt kijken naar de bussen die aan je voorbij gaan, of je stapt in, zonder erin te gaan zitten, of, als je opstapt kun je uitstappen.
Wie zegt dat je in de bussen moet blijven terwijl het niet jouw hartsverlangen is om te blijven?