God zei:
De vorige Heavenletter ging over jouw verlangen soms om het verleden in een nieuw leven te veranderen, een leven dat je niet zou willen weerstaan of herschrijven, een absoluut ideaal leven waar je graag aan deelneemt zoals je zou doen met een geliefd sprookjesboek. Je zou de bladzijden steeds opnieuw om blijven slaan en jouw verhaal steeds weer lezen om het geluk dat het geeft. Zo kun je het gewenst hebben.
Gelukkig leven en gelukkige kinderen, of ongelukkig leven en ongelukkige kinderen en alle gradaties die vervat kunnen worden – het recept is hetzelfde:
Blijf in Oneindigheid. Blijf bij Mij nu, op dit moment, want Wij bestaan in Oneindigheid.
De toekomst bestaat niet. De toekomst komt niet in een minuut. Er is geen toekomst in Oneindigheid. Er is geen verleden. De hele Oneindigheid is verpakt in dit moment, maar natuurlijk is er in Oneindigheid niets verpakt. Niettemin is Oneindigheid onmiddellijk.
We zouden aan Oneindigheid kunnen denken als een touwtje waaraan automatisch wordt getrokken, maar Oneindigheid is niet bepaald het trekken aan een draad alsof het hele leven in een horizontale lijn zou verschijnen, want in Oneindigheid is er geen vóór of na, geen volgorde. Er is Volheid. Oneindigheid is meer als Alles Tegelijk. Je kunt niet echt de draad oppakken waar je gestopt was in Oneindigheid. In feite is er geen stoppen. Er is alleen varen of drijven alsof op een zee van zijde.
Het is niet slechts theorie dat je alleen in Oneindigheid leeft. Je bent in leven in het heden en dat is het. Er is niets anders om in te leven dan Oneindigheid ondanks jouw verbeelding. Nu hier, maar spoedig verdwenen. Zelfs als je toeschouwer bent en Oneindigheid observeert, dan is er nog steeds slechts Oneindigheid.
Hoe kan dat?
Als Oneindigheid een trein zou zijn, dan rijd je erin. In feite kun je niet van Oneindigheid afstappen. Je kunt proberen van Oneindigheid weg te rennen. Je kunt proberen Oneindigheid te vervangen door een minuut geleden of een minuut vanaf nu als gezien op Aarde. Hoe je het ook probeert, je bent nergens anders dan in Oneindigheid. Oneindigheid heeft zelfs niet één grenslijn. Je kunt proberen het verleden levend te maken en je plannen voor de toekomst aan te moedigen om echt te zijn, maar Oneindigheid is een veld waar je altijd in bent ongeacht hoeveel lokmiddelen je neerzet. Oneindigheid is niet bepaald een bewegend veld, begrijp je. Oneindigheid omvat alles en het is
krachtig levend.
Je kunt proberen achteruit te lopen. Je kunt proberen vooruit te lopen, maar er zijn geen richtingen in Oneindigheid. Alles is vervat in Oneindigheid, maar Oneindigheid is groter dan specificiteit. In Oneindigheid kun je niet achteruit- of vooruitlopen. Er zijn geen richtingen en je kunt ook niet geblokkeerd worden in een niet-bestaande richting. Oneindigheid rent niet met jou weg of van jou weg of boven je hoofd of onder je voeten.
Oneindigheid is vol. Ze is vol Eenheid. Oneindigheid is als transcenderen zoals je drijft op de zee terwijl je opkijkt naar de mooie blauwe lucht. Alles is in Oneindigheid vervat, maar niets is gescheiden in Oneindigheid. Niets. Je bent nooit niet in Oneindigheid geweest, alleen heb je Oneindigheid nooit echt opgemerkt. Je kunt Oneindigheid niet verwoorden. Er is geen ruimte of maat in Oneindigheid, maar alles rust en past erin. Je kent echter de golving van Oneindigheid in je hart. Het is prachtig.
Er is niets om Oneindigheid mee te vergelijken. Er zou een tikkeltje van Oneindigheid kunnen zijn in het verblijven in een zeilboot op stille wateren op een dag waarop geen wind waait en je opkijkt naar de hemel, maar je kunt Oneindigheid niet verwoorden.
Al die tijd ben jij, jijzelf, Oneindigheid. Er zijn geen punten of feiten van. Ik ben Oneindigheid en dat ben jij ook.