God zei:
Het maakt niet uit hoeveel jaar geleden in Aardse tijd, het kan zijn dat jij merkt dat je verlangt naar delen van het verleden van je leven met heel jouw hart. Beurtelings zijn er andere delen van je leven die je ongedaan zou maken uit het aangezicht van de Aarde als je kon. Om dergelijke keuzes te maken zou niet zo eenvoudig zijn als jij misschien denkt dat het is.
Natuurlijk, je zou het leuke behouden en het pijnlijke uitsluiten, maar toch, in termen van het leven op Aarde, wie zou je dan zijn? Je kon niet jij zijn. Je zou iemand anders zijn. Wie zou je zijn als je niet zou zijn tot wie jij je ontpopte als gevolg van de opeenhoping van zoveel anderen in jouw leven en de eeuw waarin je leeft?
Als je een deel van je leven eruit zou knippen, hoe zou je leven een dergelijke ingreep overleven? Als je de dood van je geliefden stopte voor je eigen bestwil, wat zou dat betekenen voor jouw dierbaren? Hoe zit het met hun leven en hun evolutie?
Toch blijf je echter spelen in dit gebied van verbeelding jaar na jaar, in de volledige wetenschap dat jij het verleden niet ongedaan kunt maken of herschikken. Degenen die je dierbaar zijn kunnen niet terug komen in hun lichamen, noch kan je degenen verwijderen die, zoals jij het ziet, kwaadwillend waren. Jij kunt allen missen die je mist, en je kunt je terug trekken van degenen van wie je nutteloos zou wensen dat ze er nooit waren. Je kunt jezelf veranderen, maar jij kunt echter niet van minuut tot minuut stuk voor stuk aspecten van jouw verleden veranderen zoals jij het beleefde.
Je kunt je perceptie veranderen. Jij kunt nu zien vanuit een bredere visie.
Zelfs als je ook maar één persoon zou kunnen elimineren uit je verleden, hoe zou dat alle anderen ten val brengen? Met wie zou je de gever van verdriet vervangen? Wie zou jij uit jouw leven verwijderen? Waar zou je beginnen, en waar zou je eindigen?
Als jij je leven zou kunnen herbeleven onder dezelfde omstandigheden, zou je anders geweest zijn dan dat jij jezelf nu ervaart? Zou je echt de personages willen veranderen in je leven? In theorie, ja, misschien, echter in werkelijkheid - niemand anders zou voor jou voldoen, omdat jij, zoals jij jezelf kent, verloren zou gaan in de zich ontvouwende herziening van jouw verhaal.
Geliefden, alles was goed voor destijds, het ingebeelde destijds. Je leest een boek. Het werd geschreven en gepubliceerd. Het raakte versleten. De bibliotheek heeft het niet meer. Het kan nu niet meer worden gelezen. Het was gelezen en te goed herlezen. We kunnen zeggen dat het nog steeds in de bibliotheek van je denkgeest is, maar het boek zelf echter en alle afleveringen zijn in flarden. Niemand in het boek van het verleden woont nu hier, want niemand op Aarde blijft hetzelfde. Iedereen groeit.
Je zou niet eens weten hoe een Boek II te schrijven. Jij bent niet hetzelfde, en alle mensen die deel uitmaakten van jouw familie zijn verspreid. Hoe zeg je dit - het was altijd jij alleen. Je keek naar een film. Je dacht dat het het echte leven was. Niets ervan was waar. Het gebeurde op een scherm genaamd het Leven. Het was een kolossale film. Het doorliep het hele gamma van genres. Van horror verhalen tot kinderverhalen tot ernstige sprookjes tot historische films en documentaires en avonturen en komedie en de bedachte sciencefiction. Jij kunt het een goddelijke komedie noemen, hoewel er weinig is wat jij om te lachen vindt omtrent de lang vervlogen jaren.
Wat is het dat je wil als je troosteloos bent? Wil je echt de klok terug draaien? Wil jij een herhaling?
Je hebt misschien veel verdriet gehad toen je opgroeide, maar hoe kun je weten wat je zou hebben gemist? Uiteindelijk, geliefden, zouden jullie alles in je leven houden zoals jullie je het je herinneren, want je zou jezelf willen behouden zoals je jezelf ervaart, de vertrouwde jij zoals je bent.
Ik zou jou ook houden.