God zei:
Ik ben het Die jouw dienaar is, lief kind. Je protesteert. Je zegt: “God, dat U dient maakt U nog geen dienaar”.
Geliefde geliefde, Wij zijn niet Wij maar Eén, en dus is het zo dat de Gediende de Dienaar is. Of kan gezegd worden, dat er een Zelfbediening is en dit is alles wat er zijn kan. Je hebt eerder gehoord dat de Zoeker de Gezochte is. De Eén Die vindt kan alleen zichzelf vinden. Als er alleen Eenheid is, de Volheid van Eenheid, dan kan ook gezegd worden dat er niemand is om te zoeken. Er is alleen de Gevondene. Dat wat jij zoekt is Uw Eigen Zelf. Kan Eenheid op Eenheid jagen?
In deze zin speelt grammatica een rol. Er is een grote verdeeldheid en ingewikkelde weergave van hetgeen grammatica genoemd wordt. Alleen ronduit Zijn is Waar. Jij ben de Zijner van Zijn. Er is geen actie, interactie of tegenactie. Grammatica probeert jou op je plaats te houden.
Er is gezegd dat Jan van Maria houdt, maar liefde is niet bepaald beweging. Liefde is Zijn. Er kan niet juist gezegd worden dat Jan van Maria houdt. Er kan juist gezegd worden dat Jan liefheeft, dat de zon schijnt, dat water nat is, maar niets gaat ergens of kan ergens landen. In zekere zin kan er niet naar waarheid gezegd worden dat Zijn overal is omdat er geen ruimte is voor Zijn om naar toe te gaan. Zijn is vol, maar er is geen ergens voor Zijn om naar of van te reizen of te worden ontvangen of gegeven.
Natuurlijk, de wetenschap zegt dat de waarheid is dat alles in beweging is omdat ongeziene atomen stromen terwijl Leven nog steeds leven is. Alleen Stilte bestaat.
Alle spraak is een manier van spreken.
Bestaan is leven.
Jij bestaat. Jij bent. Dat is genoeg.
Wat je Groot Wezen noemt is God. Ik zeg je dat er geen minder Wezen is.
De wereld maakt het moeilijker. De wereld wordt ingewikkeld. Er komen patronen van differentiatie. Het simpele wordt ingewikkeld gemaakt. En alles wat je ziet en beschrijft en speelt is verbeelding. Er is geen beweging. Er is geen differentiatie. Er is Eenheid.
Wat zijn dan deze uitingen die Ik doe? Het is Zelfgesprek. Ik praat tegen Mijzelf en Ik hoor Mijzelf.
Wat deze entiteit aangaat waarnaar je refereert als jezelf, verbeeld je je dat je minder bent dan Ik, God, de Eén van Eenheid. Dit is een afwijking van de Waarheid. Dit is borduurwerk dat je pretendeert te maken. Ontwerp is liefde die zich inbeeldt dat ze wegloopt van zichzelf. Liefde heeft geen plaats om naar weg te lopen en niemand om mee weg te lopen.
Het veld van het leven in de wereld is surrealistisch. Het is een schilderij dat werkelijk geschilderd is met onzichtbare verf.
Er is geen verhaal om te vertellen. Alle verhalen zijn bedacht door de verbeelding van de denkgeest. Er is alleen Zijn. Er is geen dood. Er is Zijn. Er is Bestaan. Er is geen niet-Bestaan. Er is geen optelling of aftrekking. Er is geen vermenigvuldiging. Er is geen verdeling. Er is Eenheid.
Er is niets omwille van een ander, want er is geen ander.
Waar bestaat Eenheid als er geen waar is? Waar bestaat tijd als er geen tijd is? Hoe kan een Universum gevouwen worden en ontvouwd en op de niet-bestaande Aarde waar je op speelt, gespuugd worden? Kan er een oceaan zijn om in te zwemmen en golven om in en uit het water te gaan? Dit is ook een droom. Alleen God is Waarheid. Er is niets anders dan God. De hele rest komt neer op woorden.
De ingebeelde wereld waarin ogenschijnlijk geloofd wordt en ogenschijnlijk in geloofd wordt door het ene ingebeelde individu net als door het andere is werkelijk een grote nul. Eén is Eén. Waarheid is Eén. Zijn is Eenheid en Eenheid is Zijn.
Waar brengt exploratie ons? Nergens. Nergens om te gaan en niemand om ons daar te brengen. Het hele leven is een hoop gedoe over Eenheid. Een toch is deze ingebeelde wereld ook adembenemend mooi en dient als een platform voor Zijn om op te dansen en indruk te maken.