God zei:
Vanaf het moment dat babyvogels hun schaal breken en zijn uitgebroed, wordt er voor elke behoefte van hen gezorgd. Dan komt er een dag dat de jonge vogels uit hun nest worden gegooid en op eigen kracht moeten gaan vliegen. Dit is een natuurlijk gebeurtenis.
En nu over jou, je bent waarschijnlijk gewoon natuurlijk uit jouw nest geëvolueerd, en bent nu een tijd op je schijnbare zelf geweest. Ik zeg schijnbare zelf omdat Onze banden zeer groot zijn. Onze banden is een uitdrukking van de wereld. Het is echt Onze Eenheid die erg groot is.
Ik zou je nooit uit de Hemel kunnen gooien. De Hemel is waar je woont. Er was geen val. Er was niet-gerichte visie die jij focus noemde, focus hierop en daarop, focus op je brood verdienen en je weg vinden, terwijl, Mijn Geliefden, jullie, jullie Zelf de weg is.
In het begin – We kunnen het begin noemen, hoewel je altijd was – is er een punt of rafelige rand als je verantwoordelijkheid voor jezelf ontdekt en niet langer verwacht dat er zo erg voor je gezorgd wordt. Je begint te zien dat je misschien best zelf jouw geluk en verdriet creëert, en dat je de middelen hebt om ook wat een inbreuk op jou lijkt op te lossen en verder te gaan in het Rijk van de Zonneschijn waar de overvloed van moeilijkheden wijkt. Je kunt inderdaad de oplosser zijn van alles wat jou in de weg komt.
Je hebt niet zo erg het gevoel dat je oorlog voert en door de jungle trompettert. Je hebt misschien meer vertrouwen in Mij maar minder afhankelijkheid. Je bent meer thuis in het leven. Oh, af en toe, heb je misschien het gevoel dat je belegerd wordt en toch ben je niet zo angstig. Er is een algehele veiligheid. Je redt jezelf nu meer. Je hebt vertrouwen in Mij terwijl je tegelijk meer vertrouwen in het leven en in jouw Zelf hebt.
Wat er gebeurt is dat je dichter bij het moment komt dat jij en Ik in Eén versmelten. Je wilt dichter bij Mij zijn. Je veroordeelt jezelf niet. Je kondigt jezelf aan. Je komt dichter bij de kracht van het leven wat alleen maar Zelfrealisatie kan zijn.
Het vertrouwen dat je hebt is rustige zekerheid. Vertrouwen, een Vertrouwen in God, een Vertrouwen in Jezelf, een Vertrouwen in de Energie van het Universum. Ik zal zover gaan met te zeggen dat het simpelweg Vertrouwen is, niet zozeer in iets of wat ook, gewoon een Algeheel Vertrouwen, een Reserve van Vertrouwen. Angst en matheid en zorgen verdwijnen. Ze hebben niet de tegenwoordigheid die ze eens hadden. Naarmate je gewoon dichter bij Mij komt en je ziet dat Wij al versmolten in Eenheid, wordt de Tegenwoordigheid die je gekend hebt als God meer als een Alomtegenwoordigheid voor jou. Je bewerkstelligt het niet. Je bereikt het niet. Je vogelt het niet uit. Je ziet het, voelt het, deze Eenheid. Je herkent het. Misschien herken je het zoals wanneer je als kind zonder inspanning herkent dat je hand verbonden is met je arm en je vingers verbonden zijn met je hand enzovoort.
Er moet dat moment geweest zijn. Je hoeft je het niet te herinneren.
Je hebt altijd naar Eenheid met Mij gezocht zelfs als je er misschien niet zeker van was dat Ik besta. De tijd komt dat Ik echt voor jou word. Het zou een groot pandemonium kunnen zijn. Vaker verschijnt Onze Eenheid geleidelijk als het ware zoals nevel verandert in zonneschijn, en voilà. De zonneschijn was er altijd en nu haalt hij de nevel in. Je bent meer geworden van de energie en straling van het landschap zoals je dat herkent, in de hele wereld en in het hele bestaan zoals jij het op Aarde kent, is er niets anders dan de Schittering. Er is geen landschap. Er is de Zon Die Straalt.
Hoe denk je erover? Bevalt het je? Of merk je dat je bij het oude vertrouwde wilt blijven? Hoe dan ook, geniet nu van het vertrouwde, elke centimeter ervan. Je zult spoedig het Geweldige Vertrouwde van de Heelheid van Eenheid tegenkomen die er al is.