God zei:
Gedachten zijn weggooidingen. Dit is de aard van gedachten – kortstondig. Het is onmogelijk alle gedachten die in zelfs maar één middag door je heen gaan te behouden of op te bergen.
In feite kun je een zo rijke gedachte hebben dat je je haast om hem op te schrijven. Voordat je jouw pen en papier of computer of boodschappenlijstje bereikt, is de gedachte ontsnapt. Hij liep zonder jou weg, maar waar ging hij heen? Waar en wat is de gedachte nu? Je hebt geen idee. Hij vloog al weg en met de beste wil van de wereld lijk je hem niet te kunnen terugbrengen. Natuurlijk zou hij op een gegeven moment weer in je geest kunnen opduiken, en je ziet misschien dat een gedachte slechts een gedachte is en niet de grote openbaring die je dacht dat hij was en misschien is. Hoe dan ook, je bent die gedachte nu kwijt.
In zekere zin zouden We kunnen zeggen dat jouw gedachten het leven ZIJN dat je leeft. We zouden dan kunnen zeggen dat jouw gedachten net zo vluchtig zijn als het leven zelf. Je kunt gewoon niet aan je gedachten vasthouden, net zo min als je aan tijd kunt vasthouden. Of, als je een gedachte vasthoudt, dan heb je hem onder controle gebracht. Je hebt hem misschien afgebroken en dan is jouw gedachte als een vliegende vogel die gevangen is en in een kooi gestopt en het deurtje van de kooi gesloten. Hoewel het zinvol is te zeggen dat jouw leven gemaakt is van jouw gedachten, is dit niet het hele verhaal van jouw leven. Jouw leven bestaat ook uit Alles Wat Gedachte Te Boven Gaat.
Jouw gedachten spelen zeer zeker een rol in het leven, maar jouw leven is veel meer dan wat jouw gedachten ervan maken. Laten We Zeggen dat gedachten één hoofdstuk van jouw boek zijn. Als je een hoofdstuk van een boek gelezen hebt, dan heb je nog niet het hele verhaal gelezen. Je denkt echter graag dat je er alles van weet. Zelfs als je achterin het boek naar de afloop kijkt, dan ken je wellicht het begin en het einde. Dit is wat je denkt en soms is jouw denken verkeerd.
Hoe verbonden zijn herinneringen met gedachten? Je kunt jezelf zelfs afvragen, welke kwam eerst? Gedachte of herinnering? Lijkt dit vergezocht?
Bedenk, lieverds, dat geheugen in jouw DNA zit. DNA is geheugen dat naar de voorgrond gestuwd wordt. Als je een Woord van Mij leest en het komt je bekend voor, hoe komt het dan dat je deze gedachte als waar herkent? Betekent het woord herkennen weer zien, herkennen? Iets uit het verleden weer weten? Hoe weet je dat iets voor jou echt lijkt te zijn? En hoe weet je dat iets onwaar lijkt? Soms weet je het gewoon. Je weet het misschien echt.
Zou het kunnen dat jouw intuïtie ook uit het verleden stamt waaruit onbewuste gedachten hun weg naar jou vinden? Het leven in de wereld is heel subjectief. Zijn er aanwijzingen in jouw leven geplaatst zoals jij je leven kent? Gedachten kunnen zeker taal te boven gaan en jij kunt taal te boven zijn, dieper dan taal zowel als boven taal.
En er valt zeker genoeg te denken over het leven boven de taal waarin jij je gedachten vertaalt. Boven taal en zijn grammatica en zijn tijden ligt jouw hart. Soms lijkt jouw hart ondoorgrondelijk en soms is jouw hart zo dicht bij zijn Bron dat er geen twijfel kan zijn. Jouw hart kan jou wakker maken. Jouw hart kan door muren heen barsten. Jouw hart kan versnellen of vertragen. Jouw hart kan rustig zijn. Jouw hart kan stil zijn en toch in zijn stilte zijn boodschappen aan jou overbrengen.
En nu, wat vragen Wij Ons af, en waar denken We aan, en wat is de betekenis ervan, en waarom denk je zoveel?