God zei:
Geliefden, Ik zie geringschatting voor het lijden dat het echt vertegenwoordigt. Ik word niet gekwetst door onvriendelijke woorden. Degenen die het gevoel hebben dat ze hun vuist tegen Mij moeten opheffen lijden aan zulk antagonisme dat hun antagonisme hun uiterste reden om te leven wordt. Ze schudden met hun vuist en zeggen: “U deed dit, God. U liet mij lijden. Nu zal ik wraak op U nemen”.
Voor degenen die van Mij houden en Mij tegen minachting zouden beschermen, het is niet nodig dat je Mij verdedigt. Evenmin moeten degenen die tegen Mij tekeergaan zichzelf verdedigen en tegen Mij zijn. Ze hoeven het tegen Mij verzetten niet op te lossen. Ze hoeven geen partij te kiezen, want door dat te doen schuiven zij hun zelfkastijding op Mij Die ze de schuld van hun lijden geven, alsof ze persoonlijk zijn aangevallen. Ze zijn er zeker van dat Ik het deed.
Er is niets dat iemand persoonlijk moet nemen.
Ik weet dat Mijn kinderen lijden. Voor degenen wier lijden niet over wil gaan en die hun lijden in tegenstand tegen Mij veranderen, laat het gekend zijn dat zij vrij zijn deze keuze te maken.
Dus nu praat Ik tegen jullie, degenen die misschien ervoor kiezen tegen Mij tekeer te gaan. Ik antwoord jullie nu:
Je zegt misschien, hoe kan ik niet lijden als gevolg van de situaties waar ik onder lijd?
Ik zeg: Lijden kan een keuze zijn die je lang geleden gemaakt hebt, maar je kiest het en je kiest het nog steeds. Je denkt misschien dat je onder een juk van lijden bent. Inderdaad heb je geleden, maar wie zette het juk op jou en vertelde je het te dragen zolang je kunt? Wie eiste het juk van lijden op en plaatste het op jou? Niet Ik, Ik zou het van je afnemen.
Ik begrijp hoe je dit juk opzette. Je koos een tak uit de eerste boom die je zag en je stopte daar. “Dit is mijn tak” zei je.
Geliefde, het was niet een olijftak die je koos.
Er valt niets te vergeven. Jij zag echter dat er teveel was om te vergeven en je wilde het niet. Je zou liever de hitte van ontzetting in woede laten overgaan en een gat in je hart laten branden. Je koos ervoor een slachtoffer van het leven te zijn. Ik wilde je vragen jezelf van je eigen conclusies te redden.
Kies dat God van je houdt. Het is een onmogelijkheid voor Mij om niet lief te hebben. Er zijn geen uitzonderingen. Wat als je jouw hartzeer om zou keren in je hart ontzien, het een kans geven, je hart redden van de strop die je om zijn nek gelegd hebt?
Dit zal naar je toe komen, maar wat hou je stevig vast aan rechtvaardiging. Je bent zo wanhopig en ronduit kwaad dat je zelfs zult verkrampen en jouw eigen hart kwetsen. Je zult God laten zien dat er met jou geen ruzie gemaakt moet worden. Je bent een soeverein wezen en je zult niet tolereren wat je als wraak van God ziet, en dus zou je liever met je armen zwaaien en met Me vechten in plaats van naar Mij te luisteren.
Je besloot een bokswedstrijd met Mij te hebben. Je zult Mij laten zien dat je niet op deze manier behandeld kunt worden. En zo ondermijn je jezelf in een eenzijdig gevecht.
Moet je er zo zeker van zijn dat er een soort vete tussen Ons is? Het is alsof je gezegd hebt:
“God is zo gemeen, ik zal gemeen terug zijn. Ik zal God straffen voor het lijden dat Hij mij gegeven heeft. Ik zal me niet aan Hem onderwerpen. Hij moet mijn vijand zijn. Ik zal Hem niet toestaan mijn Vriend te zijn. Ik zal Hem niet bij me laten zitten. Ik zal Hem niet het voordeel van de twijfel geven”.
En je bevestigt je slogan, niet de Mijne: “Aan mij de wrake” zegt verbittering.
Je ziet jezelf graag als sterk en ontembaar. Wat voor kracht ligt er in vergelding? De diepte van jouw pijn is zo groot dat je zelfs met God zult vechten hoezeer dit jou ook in slavernij houdt.
Geliefden, jullie die lijden en woede toevoegen aan het hoogtepunt van je lijden, beperkt jezelf tot slechts twee alternatieven: vechten of onderwerpen. Maar tussen heet en koud zijn er gradaties.
Je hebt oordelen gekozen en dus zie je Mij als over jou te hebben geoordeeld en daarom heb je jouw perceptie van Mij gekopieerd. Je hebt je bij oordeel aangesloten en je hebt het vastgepind als onweerlegbaar. Je hebt een besluit genomen en je kunt dit twistgesprek uit alle macht niet stoppen ongeacht wat dan ook.
Je kunt van koers veranderen Je kunt de houding laten vallen die je hebt aangenomen, dat God een slechterik is en jij een goeierd die geslachtofferd is.
Je denkt dat Ik je geen kans heb gegeven toen je weigerde Mij een kans te geven. Wat als je Mij een kaartje naar je hart zou geven? Wat als je helemaal opnieuw zou beginnen en jezelf een goede kans op geluk geeft?
Verbittering leidt niet naar geluk. Je hoeft jezelf niet in de wurggreep te houden. Laat jezelf vrij. Geef jezelf een kans om groter te zien en groter te zijn. Laat los wat jou houdt waar je bent. Begin opnieuw.