God zei:
Ik hoor je tegen Mij uitschreeuwen:
“God, U bent God. Ik ben in Uw gezelschap. Ik word door U omarmd. Ik voel Uw liefde. Ze trekt in mij. Uw liefde overstroomt mij en verandert mij. U redde mij, God, U hebt mij keer op keer van mijn ego gered. Het is niet zo dat U het ego vernietigt. U zet mijn aandacht gewoon op een ander spoor. Het ego wordt ondervangen. Ik ben me er niet van bewust. Het ego? Wie? Wat? Ik vergeet het ego voor even. Misschien is dat wat geluk is – de afwezigheid van het ego.
“Mijn wereld is niet langer zo op mij geconcentreerd, en toch, en toch, de meeste van mijn gedachten gaan over hoe ik me voel en wat er in mijn leven gaande is. Wie zal ik vandaag zien? Wat zal ik schrijven? Aan wie zal ik schrijven? Wie zal er antwoorden? Wie zal mijn hart antwoorden?
“Ik word door gedachten in beslag genomen alsof ik meer gedachten in mijn hoofd nodig heb en daarom meer gedachten om toch gedachten te vergeten die naar de oppervlakte stijgen of ik ze wil of niet. Terugkerende gedachten nemen het over. Ze slokken me op. Zijn het mijn gedachten of niet? Ik ben er niet zeker van. Ik ben niet zeker wiens gedachten in mijn hoofd rondhollen. Ik wil ze niet allemaal opeisen. Is mijn geest trouwens van mij, of is mijn geest iets dat ik ergens vond en gedachteloos oppakte?
“Ik hunker naar de dag dat ik zo vol van Zijn ben dat er geen ruimte is voor verspilde gedachten. Ik zou niet leeg zijn. Ik zou verrijkt zijn, maar zou niet hoeven eten. Ik zal liefhebben en gevoed worden door liefde en de hoogten van reizen met U, God, bereiken.
“U zegt dat U bestaat in mij. Ik weet dat u ergens in mij bent, maar ik kan alleen maar stotteren als het gaat om te denken dat U de essentie van mij bent, hoewel er momenten zijn dat ik voel dat U en ik Eén zijn, en ik het bijna geloof.
“Intussen heb ik het gevoel dat U meer bent als een toevallige bezoeker Die af en toe langskomt. U trekt een stoel bij en alles wat ik hoef te doen is naar U kijken.
“Is elk gesprek een gesprek met mijzelf? Ben ik de spreker en de luisteraar gecombineerd als Eenheid? Kan dit Eenheid zijn omdat Eenheid briljant is. Is alles wat in het leven gaande is een projectie van mijzelf? Ben ik getuige van mijzelf? Ik zie mezelf hier en daar snel bewegen. Ik zie mijzelf in een woestijn dwalen, en ik zie mijzelf in Siberië rillen, en ik zie mezelf in een oase, en nog weet ik niet wie ik ben en wat ik hier doe, of als ik hier ben, of wat hier is of wat er gaande is in die vage plaats hier genoemd.
“U zegt dat er geen begin of einde aan mij is, dat ik altijd was, dat ik altijd ben terwijl ik niet echt weet of ik ben of niet ben. Ik verwijs naar Hamlet. Niet zozeer Te zijn of niet te zijn. Meer als: Ben ik of ben ik niet? Wie ben ik en waar ben ik en voor welk doel ben ik? Misschien is mijn doel uit te vinden dat ik zelfs niet besta. Ik word misschien verteerd door bestaan, maar ben ik enkel een echo van U, God?
“Ik ben niet meer dan een wuiven in de wind. Een hand wuift en wat betekent dat als de hand het volgende moment ophoudt met wuiven? Waar ging dat wuiven in de wind heen? Bestaat dat wuiven in de wind nog ergens?
“Ik vraag mij af of mijn zoektocht naar bestaan neerkomt op een zoektocht naar niet-bestaan. Niet de dood, maar nooit ook maar te hebben bestaan als deze persoonlijkheid.
“U hebt gezegd dat dit hele bestaan op Aarde in een lichaam fictie is. Is het, God, is deze hele openbaring op Aarde, dit alles zo belangrijk en essentieel voor Uw kinderen, is het, is het echt uiteindelijk maar een verhaal?”.
Ja.