Op 7 mei 2015 schreef Chetan op het Heavenletter Spiritual forum:
“God zegt dat niets een ongeluk is. Vorige week hadden we een vreselijke aardbeving in Kathmandu. God, zeg ons alstublieft hoe we zulke tragedies kunnen voorkomen”.
God antwoordde:
Geliefde Chetan, allereerst, je schrijft met liefde in je hart voor de mensheid als geheel. Ik prijs je.
Tegelijkertijd zijn hier wat veronderstellingen. Jij gelooft in je veronderstellingen. Je aanvaardt jouw veronderstellingen alsof ze een feit zijn. Je zet er geen vraagtekens bij. Je overweegt zelfs niet zelfs maar voor een ogenblik op enige andere manier naar hen te kijken. Zo is de wereld.
Wat een feit is, is dat de hele wereld jouw veronderstellingen lijkt te delen. En deze veronderstellingen of vermoedens zijn veroordelend.
Iedereen op Aarde is er zeker van dat een aardbeving verschrikkelijk is. Het lijkt jou verschrikkelijk. Jij en alle mensen op Aarde zijn niet filosofisch over wat er gebeurt waarvan je wenst dat het niet zou gebeuren. Aardbevingen lijken zeker verschrikking te creëren. En jij bent er zeker van dat aardbevingen en dood en zulke schokken tragedies zijn. Ze zien eruit als tragedies en mensen huilen en jij bent ervan overtuigd dat het een tragedie is. Een aardbeving komt als een schok, niet als een verrassing, en dus wordt het een vreselijk iets genoemd, een tragedie van grote omvang.
De dood van één persoon, zelfs als die verwacht wordt, is voor degenen die van deze persoon houden een tragedie. Ongetwijfeld, de dood is moeilijk te doorgronden. Wanneer is de dood, zoals gezien in de wereld, ooit iets anders dan een verschrikking geweest? Een geliefde (of zelfs jij) wordt weggevoerd. Iedereen redetwist met de dood. Je zou hem bevechten. Hoe weet je dat de dood geen zegen is?
Ik zeg je niet dat je anders moet kijken en anders voelen. Je kunt je tranen niet aan- en uitdraaien alsof je aan een kraan draait. Evenmin zeg ik je dat een geloofssysteem ongedaan gemaakt moet worden zonder een spier te vertrekken.
Jouw lijden door een aardbeving die onschuldige mensen treft, zelfs als je er niet persoonlijk bij betrokken bent, voelt echt, ziet er echt uit - je hart doet net zo pijn als wanneer het echt zou zijn, en je bent ervan overtuigd dat aardbevingen slecht zijn en verlossende kwaliteiten missen.
De kern van alle lijden is dat je in verlies gelooft. Je weet niet hoe je niet in verlies kunt geloven. Er zijn zoveel soorten vermeend verlies, misschien een eindeloze lijst. Iedereen is bang voor verlies tenzij het verlies is van hoofdpijn of acne of overgewicht.
Jonge kinderen maken een spel van vermeend verlies. Ze oefenen verlies als ze kiekeboe spelen. De zaak met kiekeboe is dat het vermeende verlies niet waar is. Met je ogen bedekt lijkt iets dat er was er niet langer te zijn. Het is slechts tijdelijk aan het zicht onttrokken.
Kiekeboe heeft een goede afloop. Als de handen eenmaal voor de ogen weggehaald worden, of de broer of zus komen van achter een boom te voorschijn, dan ontdekt het kind dat wat weg leek te zijn, er werkelijk steeds was. En het kind lacht.
Je zou het gevoel van verlies opgeven als je maar wist hoe.
Begrijp alsjeblieft dat Ik weet dat wat Ik zeg wat jij een tragedie noemt voor jou en ieder ander niet minder een tragedie maakt. Natuurlijk weet Ik dat. Moge iemand troost vinden in wat Ik zeg. Ik spreek met alle liefde in Mijn hart en dat is aanzienlijk.
Er is ook de bewering die Ik gedaan heb dat er geen oorzaak en gevolg is. Dit is gewoon niet jouw ervaring. Als je een vork in de lucht houdt en je laat hem los, dan zal hij op de vloer vallen.
Als er Oneindigheid is en in Werkelijkheid is er geen verleden of toekomst of tijd, dan is er een Oneindigheid van het Bestaan. Zijn breekt niet op in tijd of ervaring of oorzaak en gevolg.
Als We willen praten over de geaccepteerde realiteit van het leven in de wereld en dat iets de aardbeving veroorzaakte en hartzeer en verlies van levens, eigendom, en de wereld in Nepal zoals die gekend werd, dan zouden We kunnen zeggen dat de wereld in Nepal tot barstens toe gevuld was met het hele bewustzijn van iedereen in de wereld. Alle hete lucht barstte op dat moment in Nepal zoals een spijker die een gat in een band maakt, de band zou doen scheuren. De hele wereld ontplofte niet. De hete lucht barstte door op één locatie. Een aardbeving is als een veiligheidsmaatregel.
Het is geen nieuwe gedachte dat iedereen tegenover iedereen voor alles verantwoordelijk is. Vergeet niet dat verantwoordelijkheid niet schuld betekent. Schrap schuld.
Een aardbeving helpt mensen om twee keer na te denken. Met genoeg liefde gegeven en ontvangen op Aarde, zal zoveel hete lucht niet ontstaan. We kunnen woede en beschuldigingen en vernederingen van anderen het bevorderen van hete lucht noemen. Ga niet tegen de wereld tekeer. Til hem op. Hou van hem. Heb en geef geluk.
Door het verlangen van menselijke harten om broeders en zusters te helpen, brengen aardbevingen ook mensen samen. Liefde en moed groeien en Eenheid is groeiende.
Geliefde Chetan, jij die zo genadig deze oprechte vraag stelde in het belang van allen, zag ook de mogelijkheid dat er geen aardbevingen hoeven te zijn. Ik vraag jou en iedereen naar grotere mogelijkheden te zoeken.
Liefs,
God