God zei:
Probeer een dag zonder woorden, en zie hoeveel dichter je bij de Waarheid komt. Woorden zijn mooie dingen, woorden en conversatie nemen het echter vaak over alsof het leven plaats vindt in woorden. Woorden kunnen steigeren en mee dansen op het podium. Woorden kunnen misschien beginnen te wedijveren met elkaar, en het kan zijn dat de originele gedachten misschien verdwalen in de woorden op de manier waarop bladeren de bomen in een bos bedekken en je kunt verdwalen.
Dieper dan woorden zijn gedachten. Woorden proberen te benaderen wat gedachten bedoelen te zeggen. Woorden en gedachten zijn schetsmatig en vergankelijk.
Soms verliezen woorden hun betekenissen of keren ze om. Ware betekenis kan verdwalen in de willekeurige volgorde. Soms wil jij misschien de woorden mooi maken, en ze dansen van de pagina van hun vermeende betekenis af.
In de wereld zijn woorden vaak niet direct, en kunnen op vele manieren opgevat worden. Woorden kunnen luidruchtig zijn en woorden kunnen proberen te verzachten wat echt ruwe wol is. Hoe kan wat slecht nieuws genoemd wordt in de wereld worden verzacht? Slecht nieuws kan niet echt verborgen worden gehouden. Het moet worden gezegd net als de wind moet waaien. Vanuit het menselijk perspectief, kan er misschien geen manier zijn die het beste is. Van buitenaf, hoe kan hartzeer worden gewist?
En hier kan de tijd die niet bestaat zichzelf misschien vrij spreken. In de illusie van tijd, vermindert de shock. Zo schokkend is wat jij ziet als werkelijkheid (en echter niet is,) het tijd heeft nodig voor jou om je te verzoenen met wat je ziet is. Daarom geeft de illusie van tijd jou de illusie dat tijd alles uitwist. Het tij spoelt de zee naar de wal, en het tij neemt de zee weg van de kust.
Niets in de wereld is permanent. Wat neer komt op de Waarheid is het hart, zelfs als het hart misschien pijn kan doen als gevolg van fictie. Niets is eigendom. Niets wordt verloren. Een leven kan niet verloren gaan. Alleen op het oppervlak van deze fictie genaamd het Leven in de Wereld kan iets lijken te zijn verloren gegaan.
Een boek is uit. Het kan zijn dat jij niet weet waar je het boek gelegd hebt of waar je gebleven bent in het boek. Er is geen laatste hoofdstuk. Er zijn geen pagina's te lezen. En toch, al die tijd, was er alleen het verhaal, en verhalen spelen zich niet altijd af op de manier waarop jij wilt dat ze doen. En als verhalen voldoen aan jouw verbeelding, zelfs dan, is geen boek echt uit. Er is een vervolg of iets dergelijks wanneer een ander verhaal opent, want er is ziel. Er is ziel. Jij hebt een ziel en dat heeft iedereen. Ziel houd je. Ziel is permanent van jou.
Laat ondertussen iedere aanwezigheid op Aarde vreugde zijn voor jou. Alles is illusie in de wereld. Gevoel van shock is een illusie. Uitzinnig geluk is een illusie. Verdriet is een illusie. Verwachting is illusie. Alles in de wereld is fictie. Alles in de wereld is goed geaccepteerde illusie, illusie bovenop illusie ongeacht hoe echt-lijkend het ook mag zijn. Je hebt gehuild in het theater, zelfs als je wist dat het slechts een verhaal was.
Nu, hier is het punt. Zelfs binnenin de fictie ligt een voorgevoel van de Waarheid. Zelfs binnenin de fictie klinken Klokken van Wijsheid en Waarheid. Je knikt met je hoofd. De fictie bevat beslist een rijk van Waarheid. Fictie spreekt tot jou op dezelfde manier als de illusie van de wereld tot jou spreekt.
Wat is het echter dat je hebt geleerd? Het is moeilijk te zeggen. Misschien leer je dat er lijden en verdriet en scheiding is in het Leven in de Wereld, en het is allemaal illusie. Toch lijkt het boek dat je leest en begrijpt, jou niet voor te bereiden op wat er misschien als volgende kan komen.
Ongeacht, je zult boven de dagelijkse woede van het leven uitstijgen. Je zult jezelf vinden waar je echt al die tijd geweest bent, en dit is bij Mij diep in Mijn hart. Ik wil zeggen dat dit is waar al je dromen uitkomen, echter, ondertussen, zijn je dromen niet meer hetzelfde. In elk geval zul jij Vervulling en Werkelijkheid hebben, veel rijker dan al je dromen in het verleden ooit waren.