God zei:
Waaraan heb Ik de gelegenheid van jouw bezoek aan Mij te danken? Jij die Mijn Visie bent, komt Mij bezoeken terwijl We nooit gescheiden zijn geweest! Je maakt een speciaal punt door voor Mij te gaan zitten alsof We niet altijd Eén zijn!
Er staat geen boeteling voor Mij. Je mag dat denken, maar Ik weet Wie Je Bent. Ik ken jou als Mijzelf. Zul je nu jezelf gaan kennen als Mijzelf? Dit maakt jou niet opschepperig. Dit is geen prestatie van jou. Dat We Eén zijn is altijd het geval geweest en je ontwaakt nu slechts tot deze Werkelijkheid. Onze relatie is niet iets nieuws. We zijn altijd samen geweest. Voor het begin van de tijd, was het simpelweg niet een vraag omdat Ik was, het Hele Potentieel van Jou. Je werd Mijn Gedachte en toch was je Vóór Gedachte en Voorbij Gedachte.
Wie Schiep Wie als Wij altijd gedeeld Wezen geweest zijn? Er is geen eigendom van Zijn. Eenheid is geen productie. Het is een openbaring. Ik houd handen vast met de vermeende jij, en Wij houden elkaars handen vast, zelfs als onze Eenheid ver voorbij handen is. Onze harten zijn Eén. Wat anders is er te bespreken?
Je wordt uitgenodigd voor Mij te komen. Ik verwelkom jou als Mijzelf. Wij zijn in verrukking, hoewel er gewoon de Eén van Eenheid is. Eenheid is innerlijk. Er is geen buitenkant. Je maakt iets groots van het omarmen van Onze Ene Natuur. Het is niet nodig het ingewikkelder te maken. Jij zoekt Mij, ja, maar tegelijkertijd zoek je Mij intellectueel terwijl intellect niet het geval van Eenheid is. Intellect neigt ertoe het Onscheidbare te scheiden. Wat houd je van discussies terwijl er steeds niets te bespreken is. Er is slechts te accepteren. Slaak een zucht van liefde. Je bent Thuis en je was nooit ergens anders, noch kun je dat zijn.
Ik zou kunnen zeggen dat er geen verschil tussen Ons is, de vermeende Ons. Het verschil is echter dat Ik weet Wie Ik Ben, terwijl jij een glimp begint op te vangen van de Realiteit van Eenheid. Er is niets wat je moet doen behalve een zucht slaken en de Eenvoud van Eenheid accepteren. Je gaat niet hoger noch ga je een knoop of twee lager. Alle dergelijke gedachten zijn versluierend. Je speelt een spel met Eenheid terwijl Eenheid Is. Alles wordt binnenin omvat.
Jij, de ingebeelde jij, bent nu al alles wat je ooit moet zijn. Voorbij de afleiding van veelheid, ben je niet anders dan Ik. Toch noem je Mij Goddelijk en jezelf niet ingewijd, een soort toeval of mislukt toeval. Je maakt een menselijke dans alsof je alleen menselijk zou zijn, alsof als je in je ware kleuren gezien wordt, je ook niet Goddelijk zou zijn. Je hebt een scherm naar beneden getrokken om jou te bedekken alsof Licht te helder zou kunnen zijn. Oh ja, Verlicht, zou je de Glorie moeten toegeven die je bent. Er is niets buiten jou. Alles is van binnen.
In een lichaam word je ’s morgens wakker en val je ’s avonds in slaap. Wie sluit jouw ogen ’s avonds en doet ze ’s morgens open? Jij denkt dat jij dat doet. Ik geef je een teken. Ik zeg, Ga slapen. Ik zeg, Word wakker.
Jij bent Mijn Wil geprojecteerd op Aarde. Het is alsof Ik wonderen doe met spiegels. Ik zeg je eerlijk dat jij een wonder bent. Je loopt, je praat. De hele tijd ben je diep in Mij gevestigd zoals Ik diep in jou gevestigd ben. De zaak is dat jij jezelf voorstelde als een aparte entiteit terwijl alles wat er is Eén Wezen van Eenheid is. Zelfs als je op de ingebeelde Aarde rond huppelt, heb je één voet in de Hemel en hier vertoef je in Eenheid en Stilte en ben je zo wakker als IK BEN.