God zei:
Het kan heel goed zijn dat je een hoek om gaat in je leven, sommige bochten echter nemen hun eigen tijd. Soms kan je misschien het gevoel hebben dat je deze hoek al gedurende een lange tijd aan het omgaan bent, zeer lange tijd. Jij kunt misschien het gevoel hebben dat je aan het rijden bent in een oude auto die niet in staat is om de heuvel op te rijden. Soms kan je het gevoel hebben dat je in slow motion gaat of gevangen zit op de rand van een soort onzichtbare afgrond. Soms voel jij je futuristisch, en dat je helemaal niet in een auto zit, gewoon om een hoek vaart met niets dat je vast houdt als je de bocht omgaat, alsof je helemaal alleen bent.
Natuurlijk, het is niet waar dat jij alleen bent, want jij hebt Mij altijd bij je. Ik ben jouw stuurmechanisme. In alle gevallen, ben Ik bij jou, jou lief hebbend, meer van jou houdend dan je kan opnemen. Dat jij je alleen voelt is het bewijs van iets dat alleen in jouw perceptie ontbreekt, want Ik ben altijd stevig in jouw aanwezigheid. Jij kunt misschien, misschien is dat zo, Mij eerder zien als te vrezen dan als barmhartig.
Barmhartig is niet echt een juist woord voor Mij, want er is geen beslissing voor Mij om te nemen. Ik debatteer niet. Ik beslis niet. Wat jij genade noemt is altijd aanwezig. Want het woord genade, vervang Ik door liefde. Ik verklaar het eenlettergrepige woord liefde. Zij is altijd bij Mij.
Ik kies niet wel of niet voor genade alsof genade een optie zou zijn. Er is geen optie. Liefde is geen optie. Natuurlijk, Ik zou voor liefde kiezen, Ik koos echter voor haar vanaf het begin. Liefde was in Mijn boek nooit een keuze. Liefde is altijd een gegeven. Liefde heeft zich gevestigd voor het begin. Het begin zelf werd in gang gebracht vanuit liefde.
Ik zal de vraag stellen die veel van jullie stellen aan jezelf:
"Heb ik gekozen of werd ik gekozen? Koos de liefde mij, of heb ik voor haar gekozen, deze liefde waar ik uit ontstond."
In ieder geval, Ik aanvaardde de liefde van ganser harte en omarm haar altijd als de Mijne. Nu Ik er over nadenk, weet Ik niet, of liefde ooit echt afzonderlijk van Mij zou kunnen hebben bestaan, en daarom was Ik altijd liefde, en alleen liefde kan Ik zijn, en alleen liefde bestaat in de Hemel en in deze hele wijde wereld. Ik werd Gemanifesteerde Liefde, en liefde ging uit van Mij als bubbels, en Mijn kinderen vonden zichzelf verbijsterd terug op Aarde, zich afvragend wat ze hier aan het doen waren en hoe ze hier kwamen, alsof ze uit de Hemel waren gestuurd, terwijl dit ondenkbaar is. Onmogelijk. Een God van Liefde stuurt niemand uit de Hemel weg.
En dus ben jij die lange bocht om de hoek aan het maken. Wanneer jij deze beurt om de hoek op Aarde voltooit, zal je beseffen waar je bent. Na al deze vermeende tijd, zul je een diepe ademteug nemen, meer als een zucht en weten dat er geen hoek was om omheen te gaan, alleen moest jij je ogen openen om jezelf te vinden waar je altijd geweest bent in de Hemel met Mij vlak naast je.
Binnenin je DNA ligt wat jij herinnering aan al de goede tijden noemt die We hebben gehad, en dit is de Hemel. Natuurlijk, er is geen verleden om te onthouden want tijdloosheid bestaat, geen tijd. Oneindigheid bestaat, geen tijd. Vitaliteit bestaat. Eenheid bestaat. Liefde bestaat. De Eenheid van de Liefde bestaat. Een andere manier om dit te zeggen is dat Ik besta, Ik, God voor jou, God in jou en buiten jou en, gewoon, overal.
Dit lijkt misschien een verhaaltje voor het slapengaan dat Ik je vertel, dit is echter de Waarheid van de Schepping die Ik jou vertel. Dit is een waar verhaal. Dit is een liefdesverhaal. Dit is een feitelijk verslag van de Eenheid van de Liefde. Het was nooit niet verteld, maar toch, meer dan dat, dit verhaal speelt zich af vlak voor jou in deze grote open wereld, deze wereld die jij opent met de stille trillende sleutel van jouw bewustzijn die al weet wat de Waarheid is.