God zei:
Blijf naar boven kijken naar de sterren! Sterren vernieuwen jou. Sterren zijn zonnen die je hart opfleuren. Wil je geïnspireerd worden? Kijk omhoog naar de sterren.
Jij bent Mijn Geschapen Zijnswezen. We kunnen zeggen dat je van de sterren gekomen bent. Jij bent nu op Aarde, en toch kom je uit een andere dimensie van de Aarde. Op Aarde voel jij je misschien eenzaam. Jij mag een vreemdeling voor de Aarde zijn, maar nooit voor de sterren. Kijk even naar de sterren. Voel jezelf aangetrokken tot de sterren. Het maakt niet uit hoe ver weg de wetenschap zegt dat de sterren zijn, jij bent helemaal niet op afstand van de sterren. Natuurlijk, dat geldt ook voor Mij. Er is geen afstand tot Mij. Afstand tussen Ons bestaat niet.
Als er afstand zou zijn, konden We niet Een zijn. De sterren en jij en Ik zijn ook Een. En de Maan en de Zon en de Wateren van de Zeven Zeeën, en alles wat er in de Hemel of op Aarde bestaat zijn ook Een.
Welk een compositie heb Ik geschapen. Welk een tekeningen maakte Ik. Welk een muziek heb Ik gemaakt. En nu, welk een verhaal vertel jij.
Op Aarde zie je het anders, dan hoe je het in de Hemel ziet. Je komt vanuit een andere hoek. De Aarde is nieuw voor je, en je kijkt er naar op elke mogelijke manier. Je tracht om de schoonheid die je gewend bent te herkennen. Je bent alle nieuwheid voor je op Aarde aan het verkennen, en je verlangt ernaar om er iets van te maken. Je wilt het beter zien en tracht uit te vinden waar het leven op Aarde echt over gaat. Jij wenst te onderscheiden. Jij wenst de schoonheid waar je lang aan gewend was te zien en te voelen.
Jij bent op zoek naar het vertrouwde. Het land dat jij verkent is ook jij zelf. Het feit is dat je ziet met je hart. Op Aarde heb je de illusie dat je hart is afgeleid en soms pijn doet. De Waarheid is dat je hart te groot is voor pijn. Het is een illusie dat je hart kan worden beschadigd. Tegelijkertijd, kan je alleen maar zien wat je kunt zien. Jij kunt alleen zo ver kijken als je menselijke ogen kunnen zien.
Niettemin hoor jij een oproep van het bekende. Je kijkt om te weten waar, wat jij ziet als een verschijning, vandaan komt. Het is alsof je een fluit in de verte hoort. Waar komt die muziek vandaan, en waar neemt zij je mee heen? Je vraagt je af waar je vandaan gekomen bent. Het is duidelijk dat jij werd gedropt op Aarde, de Aarde is echter niet waar je vandaan komt. Jij bent op bezoek hier, alsof je hier geen keus over hebt.
Je bent geboren op Aarde, de Aarde is echter niet jouw natuurlijke woonomgeving. Alles wat je voelt, is er voordat er woorden zijn, geliefden. Je hebt geen herkenning, toch heb je een vaag gevoel dat je ergens anders thuis hoort.
Natuurlijk, je hoort thuis waar je nu bent. Waar je werkelijk bent is in Mijn hart. Je thuis land is in Mijn hart. Mijn hart, daar verblijf jij en hebt dit gedaan vanaf het begin van de tijd, bij wijze van spreken. Wat je diep van binnen, echter vaag weet, is jouw Waarheid. Nu ben je naar een denkbeeldig land gereisd, dat nog niet overeenkomt met de Waarheid omtrent jou.
Je verlangt naar de liefde die je ooit zo intiem kende. Je verlangt naar je plaats in de sterren en in alles. Het is de Oneindigheid waar jij naar verlangt, zelfs als jij Oneindigheid bent. Als jij woont in Mijn hart, waar kan je eventueel zijn, behalve in de Oneindigheid en van de Oneindigheid. Er is geen afstand. Je reist helemaal niet.
Alleen ben jij voor een tijdje je geheugen kwijt. Jouw geheugen begint nu naar je terug te komen. Bliksem begint te flitsen door je hoofd. Je begint het idee te vatten. Jij nadert nu de Waarheid