God zei:
Geliefden, Ik schiep jullie nooit om een verwelkend viooltje te zijn. Als je een verwelkend viooltje bent, dan ben je exclusief. Er is een zekere ego-gerichtheid in timide zijn alsof je bescheidener bent dan bijna ieder ander in de wereld, alsof timide een soort verdienste wordt.
Kom uit je schulp. Wie ben jij om niet te delen? Wie ben jij om tot een hogere geheime studentenvereniging of broederschap te behoren die fluistert en bedekt blijft? Het is onvriendelijk van je om je terug te trekken. In zekere zin zeg je:
“Wereld, het is aan jou naar mij toe te komen. Je moet er alles aan doen naar mij toe te komen. Ik ben een zeldzame traktatie en ik moet jouw ontdekking zijn. Laten we zien of de wereld mij kan vinden als Ik onder de korenmaat schuil. Ik ben een verwelkend viooltje of een koninklijke roos. Ik heb niet de bedoeling te zeggen dat ik te goed ben voor gewone stervelingen. Dit is gewoon hoe ik ben. Tenzij je mij ten dans vraagt, zal ik een muurbloempje blijven”.
Dit is geen vaandel-leven, dit, in exclusiviteit gehuld te zijn, geliefden. Als je de wereld iets te bieden hebt, geef het. Kom uit je ivoren toren en ga het menselijk ras binnen. Je hebt alle rechten en voorrechten van al Mijn kinderen. Je weet van Eenheid. Je bent een Goddelijke Sterveling en dat is ieder ander. Zelfs als je misschien denkt dat ieder ander beter is dan jij, wijzer dan jij, mooier dan jij, verleen je een slechte dienst door terughoudend te zijn. Vlieg onder jouw eigen kleuren, geliefde.
Ik schiep jou. Je kunt er zeker van zijn dat Ik je niet schiep om bescheiden te zijn. Als je Mij moet vertegenwoordigen, vertegenwoordig Mij dan. Ik vraag je niet een grote handenschudder te zijn. Ik vraag je kwetsbaar te zijn. Als het kwetsbaar is jezelf te uiten en neergeschoten te worden, uit jezelf dan. Als iemand je vraagt wat je ergens van denkt, ga je gang en zeg wat je denkt. Je moet er niet voor kiezen overstemd te worden, lieverds. Je vecht niet om aandacht. Je neemt niet de leiding over. Je laat jezelf zien. Zoals je de wereld in het algemeen met jouw aanwezigheid kennis laat maken, leid je een optocht die uit al hun zelfopgelegde beperkingen zal komen. Jezelf onthullen is mogelijk. Het is geen deugd jezelf te verbergen, niet voor de wereld, niet voor jouw individuele zelf. Toen je op Aarde kwam, kwam je niet met een edict om terughoudend te zijn, je in te houden, een verlegen bezoeker op Aarde te zijn.
Zeker, er ligt waarde in Stilte. Er is ook deugd in je mond opendoen.
Misschien bescherm je jezelf. Als je jezelf niet uit, kan niemand je tegenspreken. Als je jezelf op de eerste plaats niet uit, kan niemand tegen je zeggen stil te zijn. Hoe veilig is het jezelf af te zonderen? Ik stel voor dat je jezelf onthult. Je kunt bescheiden zijn en toch stralen. Niemand vraagt je onbescheiden te zijn. Laat jouw foto nemen. Strooi jezelf door het Universum.
Ik vraag je Mijn Boodschapper van Liefde te zijn. Ja natuurlijk, je kunt liefde stilletjes sturen. Wat zou er gebeuren als je meer deed dan het minimum? Wat zou er verkeerd zijn met gemiddeld of zelfs maximum?
Ik moet je vragen waar je op wacht.
Ik heb je gevraagd uit het verleden te blijven. Ik heb je nooit gevraagd uit het heden te blijven. Ik vroeg je nooit als een zoutpilaar te zijn. Ik heb je nooit gevraagd met pensioen te gaan. Wanneer heb Ik je niet gevraagd Mijn licht te laten schijnen, zodat de hele wereld het kan zien?