God zei:
Waar ga je heen? Waar ga je heen als er nergens is om naar toe te gaan? Er is nergens om naar toe te gaan. Het concept is een illusie. Er is geen ruimte of plaats, jij hunkert er nochtans naar.
In de wereld gaat het leven over beweging en al de verschillende vormen van doen. We kunnen zeggen dat het leven in de wereld een actief werkwoord is waarvoor er altijd een onderwerp is. Op deze manier is het idee van verlies en winst geboren.
Over het leven zelf in de Hemel, zoals het leven kan worden gezien in de Hemel, ook al ben Ik de Doener genoemd, is het leven Zijn. Ik ben Zijn. Zijn volstaat. Zijn is geen ding, echter Zijn is Alles, net zoals jij Iedereen bent.
Getallen zijn deel van de buitenwereld. Er is geen concept van getallen in de Hemel. Hoe zouden ze er kunnen zijn, als de Hemel Eenheid is, op welke manier je het ook bekijkt?
En, ondanks alle illusies, zijn Mijn kinderen Een. Er is geen doorbreken van jou in stukken. Jij kunt niet worden gesplitst. Jij bent niet in delen. Het leven in de wereld gaat helemaal over stukjes en beetjes. De wereldse regels hebben niet zo heel veel aandacht besteed aan de Eenheid. Leven in de wereld is beslist betrokken bij de materiële elementen van de wereld, wat je voor je kunt zien, wat kan worden aangeduid, foto’s van genomen, bewezen. De wereld heeft zich niet echt zo gebogen over wat niet zichtbaar is, wat niet kan worden aangeraakt, gemeten, en voorbij ligt aan de wereld en haar berekeningen. De wereld houdt van haar tegenstellingen. Zij houdt van haar stapelbare dingen. De wereld houdt van al de oppervlakkige fascinaties. Dit is hoe het is in de wereld. Het de aard van de wereld zoals zij bekend is.
Er is niets abnormaals hieraan, begrijp je. Er is niets beschamends hieraan. Dit is geen verraad. En dit is geen verspilling van de wereldse tijd. De wereld houdt ervan om te twijfelen aan alles dat zij niet kan begrijpen op haar eigen voorwaarden. En toch, er is meer in het leven dan wat het meest comfortabel en gemakkelijk bereikbaar is voor de wereld. De wereld is duidelijk fysiek, en toch, de wereld is ook diepgaand gemaakt door het spirituele. Als de wereld niet ook spiritueel zou zijn, onzichtbaar, stil, uitgestrekt, waarom zou er al dit gedoe over het spirituele zijn? In grote lijnen, redetwisten mensen over zienswijzen.
Waarom zou iemand er keihard van overtuigd zijn dat het spirituele is zoals hij of zij zegt en alleen dat kan het zijn? Denk aan de drie blinde mannen en hun perceptie van de olifant? Dit is wat de mensen in de wereld te doen. Hun perceptie is niet op het Geheel gericht, maar op stukjes. In de wereld, is er niet een niveau qua speelveld. Er is hoger en lager en allerlei concepten daartussen in. In de Hemel is God bekend als liefde. Dat is het.
Er zijn geen verschillende groeperingen in de Hemel zelf. Als ze er waren, zouden de groeperingen niet wedijveren met elkaar. Maar natuurlijk zijn er geen groeperingen in de Hemel. Dat is wat Eenheid betekent. Eenheid is. Het is niet onderzocht. Wie is er om het te onderzoeken? Het is niet mogelijk om de Hemel te ontleden. Wie zou er zijn om hem te ontleden wanneer er om te beginnen geen scheiding is? En wie zou er willen luisteren naar een ontleding als er schoonheid is om je aandacht op te vestigen?
Wat zou je nog willen in de Hemel, wat hij of zij niet al heeft? Als je Uitgestrektheid hebt, wie zou daar van willen weggaan? Wie in Eenheid ooit zou willen worden afgesplitst van zijn eigen Eenheid? In de Hemel is er niets om te regelen. Er is geen verschil dat bij elkaar gebracht moet worden.
En toch, vanuit de Hemel, kozen zielen ervoor om naar de Aarde te komen en deel te nemen aan haar tweedeling/dualiteit. Jij deed het. Jij nam het op je. Jij neemt er nu aan deel.