God zei:
Soms is het moeilijk voor je om vertrouwen te hebben. Soms is dit zelfs zo als het op Mij aankomt. In theorie kun je Mij zien als alwetend. Je zou Mij zeker alwetend en alomtegenwoordig enzovoort noemen. Ja, dat zou je. Dat zou je waarschijnlijk doen. Maar als het op een specifieke gebeurtenis in jouw leven aankomt, ben je er niet zo zeker van dat Ik ook maar iets weet.
Het punt is, geliefden, dat je niet stukje bij beetje naar het leven kunt kijken. Je kunt het leven niet kennen vanaf de buitenkant. Natuurlijk wil je dat jouw leven prachtig is. Je zou graag je eigen bloemen plukken en alles zou uitstekend zijn. Het punt is dat je een versnipperde benadering hebt. Je ziet niet het hele pad of het doel ervan. Je denkt misschien dat als je een berg beklimt, de berg niet zo steil zou moeten zijn. Je vraagt je af waarom Ik niet voor steunpunten zorg. Je komt misschien aan de top en vraagt je dan af waar de hele klim voor was. Nu heb je een groter uitzicht en toch moet je de berg weer afdalen.
Je ziet je jeugd misschien als een berg beklimmen en ouder worden als de berg afdalen. Het is begrijpelijk dat je de vraag Waarom stelt en toch geeft Waarom jou een kronkelig antwoord en beantwoordt niet echt jouw verwarde hart.
Elk moment van dit leven dat je leeft is kostbaar. Het is een zeer kostbaar moment. Het leven lijkt in stappen naar jou toe te komen en toch zoals je gehoord hebt, is er slechts dit moment. Als je dit moment zonder een ervoor en zonder een erna zou kunnen ervaren, dan zou je dit moment in je handpalm houden en je zou het zien als het kostbare juweel dat het is. Zoals het ligt, neig je ertoe progressie of regressie of agressie te zien. Je telt op en trekt af van dit moment op Aarde en je maakt bezwaar.
Zelfs als jouw leven zoals jij het ziet in wanorde is, kun je evengoed gelukkig zijn. Als je maar het wonder zou kunnen accepteren dat het leven is en dat jij bent, dan zou jouw leven zoals het is een nieuw tempo oppakken. Net zoals er veel soorten muziek zijn, net zoals er veel soorten dans zijn en hoezeer je ook genoegen schept in muziek en dans, je verzet je tegen de veranderende muziek en dans van het leven. Je wilt één melodie en je wilt hem constant. Je wilt één noot voor je leven en je wilt dat die ene noot alleen maar hoog is. Dat is toch wat je denkt. Dat is wat je graag wilt denken.
Je denkt misschien dat het leven zich op één manier moet ontvouwen, en toch ontvouwt het leven zich op een andere manier.
Geliefden, het leven is rijk. Het leven is geen Johnny-One-Note, en toch zeg je tegen jezelf dat je het liever op één manier zou hebben. Niet alleen geloof je dat je daar de voorkeur aan zou geven, je gelooft ook dat je verondersteld wordt het te hebben precies zoals je verkiest dat het leven zijn zou. Je hebt het gevoel dat er iets mis is als het leven jou niet geeft wat je wenst. Hoe rampzalig jouw leven en het leven zelf jou mag lijken, je kunt niet het leven rond commanderen. Je kunt het leiden. Je kunt het naar je toe gebracht hebben en toch protesteer je. Hoe kun je op God vertrouwen als vanuit jouw oogpunt, jouw beperkte oogpunt, je het gevoel hebt dat Ik fouten maak en soms grote fouten? Je houdt vol dat het leven wordt verondersteld anders te zijn, maar het leven is wat het is, en hoe dan ook, jouw leven is wat jij ervan maakt.
Wat als je niet zou oordelen? Wat als, als je het moet beoordelen, je het leven anders zou kunnen beoordelen? Wat als je zou kunnen accepteren dat het oké is dat een leeuw brult en een muis piept en het leven is zoals het valt? Wat als je zou kunnen weten dat het leven meer is dan wat je zien kunt? Wat als je werkelijk zou kunnen weten dat het leven een geschenk is in al zijn aspecten en niet slechts een paar? Het heeft iets voor jou om in leven te zijn op Aarde en geen bezwaar te maken of zoveel te protesteren.