HEAVEN #2181 Προς Τι Όλη Αυτή Η Φασαρία; 26 Οκτωβρίου, 2006
Ο Θεός είπε:
Αγαπημένοι, δεν είναι πάντοτε εύκολο να καταλάβετε πότε η ανάγκη σας να ελέγχετε προέρχεται από την υπευθυνότητά σας ή από το εγώ σας ή από έναν συνδυασμό των δύο. Θα ευχόσασταν να ήταν πιο εύκολο να γνωρίζετε πότε πρέπει να κοιτάξετε τη δουλειά σας ή να ανοίξετε το στόμα σας. Είναι μεγάλος γρίφος η ζωή. Δεν θέλετε να είστε παθητικοί, αλλά δεν θέλετε να είστε και παρεμβατικοί. Θέλετε να κάνετε το σωστό πράγμα, όμως, απλώς δεν ξέρετε πάντα ποιο είναι αυτό.
Μπορεί να θαυμάζετε την ικανότητά Μου να δίνω ελεύθερη βούληση, ή μπορεί να νομίζετε ότι είμαι πολύ μη-παρεμβατικός, έτσι δεν είναι; Αντιλαμβάνεστε όμως ότι μπορεί εσείς να έχετε ανάμικτα συναισθήματα για την ελεύθερη βούληση, εγώ όμως είμαι σαφής.
Η κατάστασή σας είναι ότι δεν θέλετε να πνίξετε τα συναισθήματά σας, και ότι δεν θέλετε να πάρει το εγώ σας τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Εγώ δεν έχω εγώ. Επίσης, δεν έχω καμία ανάγκη να ελέγχω. Η δύναμή Μου προέρχεται από τη σιωπή.
Είναι αλλιώς για σας, γιατί εσείς πιστεύετε ότι η ζωή πρέπει να λυθεί. Και όντως έχετε να επιλύσετε πράγματα μέσα σας. Και έτσι λοιπόν μπορεί να ρωτήσετε: «Πότε πρέπει να ανοίγω το στόμα μου και πότε πρέπει να μένω σιωπηρός;».
Μερικές φορές, σας φαίνεται ότι πάντοτε συμβαίνει το αντίθετο. Ανοίγετε το στόμα σας όταν κατόπιν εορτής εύχεστε να είχατε μείνει σιωπηροί; Μένετε σιωπηροί και κατόπιν εορτής εύχεστε να είχατε ανοίξει το στόμα σας.
Αναρωτιέστε αν η ανάγκη σας για έλεγχο είναι πάντοτε το εγώ, ή αν είναι μόνο μερικές φορές. Παρ’όλ’αυτά γνωρίζετε τη διαφορά μεταξύ του τρόπου που αισθάνεστε, για παράδειγμα, όταν δίνετε οδηγίες στο παιδί σας για το πώς να διασχίζει το δρόμο – δεν υπάρχει εγώ εδώ πέρα- και του τρόπου που αισθάνεστε όταν είστε μες στα νεύρα επειδή το παιδί σας δε σας υπάκουσε.
Κάθε φορά που σκέφτεστε: «Πώς τολμούν;» - το πιθανό είναι πως έχουμε να κάνουμε με το εγώ. Είναι πιθανό, όταν σκέφτεστε : «Είμαι ηλίθιος;» - πως πάλι το εγώ είναι στη μέση. Δεν μπορείτε να ανοίξετε το στόμα σας χωρίς κακή πρόθεση;
Γνωρίζετε ότι το να θάβετε τα συναισθήματά σας δεν λειτουργεί πολύ καλά. Ο εκνευρισμός σας σιγοβράζει, και μετά κοχλάζει. Πώς θα αλλάξετε λοιπόν, αγαπημένοι, τον τρόπο που νιώθετε; Δε σας αρέσει η οδύνη που ταράζει την καρδιά σας. Δε σας αρέσει. Θέλετε να φύγει, και δεν ξέρετε προς τα πού να στρίψετε.
Ας κάνουμε λίγα βήματα προς τα πίσω. Δεν παίρνετε τα πάντα στα σοβαρά. Ό,τι κι αν είναι μέσα στο μυαλό σας δεν είναι το τέλος του κόσμου. Δεν έχει δα και τόση σημασία αυτό που κάνετε! Δεν είστε ο λύτης του σύμπαντος! Είστε το φως του, αλλά όχι η θεραπεία του. Αφήστε πίσω σας τις καταστάσεις, όσο μπορείτε. Παρατηρήστε τις. Γελάστε λίγο. Γελάστε με τον εαυτό σας που γίνεται κατακόκκινος με κάτι. Τείνετε να πιστεύετε πως πρέπει ή να πολεμήσετε ή να καταρρεύσετε. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να μην δίνετε τόση σημασία σε ό,τι είναι αυτό στο οποίο δίνετε σημασία.
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα για σας: Είναι σαν να έχετε πάρει ένα τρένο. Φοβάστε ότι θα χάσετε τη στάση σας ή ότι την έχετε ήδη χάσει. Σφίγγετε την καρδιά σας. Αγαπημένοι, ξεχάσατε ότι υπάρχει κι άλλη στάση, κι άλλη μία ακόμη στην οποία μπορείτε να κατεβείτε; Ή ότι μπορείτε να ξαναγυρίσετε πίσω και να πάρετε το τρένο απ’την αρχή;
Είναι ανάγκη να ταραχτείτε; Δεν μπορείτε να μιλήσετε χωρίς να ταραχτείτε, ή δεν μπορείτε να σωπάσετε χωρίς να ταραχτείτε; Είναι ανάγκη να το κάνετε θέμα είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση; Το ζητούμενο δεν έχει να κάνει τόσο με το αν θα μιλήσετε ή θα σωπάσετε. Το ζητούμενο είναι να επιλύσετε τα προβλήματα μέσα σας μέχρις ότου μία κατάσταση να πάψει να αποτελεί πρόβλημα.
Ένα ζήτημα είναι σαν ένα αγκάθι στα πλευρά σας. Βγάλτε το και δείτε το έτσι όπως πραγματικά είναι.
Η ζωή δεν είναι το δικό σας θέλω ενάντια στο θέλω του άλλου.
Αφήστε τη ζωή όπως είναι. Όσο μπορείτε, αφήστε τη ζωή όπως είναι.
Μετάφραση : Μαρία Θεοδώρου
Copyright © 1999-2006
Heavenletters™